Πολλή κουβέντα γίνεται τελευταία για το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης του Δήμου Ηλιούπολης.
Πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια από την ίδρυση του ως Ν.Π.Δ.Δ. και σήμερα το Δημοτικό Συμβούλιο καλείται να το εξαιρέσει από την κατάργηση των δημοτικών νομικών προσώπων.
Θα είχε ενδιαφέρον, το νυν Δημοτικό Συμβούλιο να ακούσει τη φωνή του τότε Δημοτικού Συμβουλίου, κατά τη συνεδρίαση της 12ης Φεβρουαρίου 2009, με θέμα: «Ίδρυση Ν.Π.Δ.Δ. με διακριτικό τίτλο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης»!
Τα πλήρη πρακτικά μπορείτε να τα διαβάσετε ΕΔΩ.
Ως τώρα, το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης λειτουργεί ως αίθουσα ιστορικών κειμηλίων της Εθνικής Αντίστασης, μια αξιόλογη προσπάθεια της Ηλιούπολης “να καταγράψει την ιστορία της” ή “να αγοράσει ιστορία”!
Περισσότερο έχει γίνει γνωστό από την αίθουσα εκδηλώσεών του, που μέχρι σήμερα έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες εκθέσεις και εκδηλώσεις.
Το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης έγινε πλατιά αποδεκτό ως «τοπόσημο» από τη στιγμή το έθεσε ως στόχο ο αείμνηστος Δήμαρχος Δημήτρης Κιντής, που το 1982 κατέγραψε το οικόπεδο που βρίσκεται σήμερα το Μουσείο ως δημόσιο κτήμα. Στη συνέχεια η ΠΕΑΕΑ Ηλιούπολης, το 1989 με πρόεδρο τον Βασίλη Μανθά, διατύπωσε προς την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου το αίτημα της παραχώρησης του χώρου για τη δημιουργία του. Η κατασκευή του κτιρίου ολοκληρώθηκε το 1998, επί δημαρχίας Θ. Γεωργάκη, ενώ μέχρι το 2009 το κτίριο χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει διάφορες δημοτικές ανάγκες.
Όσα ακολούθησαν, καταδεικνύουν την «επιπολαιότητα» με την οποία προωθήθηκε η υλοποίηση της ιδέας του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης!
Η αρχική σχεδίαση είχε ευρηματικές, εξαιρετικές αρχιτεκτονικές επιλογές, που μάλλον “προδόθηκαν” από την κατασκευαστική εφαρμογή τους, με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα να υπάρχουν εισροές βρόχινων υδάτων, αλλά και προβλήματα καταστροφής εκθεμάτων λόγω έλλειψης σκίασης, που ταλάνισαν όλες τις μετέπειτα διοικήσεις, που εκ του αποτελέσματος δεν ανταποκρίθηκαν.
Πρώτη ενέργεια θα έπρεπε εξ αρχής να είναι η πρόσληψη ειδικού συμβούλου γνώστη θεμάτων ενός Μουσείου.
Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν έγινε, αλλά αντιθέτως σε όλες τις απαραίτητες εργασίες κυριαρχούσε η αντίληψη «μη ειδικών», «προς τέρψιν» των αυτοσχεδιαστικών δημοκρατικών ικανοτήτων των Δημοτικών παρατάξεων, με τελικό αποτέλεσμα το σημερινό κτίριο να θεωρείται εντελώς ακατάλληλο να προστατέψει τα εκθέματα και να απαιτούνται δομικές αλλαγές και επισκευές, χωρίς να υπάρχουν πάγιες ετήσιες προβλέψεις οικονομικού κόστους συντήρησης!
Το 2009 και εν όψει των επικείμενων δημοτικών εκλογών προχώρησε η τότε Διοίκηση Αναγνώστου στην επίσπευση λειτουργίας του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης!
Αγνοήθηκε η επίκληση, από πολλές πλευρές, κυρίως από την παράταξη του αείμνηστου Κώστα Κονδύλη, από τον ίδιο και τον δημοτικό του σύμβουλο Νίκο Αρβανίτη για να γίνουν σοβαρές προετοιμασίες κυρίως στην εξεύρεση καταλλήλου προσωπικού για τη στελέχωση τόσο της Διοίκησης του Μουσείου όσο και της λειτουργίας του!
Μπροστά στην πλήρη αδυναμία των υπηρεσιών του Δήμου να οργανώσουν το Μουσείο, ζητήθηκε τότε η συνδρομή της Ιστορικού και Μουσειολόγου κυρίας Αλεξάνδρας Χαριτάτου η οποία και πρότεινε ένα οργανόγραμμα με 14 αναγκαίες θέσεις εργασίας, προκειμένου να λειτουργήσει «αξιοπρεπώς» το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης!
Το κόστος λειτουργίας του Μουσείου Εθνικής αντίστασης θα ξεπερνούσε τις 300.000 ευρώ ετησίως, τα «λεφτά δεν υπήρχαν» και η εργαλειοποίηση της υπόθεσης κατέφυγε στην αξιοποίηση του «πρόθυμου δυναμικού»!
Τα εγκαίνια έγιναν, ο κ. Αναγνώστου έχασε τις εκλογές, η μελέτη της Κας Χαριτάτου αγνοήθηκε και οι επόμενες δημοτικές αρχές συνέχισαν να βλέπουν το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης περισσότερο ως «πρόβλημα», παρά ως έναν ενωτικό σκοπό, μελέτης και προβολής της Αντίστασης.
Το Καταστατικό του έγινε στο άρπα κόλα για να γίνουν τα εγκαίνια, Εσωτερικός Κανονισμός δεν λειτούργησε ποτέ και οι συνθέσεις των 30μελών Διοικητικών Συμβουλίων του ΝΠΔΔ (15 τακτικά και 15 αναπληρωματικά μέλη) ήταν από τα μεγάλα προβλήματα των Δημάρχων.
Εντυπωσιακά συμπεράσματα μπορούν να βγουν από την αξιολόγηση της επιστημονικής επάρκειας των Διοικήσεων και την σχετικότητά τους με το αντικείμενο «Μουσείο» και ειδικότερα με Μουσείο Εθνικής Αντίστασης!
Φανταστείτε ένα 15μελές Διοικητικό Συμβούλιο να καλείται να διοικήσει ένα επιστημονικό φορέα όπως είναι το Μουσείο, τυπικά χωρίς κανένα εργαζόμενο, χωρίς προϋπολογισμό και πρακτικά χωρίς καμιά αυτοτέλεια!
Όλα αυτά, πρέπει να γίνουν αντικείμενο μελέτης όλων των ενδιαφερόμενων για τον επαναπροσδιορισμό του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης.
Διαβάσαμε τις τελευταίες μέρες τουλάχιστον τρεις ανακοινώσεις που κρίνουν και αποδίδουν ευθύνες κυρίως προς την απερχόμενη δημοτική αρχή, με σωστές και μη εκτιμήσεις. Κατά την άποψή μας, οι δύο πρώτες των κ.κ. Περ. Καπετανόπουλου και Δημ. Πανταζόπουλου, στοχεύουν στην υπεράσπιση της προσωπικής τους συνεισφοράς, αγωνιστικής διεκδίκησης ή και ενδιαφέροντος. Ανθρώπινες αντιδράσεις και κατανοητές, αλλά κανείς δεν αμφισβήτησε την προσφορά κανενός, το μέγεθός της, ίσως…
Η τοποθέτηση του Θοδ. Παπαδάτου, επικεφαλής της παράταξης «Ηλίου-πόλις, ανθρώπινη πόλη» βρίσκεται πολιτικά σε πιο σωστή κατεύθυνση, αν προσπεράσει κανείς τα αντιπολιτευτικά επιχειρήματα κατά της απερχόμενης αρχής, που αφορούν όλες τις δημοτικές αρχές από το 2009, όπως εισαγωγικά τεκμηριώσαμε.
Σήμερα, η νυν δημοτική αρχή εισηγείται την διατήρησή του ως αυτοτελούς ΝΠΔΔ και ως προς αυτό νομίζουμε ότι κανείς δεν διαφωνεί.
Η ύπαρξη και η λειτουργία του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης χωρίς καμία μελέτη, χωρίς την πιστοποίησή του ως Μουσείου, χωρίς οργανωτική δομή, χωρίς ή με προϋπολογισμό ανάγκης της τελευταίας στιγμής, χωρίς εργαζόμενους, κλπ, υποβιβάζει την ίδια την ιδέα του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης και υποσκάπτει την αξιοπιστία του!
Ότι δεν έγινε πριν την λειτουργία του Μουσείου, είναι ανάγκη να γίνει τώρα!
Άρθρο άποψης του Θάνου Κατσώνη