Με μακροσκελή επιστολή, απάντησε άμεσα ο π. Σεραφείμ στο άρθρο του Γιώργου Μπαλτά, με τίτλο “Το “ιερατείο” …σφραγίζει την ταυτότητα της Ηλιούπολης!”, που αναρτήθηκε στον ιστότοπό μας και μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ. Για άλλη μια φορά απέδειξε την ικανότητά του να χειρίζεται την Ελληνική γλώσσα, την αμεσότητα και τη γενναιότητά του να απαντά με επιχειρήματα σε επιχειρήματα, ακόμα και σε σκληρές διατυπώσεις. Ο στόχος του “ilioupolipress” είναι, να αποτελέσει ένα φιλόξενο τόπο έκφρασης και διαλόγου και όπως σημειώνουμε στο κείμενο δημόσιας παρουσίασης του ιστοτόπου μας, που μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ:
Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή απάντησης του π. Σεραφείμ
Για μία ακόμη φορά, αγαπητέ Γεώργιε Μπαλτά, απολαύσαμε την γραφίδα Σας και τα όμορφα Ελληνικά που χρησιμοποιείτε.
Περπατώντας στον κόσμο των προκαταλήψεων Σας, γράφετε με αναφορά περί εκκλησιαστικών πραγμάτων και μας φέρνετε σε υποχρέωση να Σας χαιρετίσουμε δημοσίως, γράφοντας απαντητικά.
Το κείμενό Σας, δεν απηχεί ούτε επ’ ολίγον την πραγματικότητα.
Στηρίζεται στην παραπληροφόρηση, την οποία διέδωσε το Πα.Σο.Κ. και στην προσπάθεια ενός βουλευτή του, ο οποίος υπηρέτησε στο συγκεκριμένο γραφείο, από το οποίο εκπορεύτηκαν οι πομφόλυγες, να απολάβει ολίγης δημοσιότητας.
Βέβαια η κίνηση εξυπηρέτησε απόλυτα την εξουσία και τον τύραννο που ηγείται αυτής, στο να αποπροσανατολίσει το βλέμμα και τη σκέψη των Ελλήνων από την συμπλήρωση ενός έτους από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, με τους 57 δολοφονηθέντες +2 νεκρούς, και όσους πιθανώς δεν βρέθηκαν κάτω από το «μπετό», ως αζήτητοι, πρόσφυγες ή μετανάστες. Κανείς δεν ξέρει, πόσοι ήταν στο τρένο, πόσοι και ποίοι ξεκίνησαν, πόσοι εισήλθαν, πόσοι εξήλθαν στους σταθμούς.
Φυσικά, οι αναφορές στο ιερατείο της πόλης και τις σχέσεις του με την τοπική αρχή και εξουσίες, επίσης απέχουν παρασάγγας από την υφιστάμενη κατάσταση.
Είμαι στη διάθεση Σας, να Σας συστήσω το ιερατείο της του Ευωνύμου παρειάς του Υμηττού, σε κάποιο καφενέ ή εδεσματοπωλείο, στα όρια της ενορίας της αγίας Μαρίνης.
Δεν μπορεί όμως σεβαστέ μου διαδικτυακέ φίλε, το ιερατείο της πόλης να είναι ένας παπάς, επειδή αυτός έχει οργανώσει μία κοινότητα, αυτήν της αγίας Μαρίνης, σε βαθμό τέτοιο, που να παρακολουθεί τη ζωή της πόλης και να εκφράζεται με το τμήμα επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων, του ενοριακού συμβουλίου ποιμαντικού έργου, για το έργο της. Ως πρόσωπο, εκείνος που εννοείτε ως ιερατείο, ιδιωτικώς παρακολουθεί τα πράγματα της χώρας, και εκφράζει πίστη και απόψεις, στον άμβωνα, σε οινο/ουζο/τσιπουρο/τισκουδιο/ρακο/μαχίες και στον χώρο κοινωνικής δικτύωσης.
Αν είχατε την διάθεση να κάνετε μία μικρή αναγνωριστική επικοινωνία με τον κλήρο όχι της πόλης, αλλά αυτής και μόνο της αγίας Μαρίνης, θα διαπιστώσετε ότι είναι απολύτως αδιάφορος, όπως και οι πολίτες της Ηλιούπολης, για τα τεκταινόμενα σ’ αυτήν, την διοίκηση της και τα προβλήματα της.
Επιπλέον, η αντίληψη των πραγμάτων, έτσι όπως περιγράφεται στο κείμενο Σας, είναι λανθασμένη αν δεν είναι επιτηδευμένα στοχευμένη.
Η ομοφυλόφιλοι και τα δικαιώματά τους είναι απολύτως σεβαστά.
Αυτό είναι Θεϊκή εντολή, στα πλαίσια της δοθείσης εξ Εκείνου, ανθρωπίνης ελευθερίας.
Μάλιστα, αφού αναφερθήκατε στην παρουσία από τηλοψίας του αρχιμανδρίτου, θα διαπιστώσατε ότι δεν ασχολήθηκε καθόλου μαζί τους, αλλά με τα δικαιώματα των παιδιών.
Ο λόγος του, πάντα αφορούσε τον δυνάστη, ο οποίος πίεσε ώστε να γίνει νόμος, χωρίς κανένα κριτήριο σεβασμού των παιδικών δικαιωμάτων, τα οποία παρέδωσε ως ιδιοκτησία εγωπαθών αφύσικων οικιακών συνυπάρξεων.
Με τον εν αναφορά νόμο, χωρίς όρους και όρια στα δικαιώματα των παιδιών και των χρηστών τους, αυτοί μπορούν να οδηγήσουν περισσότερα παιδιά, σε όσα έζησαν προηγουμένως και ζουν, σε άλλες χώρες του ασύδοτου δυτικού κόσμου, παιδιά που μίλησαν ή αυτοκτόνησαν ή έδωσαν δουλειά σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους.
Χώρες, του τάχα πολιτισμένου πρώτου (Α΄) κόσμου, οι οποίες απαξίωσαν στο ιστορικό χθες, μάλιστα και με θρησκευτικό μανδύα, απαξιώνουν στο σήμερα, χωρίς να αισθάνονται την άποψη της πλειοψηφίας των ιθαγενών στην πράξη και θα απαξιώνουν στο μέλλον, δια των επιλογών του μετανθρωπισμού των elit, τον άνθρωπο.
Το κάνουν αυτό και θα το κάνουν, ιδιαίτερα για τον άνθρωπο που αδύναμα στέκεται ανάμεσα στα θέλω των άλλων, για οικονομικούς, γεωφυσικούς, πολιτικούς, ηλικιακούς ή σωματικούς λόγους.
Ξέρετε, ο άνθρωπος είναι από τον εγωισμό του, αυτόν που στήνει όλα τα πάθη, ικανός για κάθε λογής εγκλήματα. Εγκλήματα, νόμιμα πλέον από νόμους που καλύπτουν το αφύσικο, ως επιλογή επί των άλλων.
Έτσι λοιπόν, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα ο δήμαρχος και οι αντιδήμαρχοί του, εάν εφαρμόσουν το νόμο σε ό,τι αφορά το να προσδώσουν δικαιώματα επί της συντάξεως και της κληρονομίας παντρεμένων μεταξύ τους ανδρών ή νυμφευμένων μεταξύ τους γυναικών.
Για να μιλάμε και σωστά ελληνικά και όχι σαν το δήμαρχο της πρωτευούσης, ο οποίος, καυχάται ότι πάντρεψε δύο γυναίκες, ενώ ο όρος παντρεύω – υπανδρεύω, χρειάζεται παρουσία ανδρός, και δεν υπήρχε τέτοιος, στην αναφερόμενη νομική σύναψη.
Σίγουρα, είναι σοφή η επιλογή της δημοτικής συμπολίτευσης και της ελάσσονος αντιπολίτευσης να μην παρασυρθεί στην εκδικητική διάθεση της μείζονος αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο Ηλιουπόλεως.
Η μείζων, υιοθετώντας την απόλυτα εξωπραγματική αντίληψη ότι “ο παπάς αλλάζει δήμαρχο”, ίσως θέλησε να αποσείσει την ευθύνη της, για την επί τετραετία ανυπαρξία της, στα δημοτικά πράγματα ως διοικήσεως.
Το ότι ο λαός αυτό κατάλαβε και όχι τις δικαιολογίες περί υγειονομικής κρίσεως και ελλιπούς χρηματοδοτήσεως, με τα οποία ζήτησαν την δεύτερη ευκαιρία που δεν τους δόθηκε, μάλλον δεν τους προβληματίζει.
Έτσι παρασύρθηκαν με την εισήγηση τους στο δημοτικό συμβούλιο, να δοθεί περεταίρω αξία, τιμή και λόγος σε έναν μισερό ρασοφόρο, γιατί ξέρετε στο Ευαγγέλιο ο Χριστός είπε, ότι ακόμα κι αν μιλάνε για μας αρνητικά, αφήστε τους, για μας μιλάνε.
Εισερχόμενοι λοιπόν στην ουσία των υπό της γραφίδας Σας κατατεθέντων αναρωτιέμαι, γιατί δεν τοποθετήσατε ερωτηματικό στον τίτλο και με το θαυμαστικό θεωρήσατε δεδομένο ότι “το ιερατείο σφραγίζει την ταυτότητα της Ηλιούπολης”;
Παρατηρήσαμε διαφορά ημερομηνίας στο δημοσίευμα « ByIlioupoli Press 14 Μαρτίου, 2024 338 » από την ημερομηνία καταγραφής στην υπογραφή Σας επί του κειμένου, αλλά συμβαίνουν αυτά. Θαυμάσαμε την γραφιστική έμπνευση για την εικόνα που επιλέχθηκε. Βρίσκοντας λίγο χρόνο, απαντούμε στο κείμενο γνώμης «του Γιώργου Μπαλτά».
Διευκρίνηση του ilioupolipress: Τα αποσπάσματα του άρθρου του Γιώργου Μπαλτά που επιλέγει να σχολιάσει στο κείμενό του ο του π. Σεραφείμ σημειώνονται με πλάγια γραμματοσειρά, ενώ οι σχολιασμοί του με έντονη, ώστε να δοθεί και η πρέπουσα σημασία στις απαντήσεις.
«Η ταυτότητα της πόλης αποτυπώνει τα διακριτά γνωρίσματα, που αντιλαμβάνεται ο δημότης- κάτοικος, αναφερόμενος στην πόλη του και είναι αναγνωρίσιμα και πέραν της πόλης!»
Πιστεύουμε, ότι έχει βάση λογικής ορθότητας η παραπάνω θέση. Οι δημότες όμως επί το πλείστον, αντιλαμβάνονται τα πέριξ της κατοικίας τους και μόνο.
«Στις μέρες μας η Ηλιούπολη πρωταγωνιστεί σέρνοντας πρώτη το χορό των συνεπειών από την ψήφιση του νόμου περί ομόφυλων ζευγαριών και κατά τούτο είναι ευρύτερα αναγνωρίσιμη! Πρωταγωνιστής ο αρχιμανδρίτης πατέρας Σεραφείμ που δεν άφησε κανάλι για κανάλι, για να προβάλει, με ιδιαίτερη θέρμη, τις θέσεις της εκκλησίας για το γάμο ομόφυλων ζευγαριών!»
Πιστεύουμε, θα δημιουργήσετε διαδημοτικό πρόβλημα χρεώνοντας τον κληρικό στην πόλη, αφού είναι δημότης και κάτοικος άλλης πόλεως. Η αλήθεια είναι όμως, ότι άφησε πάρα πολλά κανάλια και εκπομπές τους ανικανοποίητα, στις υπερβολικές παρακλήσεις τους για παρουσία του, που θα προκαλούσε αύξηση της τηλεθέασης τους. Δεν μιλούσε όμως για αυτό που λέτε αλλά προέβαλε τις συνέπειες του νόμου που ψηφίστηκε, επί των παιδιών. Να ξέρετε λοιπόν, ότι τα χρησιμοποίησε έως εκεί που ήθελε, για κάποιο 10ήμερο. Να είστε δε σίγουρος, ότι εφόσον κάθε “θάμα” τρεις ημέρες το μεγάλο τέσσερις, αν κρατήσει παραπάνω το παρόν, ο πρωταγωνιστής Σας, ξέρει καλά τα όριά του. Και όπως δημόσια είπε, αδιαφορεί να γίνει περισσότερο αγνωρίσιμος για να είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής ή όπως κάποιοι μεμψίμοιροι διαδίδουν, επίσκοπος στην χηρεύουσα, πατρίδα των γονιών του.
«Η δραστηριότητα του π. Σεραφείμ έφερε στο φως μια ιδιαίτερη πτυχή της Ηλιούπολης, αυτής των σχέσεων του “ιερατείου” της πόλης και του Αυτοδιοικητικού πολιτικού προσωπικού της Ηλιούπολης, σχέση “ποδηγέτησης” της τοπικής πολιτικής εξουσίας από το τοπικό “ιερατείο”!»
Πιστεύουμε, όπως ήδη προγράφτηκε, ότι η θέση αυτή είναι προϊόν παλαιοκομματικής αντίληψης, ενός προκατειλημμένου πολιτικά, συγγραφέα. Μάλιστα αν κάνουμε τη διάκριση πολιτικής – κομματικής και δημοτικής εξουσίας, σε γραφεία και εκδηλώσεις της πρώτης, ο εν λόγω κληρικός έχει να παραστεί και συμμετάσχει σε τέτοια, από τότε που του έκλεψαν το αλεξιβρόχιο σε κοπή χωρίς ευλογία, αγιοβασιλειόπιτας του Πα.Σο.κ, προ αμνημονεύτων ετών.
«Καθόλου τυχαία δεν είναι η σιωπή της τοπικής πολιτικής ελίτ της Ηλιούπολης για όσα εξελίσσονται μπροστά της!»
Πιστεύουμε, πως είναι απολύτως γερασμένη «η τοπική πολιτική ελίτ» για να προλαμβάνει να αντιλαμβάνεται το τι συμβαίνει γύρω της. Οι πρόσφατα νεολαίοι των κομμάτων, δεν είναι σήμερα ενεργοί πολίτες και όσοι είναι, δεν προτάσσουν κομματικές επιλογές. Μην ψάχνετε λοιπόν ανεμόμυλους.
«Γενικά, στην Ηλιούπολη η εκκλησία έχει κερδίσει μια ιδιαίτερη θέση στη ταυτότητα της πόλης ως θεοσεβούμενης, της πόλης να αδυνατεί να διακριθεί σε άλλους τομείς πολιτικού ενδιαφέροντος υπερκαλύπτοντάς την!»
Πιστεύουμε, συνεχίζοντας την παραπάνω σκέψη ότι η απαξίωση των κομμάτων κάνει τους πολίτες και της Ηλιούπολης, να είναι απόντες ή να στέκονται θεατές στην προθανάτια κατάσταση των μεταπολιτευτικών σχισματικών κομματιών πλέον, των κομμάτων εξουσίας της εποχής του δικομματισμού. Άρα, δεν πρέπει να μπλέκετε την τοπική εκκλησία ή Αυτήν ως Σώμα Χριστού στην πολιτική απελπισία που βιώνει η χώρα μας. Ο Χριστός και η Εκκλησία Του, ήταν, είναι και θα παραμείνει, η μοναδική ελπίδα της Ελλάδος και του κόσμου ολάκερου.
«Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να παρατηρείς τον διαγκωνισμό των τοπικών και όχι μόνο, πολιτικών προσώπων να “εκκλησιαστούν” στον ιερό ναό της Αγίας Μαρίνας, που θα τους αποφέρει και τη σχετική προβολή στο “θεοσεβούμενο” πλήθος των ψηφοφόρων της Ηλιούπολης.»
Πιστεύουμε, ότι το παραπάνω οφείλεται στο γεγονός ότι λειτουργεί σχετικά καλά, το τμήμα επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων, της εκκλησιαστικής κοινότητας. Τούτο εκμεταλλεύονται οι τοπικοί παράγοντες και παραγοντίσκοι, για να διαβάσουν το όνομά τους σε κάποιο ιστολόγιο ή ιστοσελίδα. Οι τοπικοί άρχοντες, νομίζοντας πως εκτός από τους ίδιους, επισκέπτονται διαδικτυακά τον τοπικό τύπο και οι πολίτες, διαγκωνίζονται στον σολέα, ο οποίος στην αγία Μαρίνα είναι και σχετικά μικρός. Κάντε τον κόπο μετά από μία λατρευτική ή εκκλησιαστικού προσήμου εκδήλωση, επί παρουσία τέτοιων, να ρωτήσετε τους ανθρώπους που θα αποχωρούν, το εκκλησιαστικό πλήρωμα, εάν ξέρουν ποιοι παρέστησαν, ακόμα κι αν ακουστούν σε χαιρετισμό τα ονόματα τους. Νομίζω θα Σας πουν, ήταν ο Πούλος και κάποιοι άλλοι.
«Αν έχει κάποια βαρύτητα το περίφημο “εξ όνυχος τον λέοντα”, είναι ενδιαφέρον να παρατηρείς την πολιτική συμπεριφορά ενός συλλόγου, του συλλόγου Αρκάδων Ηλιούπολης να καθυστερεί “το κοπή τη πίτα”, μέχρι να φύγει “ή ο παπάς ή ο βουλευτής”!
Μην αναρωτηθείτε ποιος “διευκόλυνε”, “υποχώρησε” για την εξέλιξη της “γιορτής, το κοπή τη πίτα”;
“Φυσικά” ο βουλευτής! Ασήμαντο θα σχολιάσει κάποιος!»
Πιστεύουμε, πώς θα έπρεπε να ρωτήσετε τον σύλλογο και τον καλεσμένο τους πρεσβύτερο, εάν αυτά που ο τύπος προέβαλε, έχουνε βάση αληθείας. Θα έπρεπε να είχατε διαπιστώσει αν στο δ.σ. του συλλόγου, είχαν συνείδηση εκείνη την ώρα, για το ότι είχε συμβεί μέσα σε κάποιο αυτοκίνητο, καθ΄οδόν από τον δήμο Αγίας Βαρβάρας για τον δήμο Δάφνης Υμηττού, από το τηλεφώνημα του απάνθρωπου βουλευτή. Σας πληροφορούμε λοιπόν, ότι και εσείς είστε θύμα των αδαών δημοσιολόγων. Και αν θεωρήσουμε πώς κάποτε εκείνος ο παπάς, έφτασε υπόδικος από ένα δημοσίευμα που δεν είχε ίχνος ορθότητας επί του γεγονότος, τότε, να μην πιστεύετε όσα Σας δείχνουν και Σας λένε τα πετσωμένα.
«Προσέξτε όμως και μια άλλη λεπτομέρεια.
Ακόμα και η πίτα της Νέας Δημοκρατίας στην Ηλιούπολη κόπηκε “ανευλόγητη” και απόντων βασικών βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας!»
Πιστεύουμε, ότι η παρατήρηση της λεπτομέριας δεν έχει σχέση με την θέση Σας. Ο φόβος της απαξίωσης του λαού, σε μία δημόσια πρόσκληση του συγκεκριμένου κόμματος, για ελεύθερη παρουσία πολιτών, θα είχε κίνδυνο η μυρωδιά του αυγού να μην ήταν στην πίτα, αλλά στα πανοφόρια των παρόντων κομματικών στελεχών, μιας και η κοπή έγινε στο πεζοδρόμιο, χειμώνα καιρό. Αυτό, εξαιτίας του ότι η ντομάτα δεν είναι εποχής και αυτές του θερμοκηπίου είναι σκληρές και εκ τούτου επικίνδυνες. Έτσι, αφού το συγκεκριμένο κόμμα κατάντησε τον περήφανο λαό να ζει με κουπόνια των κρατικών “pass” και καλάθια εκπτώσεων στο υπερπαντοπωλείο – “super market”, ακούστε τον φτωχό Σάντσο Πάντσο. Κυρίως όμως, δεχθείτε ότι ο φόβος φυλάει τα έρμα, λόγω και της χρονικής σύμπτωσης με την συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών.
“Τόσο δυνατή είναι η φημολογούμενη επιρροή εκκλησιαστικών κύκλων στους ψηφοφόρους, δια των συνεργαζόμενων “πολιτικών τους στελεχών”, που σχεδόν όλες οι δημοτικές παρατάξεις “εκλιπαρούσαν” την ευνοϊκή προς αυτούς στάση, κατάσταση που πολλαπλασιάζει την πολιτική ισχύ του τοπικού “ιερατείου”.”
Πιστεύουμε, πώς εδώ πρέπει να κάνετε ένα μικρό δημοψήφισμα ή να προκαλέσετε μία τοπική δημοσκόπηση για να δείτε ότι οι δημότες είναι αλλού.
“Βέβαια, μέχρι τώρα το “παιγνίδι” παίζεται στο γήπεδο της κεντρικής εξουσίας και δίνει την ευκαιρία στην τοπική αυτοδιοίκηση να “λουφάζει”!
Τι θα γίνει όμως όταν το θέμα “φτάσει” στο τοπικό επίπεδο των ιδιαίτερα “φανατικών” – “παραβολάνων”;
Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αντίδραση του τοπικού “ιερατείου” στην παρουσία σε θρησκευτικές τελετές, των Δημάρχων και αντιδημάρχων που θα κληθούν να τελέσουν – και θα τελέσουν – γάμους ομόφυλων ζευγαριών;
Δεν είναι “αδιάφορο” θέμα για την πόλη, το να λειτουργούν οι πολιτικοί θεσμοί της υπό την δαμόκλειο σπάθη αφορισμών και άλλων παγανιστικών δοξασιών και οι Δημοτικές παρατάξεις να “σιωπούν” ή να ενδίδουν σε “συμβιβαστικές” λύσεις!”
Πιστεύουμε, ότι η ορκοδοσία των αιρετών, μάλιστα των ανθρώπων της σημερινής δημοτικής διοικήσεως Ηλιουπόλεως όλων νομίζουμε επί του Ιερού Ευαγγελίου, ότι θα τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους, δεν τους δίνει τη δυνατότητα να λειτουργήσουν οι αναφερόμενοι, όπως θέλετε. Δηλαδή το τοπικό ιερατείο να απαξιώσει τους εκλεγμένους δημοτικούς άρχοντες για κάτι, για το οποίο δεν έχουν ευθύνη. Αν τώρα κάποιος από αυτούς, έχοντας προσωπικό συνειδησιακό έλεγχο να ενώσει νομικά ανθρώπους του ιδίου φύλου, αρνηθεί να το κάνει, είναι υποχρεωμένος ο δήμαρχος να καλύψει ο ίδιος το κενό, σεβόμενος την ελευθερία συνειδήσεως του καθενός. Άλλωστε, όλοι τους ενεργούν την σύναψη πολιτικών γάμων, ο οποίος καθιστά αυτούς που τον επιλέγουν συνειδησιακά, αρνητές του Βαπτίσματος τους και έτσι εκτός Εκκλησίας. Δηλαδη όσοι σύναψαν πολιτικό γάμο δεν μπορούν να κοινωνήσουν, να γίνουν νονοί και παράνυμφοι ή να λάβουν τις ευχές την κηδείας, όπως και όσοι επιλέγουν να καούν τα νεκρά σώματα τους. Στην κρατική όμως υποχρέωση εκ του νόμου των αιρετών, για σεβασμό της ελευθερίας συνειδήσεως των άλλων στην γαμική συνάφεια, δεν καταγράφεται ως δεδομένη η συμφωνία τους για αυτόν. Οπότε μην καταλαμβάνεται την θέση του εξομολόγου, με Θερβαντική διάθεση.
«Είναι καιρός, τόσο για την πολιτεία όσο και για την εκκλησία να αντιληφθούν ότι, “Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ἤ γάρ τόν ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει, ἤ ἑνός ἀνθέξεται καί τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει”.»
Γιώργος Μπαλτάς
Ηλιούπολη 15 Μαρτίου
Πιστεύουμε, ότι η χρήση του παραπάνω χωρίου είναι αδόκιμη. Όμως αν εννοείται/ε με αυτό, την καραμέλα που κρατάει στο στόμα της η πολιτική εξουσία του μεταπολιτευτικού γίγνεσθαι, περί χωρισμού κράτους εκκλησίας, το συζητάμε. Πέραν του ότι, κανένας τους δεν ξέρει τι σημαίνει αυτό που λένε, και όλοι στέκονται στους μισθούς των παπάδων, θέλοντας να κατανοήσουν την έννοια του χωρισμού, το τοπικό ιερατείο, αφού τελικά έτσι κατανοείται ένας άνθρωπος, έχει εκφραστεί εν τόπω και χρόνω από το μακρινό 2009, σε συνέντευξη του στον συνονόματο Σας δάσκαλο Βλαχάκη στο ilioupolisonline. Εκεί, εξέφρασε την διαχρονική θέση του υπέρ του χωρισμού, o οποίος θα καταστήσει ελευθέρα και ζώσα την εκκλησία, από τον αποπνικτικό εναγκαλισμό του κράτους στην διοίκηση της και την διαρκή απειλή με το γιαταγάνι της «νόμω κρατούσης πολιτείας».
Πρεσβύτερος Σεραφείμ Δημητρίου
άγιος Δημήτριος αυθημερόν, από Χριστού 2024
