Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Σον Μπέικερ, είναι γνωστός για τον ευαίσθητο και ανθρωπιστικό τρόπο, με τον οποίο αναδεικνύει κοινωνικά ζητήματα, όπως επί παραδείγματι η οικονομική ανισότητα των περιθωριοποιημένων τάξεων.
Η νέα πολυαναμενόμενη ταινία του, η «Anora», εξετάζει πρόσωπα εγκλωβισμένα στις κοινωνικές συνθήκες που τους περιβάλλουν, ανεξάρτητα από το αν ανήκουν στα λαϊκά στρώματα ή ακόμη και στην άρχουσα τάξη.
Η ταινία ακολουθεί τη ζωή της Ανόρα, μιας νεαρής στρίπερ στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, που προσπαθεί να ξεφύγει από τη φτώχεια και να ανέλθει κοινωνικά, μέσα από τη σχέση της με τον επιπόλαιο και νεόπλουτο Βάνια, τον γιο ενός Ρώσου ολιγάρχη.
Μέσα από αυτήν την αντίθεση, ο Σον Μπέικερ, αναδεικνύει, το πώς και οι δύο κατηγορίες, τόσο οι άνθρωποι της βιοπάλης όσο και οι πιο προνομιούχοι, βιώνουν παρόμοιες μορφές περιορισμού και πίεσης.
Η ταινία φωτίζει την ιδέα ότι η κοινωνική ανισότητα και οι προκαθορισμένοι ρόλοι, είτε προέρχονται από την ανάγκη επιβίωσης είτε από τις επιταγές του πλούτου και της εξουσίας, περιορίζουν την ελευθερία και των δύο ηρώων.
Ωστόσο, ενώ στο πρώτο μέρος της ταινίας, διατηρείται ένας φρενήρης ρυθμός, με διαρκείς εναλλαγές, από την πολύχρωμη αισθητική της νυχτερινής ζωής στο καμπαρέ και από το υποβαθμισμένο προάστιο της κατοικίας της Ανόρα, στην πολυτελή βίλα του Βάνια αλλά και τη μετεξέλιξη της σεξουαλικής τους σύμβασής, σε συναισθηματική, στο δεύτερο μέρος ο τόνος της ταινίας αλλάζει.
Οι κωμικές-φαρσικές καταστάσεις, πλέον κυριαρχούν.
Το στοιχείο της γκανγκστερικής κωμωδίας που εισάγεται στην ταινία, μαζί με την κυρίαρχη παρουσία των προστατών του Βάνια αλλά και της επιβλητικής μητέρας του, αν και προσφέρουν κωμικές στιγμές – όχι πάντα επιτυχημένες – απομακρύνουν το φιλμ από την αρχική του σοβαρότητα και το συναισθηματικό βάθος του, κάνοντάς το να φαίνεται λιγότερο συγκροτημένο.
Το πρώτο μέρος της ταινίας τα λέει όλα και όλα τα συμπεράσματα μπορούν απ’ εκεί να εξαχθούν.
Η ερμηνεία της Μίκι Μάντισον ξεχωρίζει, για τη λεπτομέρεια με την οποία αποτυπώνει τα κρυφά της θέλω και στην φανερή της επιδίωξη, να αλλάξει ριζικά τη ζωή της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι αρχικές σκηνές μέσα στο καμπαρέ, όπου η Μάντισον ενσαρκώνει μια εντελώς κυνική και φιλοχρήματη Ανόρα, ταυτόχρονα δε με τις λεπτές εκφράσεις της, επιτυγχάνει να φωτίσει και την άλλη της πτυχή που στηρίζεται στον απόλυτο έλεγχο της ζωής της, γιατί αισθάνεται πλήρως αβοήθητη.
Σε διάφορες σκηνές, φαίνεται καθαρά ότι ο Βάνια δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του, με τις αποφάσεις του να επηρεάζονται έντονα από την ανάγκη να ικανοποιήσει τις οικογενειακές προσδοκίες.
Ο ηθοποιός Μαρκ Έιντελστεϊν πετυγχαίνει να δώσει βάθος, σε έναν χαρακτήρα που αρχικά φαίνεται επιφανειακός, αποκαλύπτοντας σταδιακά, τις αδυναμίες και τα τραύματα, που τον καθιστούν, περισσότερο θύμα παρά θύτη.
Χρυσός Φοίνικας στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών
Η ταινία “Anora” προβάλλεται από την Πέμπτη 24/10 στους κινηματογράφους