Κριτική: Ιάκωβος Γωγάκης
Ένα από τα γνωστότερα και ευρέως αναγνωρίσιμα μυθιστορήματα της σύγχρονης ιταλικής λογοτεχνίας, τα « Οκτώ Βουνά», του Πάολο Κογκνέτι , μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη, ο Φελίξ Βαν Γκρόνινγκεν και η Σάρλοτ Βαντερμίς , οι οποίοι είναι ζευγάρι και στην ίδια τη ζωή.
Μία οικογένεια που προέρχεται από την αστική τάξη του Τορίνο-πατέρας, μητέρα και παιδί- μεταβαίνουν κάθε καλοκαίρι στο απομονωμένο εξοχικό τους στην Κοιλάδα Αόστα, στα σύνορα της Ιταλίας με τη Γαλλία και την Ελβετία.
Ο νεαρός γιος τους, ο Πιέτρο, είναι 11 ετών όταν επισκέπτεται για πρώτη φορά το χωριό, όταν θα γνωρίσει εκεί τον Μπρούνο, έναν συνομήλικο του, ο οποίος δεν έχει καμία επαφή με το αστικό τοπίο.
Μεταξύ τους θα αναπτυχθεί μια μακροχρόνια φιλία. Κινηματογραφικά ξεπερνάει τα 30 έτη.
Ο Μπρούνο μέσω του Πιέτρο, θα τα φτιάξει με τη Λάρα, την οποία αργότερα θα παντρευτεί.
Η φιλία τους θα περάσει και μεγάλα διαστήματα παύσης, όπως συμβαίνει σχεδόν σε κάθε ανθρώπινη σχέση.
Ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια;
Με ποιο τρόπο κατακτιέται η φιλία αλλά και πως διατηρείται;
Από πια δοκιμασία περνάει η συγχώρεση, η αυτογνωσία και η ελευθερία;
Πως καθορίζει την υπόστασή μας το ρητό « Natura est deus in rebus» -η φύση είναι ο Θεός στα πράγματα;
Ερωτήματα, χωρίς η απάντηση να είναι πάντα δεδομένη.
Η διαλεκτική σχέση του ανθρώπου με τη φύση, του ανθρώπου με τον άνθρωπο, ο ρόλος της πατρικής φιγούρας , αποτελούν και ορίζουν το κινηματογραφικό σύμπαν, μιας ταινίας με συναρπαστική φωτογραφία, νατουραλιστική κινηματογράφηση, έντονους συμβολισμούς για την έννοια των ορίων, της κορυφής, της απομόνωσης, και με δύο ώριμους Ιταλούς ηθοποιούς ,τον Αλεσάντρο Μπόργκι( Μπρούνο) και τον Λούκα Μαρινέλι ( Πιέτρο) να μετουσιώνουν τις σεναριακές ιδέες σε ρόλους μοναδικά δικούς τους
Δύο πρόσωπα, από αντίθετες οικονομικές και κοινωνικές αφετηρίες, που θα τους ενώσουν οι κορυφογραγμμές των βουνών, η ίδια αντίληψη για τη φύση αλλά και το σπίτι που θα αρχίσουν να χτίζουν, που θα τους συντροφεύει εφ΄όρου ζωής.
” Τα Οκτώ Βουνά” από την Πέμπτη 30/3 στους κινηματογράφους