του Θάνου Κατσώνη
Μια επαγγελματική δουλειά, για την οποία σίγουρα κάποιοι κατέβαλαν αξιόλογη προσπάθεια, που είχε ως αποτέλεσμα ένα γλωσσικά ομογενές κείμενο και αξίζει αρχικά την επιδοκιμασία, αφού και άλλοι παλαιότερα ξεκίνησαν και προχώρησαν ως ένα σημείο, αλλά δεν ολοκλήρωσαν…
Είναι εμφανές ότι οι 60 πρώτες σελίδες ταυτίζονται με την Υπουργική Απόφαση ΥΠΕΝ/ΔΔΑ/119776/2429/2021 που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Β 5888/15.12.2021 και καθορίζει τη δομή και το ελάχιστο περιεχόμενο του Κανονισμού Καθαριότητας των Ο.Τ.Α. Α΄ βαθμού.
Στην προσπάθεια ταχείας σύνταξης νέου Κανονισμού, με ορατούς επικοινωνιακούς σκοπούς, οι οδηγίες του Υπουργείου προς τους Δήμους για το πώς θα τον συντάξουν, έγιναν ο Κανονισμός της Ηλιούπολης.
Το αποτέλεσμα ήρθε, με μια προσεκτική συρραφή νόμων, αποφάσεων, εγκυκλίων, με στοιχεία από το τοπικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων, με πολλές γενικότητες και απίστευτες αναλύσεις που κουράζουν γρήγορα τον – μη εθισμένο σε αυτού του είδους κείμενα – αναγνώστη.
- Ένας τεράστιος όγκος από 102 σελίδες, που δυστυχώς δεν θα διαβάσει κανένας, πλην των εξαρτημένων περί τα δημοτικά.
- Μια προσχηματική διαβούλευση λίγων ημερών, μέσα στην περίοδο καλοκαιρινών διακοπών και για να «βγει η υποχρέωση»…
Ο Κανονισμός κάτω από τον ωραίο τίτλο «Ο Δήμος είναι το σπίτι μας», κρύβει μια «έκθεση ιδεών», ένα γραφειοκρατικό κείμενο από «ειδικούς» που έχουν συνηθίσει να ακκίζονται, υπεραναλύοντας σε αβάσταχτο βαθμό.
Πρόκειται για έναν ετεροβαρή Κανονισμό που θέτει στο στόχαστρο μόνο τον δημότη-κάτοικο και στον οποίο καταλογίζει όλες τις υποχρεώσεις του κόσμου, με υπέρμετρη αυστηρότητα, αλλά και υπερβολική τιμωρητική διάθεση.
Στη σελίδα 88 βρίσκεται ο πίνακας των αναπροσαρμοσμένων προστίμων, που επιβάλλονται στα φυσικά και νομικά πρόσωπα που παραβιάζουν τον Κανονισμό Καθαριότητας.
Μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι τα μεγάλα πρόστιμα θα αποτρέψουν τις παρανομίες των πολιτών και των κακών επαγγελματιών;
Όχι βέβαια…
Έχει μήπως δοθεί λύση στον τρόπο εντοπισμού των ογκωδών απορριμμάτων που αφήνονται παράνομα σε δρόμους, οικόπεδα και νησίδες;
Έχει αλλάξει κάτι στις δυνατότητες της ελάχιστης σε αριθμό στελεχών Δημοτικής Αστυνομίας, στο ωράριο εργασίας τους και στον τρόπο αστυνόμευσης;
Φυσικά όχι…
Κατά την άποψή μας, μια νουνεχής δημοτική αρχή θα έπρεπε να ξεκινήσει από μια έντονη και μακρόχρονη καμπάνια ενημέρωσης των κατοίκων, σε ότι σχετίζεται με την Καθαριότητα.
• Για το πώς ακριβώς είναι οργανωμένος ο Δήμος, για τα μέσα που διαθέτει η Υπηρεσία, για τον χρόνο που πραγματοποιούνται οι επιχειρήσεις καθαριότητας ανά τομέα της πόλης και ανά είδος απορριμμάτων.
• Για τον προγραμματισμό του να αποκτήσει τα τεχνικά μέσα, τα εργαλεία και τα οχήματα που ως τώρα είναι ανεπαρκή ή που λείπουν εντελώς.
Ως υπεύθυνος θεσμός ο Δήμος θα έπρεπε να ξεκινά πρώτα από τις δικές του υποχρεώσεις.
Στον συγκεκριμένο Κανονισμό οι υποχρεώσεις και ευθύνες του Δήμου μένουν στο απυρόβλητο και μάλιστα σε κάποια σημεία δίδεται και επίσημη άφεση-απαλλαγή αναφέροντας την μαγική έκφραση «εάν είναι δυνατόν»…
Για παράδειγμα στη σελίδα 43, στο Άρθρο 10, “υποχρεώσεις για τα ογκώδη αστικά απόβλητα» αναγράφεται ότι «παραλαμβάνονται από το Δήμο, μόνον εφ’ όσον διαθέτει τα μέσα και έχει τη δυνατότητα αποκομιδής ογκωδών Δημοτικών (αστικών) απορριμμάτων, κατόπιν επικοινωνίας των υπευθύνων…“
Όσοι βλέπουν κατάματα την πραγματικότητα γνωρίζουν ότι διαχρονικά και ανεξάρτητα από το ποιος διοικεί τον Δήμο, ο μηχανισμός της Υπηρεσίας Καθαριότητας δεν μπορεί να ανταπεξέλθει πλήρως στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του.
Ο Δήμος θα έπρεπε να ξεκινήσει και να διδάξει ορθή συμπεριφορά στην πράξη και με τις πρακτικές του πριν την τιμωρία, πρέπει να εξηγήσει στους πολίτες και στους τοπικούς επαγγελματίες:
• Γιατί δεν μπορεί να γίνει από το κανονικό απορριμματοφόρο των πράσινων κάδων, αποκομιδή ογκωδών ή μπάζων που αφήνονται δίπλα.
• Να δώσει πειστικές οδηγίες για την εποχή του κλαδέματος, για τον τρόπο απόθεσης των κλαδεμάτων και την ανάγκη προσυνεννόησης με την υπηρεσία.
• Να εξηγήσει και να πείσει για την ανάγκη σπασίματος των χάρτινων συσκευασιών πριν την τοποθέτησή τους μέσα στον μπλε κάδο ανακύκλωσης από κάδους και άλλα πολλά…
Μόνο έτσι θα κέρδιζε τη συνεργασία με τους κατοίκους και την εμπιστοσύνη τους
Κρατήσαμε για το τέλος την πρωτοτυπία του νέου Κανονισμού Καθαριότητας να καθιερώσει ένα απαράδεκτο τρόπο επιβάρυνσης των κατοίκων με τέλος αποκομιδής ογκωδών αντικειμένων, όπως αυτό εκτιμάται κατά περίπτωση από τις αρμόδιες υπηρεσίες Καθαριότητας, ανάλογα με το είδος, το βάρος, τον όγκο, τον αριθμό των απαιτούμενων δρομολογίων αποκομιδής τους κλπ.
Ένα παράλογο μέτρο, που προσβάλλει την κοινή νοημοσύνη, που ανοίγει δρόμους για επίσημες επιπλέον χρεώσεις στους κατοίκους, (που ήδη πληρώνουν ανταποδοτικά τέλη για την καθαριότητα και τον φωτισμό) και οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν και σε κραυγαλέες παράνομες προσωπικές εξυπηρετήσεις….
Για σκεφτείτε το λίγο…
– Ποιος θα πληρώσει στον Δήμο τέλος απομάκρυνσης σε τιμές ανά τεμάχιο ή ανά τετραγωνικό που υπερβαίνουν το κόστος αγοράς τους;
– Ποιος θα πληρώσει 200 ευρώ ανά τετραφωνικό ντουλάπας, 150 ανά τετρ. μέτρο κάτοψης για πολυθρόνες-καναπέδες, 200 για στρώμα, 300 για ένα θερμαντικό σώμα ή 300 ευρώ ανά κυβικό κλαδεμάτων;
Και όλα αυτά με μια γραφειοκρατική οπτική σύμφωνα με την οποία «ο ενδιαφερόμενος, αφού συνεννοηθεί αρχικά με το αρμόδιο Τμήμα Καθαριότητας θα καταθέτει γραπτή αίτηση στο τμήμα αυτό δια ζώσης ή ηλεκτρονικά μέσω διαδικτυακής εφαρμογής ηλεκτρονικής υποβολής αιτημάτων, όπου θα περιγράφονται τα αντικείμενα προς αποκομιδή, η οποία θα πραγματοποιείται κατόπιν ειδοποίησης
Πόση ασχετοσύνη υποδηλώνει αυτή η προσέγγιση;
Ελπίζει κανείς ότι αυτά τα επιπλέον τέλη, θα δώσουν λύσεις στην προβληματική οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει όλοι οι Δήμοι;
Ή μήπως πρόκειται για την αγωνία μιας δημοτικής αρχής που πελαγοδρομεί σε όλους τους τομείς, να περάσει την εικόνα ότι κάτι γίνεται;