Ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Efsyn.gr στις 11.08.25 και το υπογράφει η Λένα Κυριακίδη.
Το δικαστήριο έκρινε ότι οι μακροχρόνια άνεργοι που προσλήφθηκαν στο Δημόσιο για 24 μήνες μέσω προγράμματος της ΔΥΠΑ πρέπει να παραμείνουν στην εργασία τους μέχρι να εκπληρωθεί ο σκοπός της θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Η υπόθεση της προσφυγής δύο συμβασιούχων κατά της απόλυσης από τον δήμο-εργοδότη τους.
Υπέρ της παραμονής εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου απασχολούνται μέσω προγράμματος της ΔΥΠΑ για μακροχρόνια ανέργους προκειμένου να συμπληρώσουν τα ένσημά τους, πέραν του χρονικού διαστήματος για το οποίο προσλήφθηκαν, τάχθηκε πρόσφατα το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, αναγνωρίζοντας πως σκοπός της δράσης ήταν ακριβώς η θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Η “Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους – ΕΝΥΠΕΚΚ” κάνει λόγο για ιστορική απόφαση (2140/2025) της ελληνικής Δικαιοσύνης, τονίζοντας ότι όλοι οι φορείς του Δημοσίου (Δήμοι, Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης, Υπουργείο Εργασίας κ.ά.) οφείλουν να συνδράμουν, ώστε να εφαρμοστεί και να μην καθίσταται προσχηματική και ρητορική η στήριξη στους ηλικιωμένους εργαζομένους.
Η υπόθεση
Στο δικαστήριο προσέφυγαν δύο εργαζόμενοι, 55 και 63 ετών, που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες σε δήμο από τον Απρίλιο και τον Μάρτιο του 2023, αντίστοιχα, με επιδότηση κατά 75% από τη ΔΥΠΑ για 1+1 χρόνο, στο πλαίσιο προγράμματος επιχορήγησης επιχειρήσεων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και φορέων και οργανισμών του Δημοσίου για την ένταξη ανέργων 55-74 ετών, οι οποίοι δεν έχουν συμπληρώσει τα 15 χρόνια εργασίας για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, στην αγορά εργασίας.
Μετά την παρέλευση της διετίας ο δήμος δήλωσε ότι δεν θα αποδέχεται πλέον τις υπηρεσίες των δύο ατόμων, οι οποίοι κατέθεσαν ασφαλιστικά μέτρα προκειμένου να παρατείνουν την εργασία τους μέχρι τη συνταξιοδότησή τους και κατάφεραν να απασχολούνται μέχρι σήμερα δυνάμει προσωρινής διαταγής. Οπως αναφέρει η ΕΝΥΠΕΚΚ, ισχυρίστηκαν ότι στην πραγματικότητα η χρονική διάρκεια των συμβάσεών τους δεν λήγει μετά την παρέλευση των 24 μηνών διότι αυτές αποσκοπούν στη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, δηλαδή στις 16.8.2028 για την πρώτη και στις 14.2.2026 για τον δεύτερο.
Η απόφαση
Τελικά το δικαστήριο έκρινε πως ο διετής χρονικός περιορισμός βρίσκεται σε προφανή αντίθεση με τον σκοπό της ΚΥΑ του προγράμματος αλλά και με τις διατάξεις 21 παρ. 3 και 22 παρ. 5 του Συντάγματος, γιατί «σε περίπτωση που οι δυνάμει αυτού απασχολούμενοι περιέλθουν εκ νέου σε καθεστώς ανεργίας, μετά τη λήξη της σύμβασής τους, εν όψει και της προχωρημένης ηλικίας τους, η οποία εξ αντικειμένου καθιστά δυσχερή την απορρόφησή τους στην αγορά εργασίας, θα επανέλθουν σε μια κατάσταση που θα καταστήσει δυσχερή έως αδύνατη τη συνταξιοδότησή τους».
Μάλιστα, η απόφαση καθιστά σαφές ότι το διάστημα των συνολικά 24 μηνών αφορά μόνο την υποχρέωση επιδότησης του εργαζομένου από τη ΔΥΠΑ και όχι τη διάρκεια της σύμβασης εργασίας, «η εξακολούθηση της οποίας και μετά το ως άνω χρονικό σημείο ουδόλως απαγορεύεται». Επίσης, σύμφωνα με το σκεπτικό του Πρωτοδικείου, «δίδεται μια ουσιαστική κατεύθυνση για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας μέχρι τη συνταξιοδότηση κάθε ωφελούμενου εφόσον ο εργοδότης επιθυμεί τη συνέχιση των συμβάσεων και μετά το επιδοτούμενο διάστημα των συνολικά είκοσι τεσσάρων μηνών».
Το δικαστήριο καταλήγει θεωρώντας ότι συντρέχει λόγος να ρυθμιστεί η κατάσταση και να υποχρεωθεί ο εργοδότης να αποδέχεται προσωρινά τις υπηρεσίες των αιτούντων, καταβάλλοντας τις νόμιμες αποδοχές τους, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αγωγής που θα ασκηθεί για την κύρια υπόθεση.
Η εφαρμογή
Με βάσει τα παραπάνω οι νομικοί της ΕΝΥΠΕΚΚ, Αλέξης Μητρόπουλος και Αγγελική Μητροπούλου, υποστηρίζουν σε ανακοίνωσή τους πως ο ισχυρισμός του εργοδότη-δήμου ότι οι δύο συμβάσεις έληξαν μαζί με τη χρηματική ενίσχυση της ΔΥΠΑ δεν ευσταθεί διότι η παύση της επιχορήγησης από το προαναφερόμενο πρόγραμμα «δεν εμποδίζει τη συνέχιση της εργασιακής σχέσης με το καθ’ ου, εφόσον αυτό εκφράζει τη βούληση να συνεχίσει να τους απασχολεί, ενώ είναι σύμφωνη προς τον σκοπό του προγράμματος, που ερμηνεύεται υπό το πρίσμα των άρθρων 21 παρ. 3 και 22 παρ. 5 του Συντάγματος, γενομένης μνείας ότι στην υπό κρίση περίπτωση, πιθανολογείται πως το καθ’ ου επιθυμεί τη συνέχιση παροχής των υπηρεσιών τους (σ.σ. το οποίο) δήλωσε ότι αποδέχεται την υπό κρίση αίτηση, επικαλούμενο προς τούτο τη με αρ. 419/12-12-2024 απόφαση της Δημοτικής Επιτροπής του».
Παράλληλα, οι δύο δικηγόροι σημειώνουν πως η παραπάνω απόφαση «παρακάμπτει με ουσιαστική επιχειρηματολογία την απαγόρευση του άρθρου 103 παρ. 8 του Συντάγματος, το οποίο απαγορεύει τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, και προτάσσει το άρθρο 22 του στενού κοινωνικού πυρήνα που το διέπει (δικαίωμα στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση)».
Τέλος, καλούν την κυβέρνηση να νομοθετήσει τη δυνατότητα απασχόλησης μέχρι τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος και να εναρμονίσει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της (ως εργοδότες σχετικών προγραμμάτων για την απασχόληση μακροχρόνια ανέργων) με τον ορθό νομικό συλλογισμό της απόφασης.