Πρόσφατα, στην πρόσφατη 5η ειδική συνεδρίαση ΔΣ λογοδοσίας της δημοτικής αρχή, εθίγη το ζήτημα της Δημόσιας ή Δημοτικής περιουσίας!
Ο Γ. Χατζηδάκης από την παράταξη “Ενωμένοι για την Ηλιούπολη” και ο Αλέξανδρος Μπουγάς από τη “Λαϊκή Συσπείρωση Ηλιούπολης” ζήτησαν “να αξιοποιηθούν τα οικόπεδα και να δοθούν για χρήση σε συλλόγους ή να γίνουν μικροί χώροι πρασίνου και αναψυχής και αυτό πρέπει να γίνει χθες, ειδάλλως θα υπάρξουν δυσάρεστες εξελίξεις”.
Το θέμα απασχολεί την Ηλιούπολη 50 χρόνια τώρα, όσα και τα χρόνια της “μεταπολιτευτικής δημοκρατίας” της χώρας!
Τα πενήντα αυτά χρόνια, για λόγους κατανόησης, θα μπορούσαν να χωριστούν σε τρεις χρονικές περιόδους:
Πρώτη περίοδος, δεκαετής, 1974-1984
Η περίοδος της αποκάλυψης και ανάδειξης της «μεγάλης καταπάτησης» που λάβαινε χώρα στην Ηλιούπολη, με την πολιτεία να σφυρίζει αδιάφορα!
Η περίοδος αυτή συμπίπτει με την αφύπνιση του λαϊκού παράγοντα σε όλη την Ελλάδα, όπως αυτή εκφράστηκε με την ιστορική αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, τον ηγετικό ρόλο του νεοσύστατου λαϊκού κινήματος του ΠΑΣΟΚ και την μεγάλης σημασίας κυβερνητική αλλαγή της 18ης Οκτωβρίου 1981!
Για το θέμα «Δημόσια – Δημοτική» περιουσία, τα περίφημα καταπατημένα των Νάστων, αυτή η πρώτη περίοδος κλείνει το 1984, όταν με την μεγάλη πολιτική απόφαση της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο υφυπουργός οικονομικών Δημοσθένης Δημοσθενόπουλος καταγράφει τα εναπομένοντα ακίνητα Ηλιούπολης, Αλίμου και Αργυρούπολης ως ακίνητα του Δημοσίου, μη αναγνωρίζοντάς τα ως ιδιοκτησία των Νάστων!
Την «αστική» αυτή απόφαση, ο Δημοσθενόπουλος την παίρνει μετά από σύμφωνη γνώμη των τότε Δημάρχων των τριών Δήμων, στηριζόμενος και στην πάνδημη αποδοχή, αποτέλεσμα των μαζικών αγωνιστικών κινητοποιήσεων των πόλεων!
Αξίζει να αναφερθεί ότι, κατά ευτυχή συγκυρία, βασικοί συνεργάτες του Δημοσθένη Δημοσθενόπουλου, συνέπεσε να υπηρετούν την «Αλλαγή», οι Γιώργος Γιαννούσης, Αλέκος Παπαδόπουλος και Δημήτρης Τσοβόλας, στελέχη του ΠΑΣΟΚ Αργυρούπολης, γνώστες του προβλήματος!
Ακολουθεί η δεύτερη μακρά περίοδος, 32 χρόνων
Η οικογένεια των Νάστων, σε κατάσταση άμυνας πλέον, προσφεύγει για να αποδείξει ότι κατέχει νόμιμους τίτλους, προσφυγή που καταλήγει το 2016 σε απόρριψη των διεκδικήσεών τους, κλείνοντας οριστικά το θέμα!
Η περίοδος αυτή κλείνει στις 31 Μάρτη 2016 με σχετική «ημιπανηγυρική» κοινή συνεδρίαση των Δημοτικών Συμβουλίων Ηλιούπολης, Αργυρούπολης – Ελληνικού και Αλίμου (βλέπε εδώ).
Στη δεύτερη αυτή περίοδο, παράλληλα με την δικαστική πορεία, εξελίσσεται μια γιγαντιαία προσπάθεια αξιοποίησης των ακινήτων αυτών επί των οποίων οικοδομούνται σημαντικές για την πόλη υποδομές, Σχολεία, Βρεφονηπιακοί Σταθμοί, ΙΚΑ, Αθλητικά Κέντρα, Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, μνημείο Εθνικής Αντίστασης, ακόμα και Εκκλησίες!
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από την πολιτική κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ, μέχρι και το 2004 και εκφράζεται με μια ευρύτερη αντίληψη κάλυψης κοινωνικών αναγκών, όπως οι παραπάνω αναφερόμενες και σ΄ αυτό η Ηλιούπολη, τόσο με τον Δημήτρη Κιντή όσο και με τον Θόδωρο Γεωργάκη, αξιοποιεί την διαθέσιμη δημόσια περιουσία!
Μέσα σ αυτή τη περίοδο αισθητή είναι η σταδιακή «υποχώρηση» του λαϊκού παράγοντα, που δείχνει να ικανοποιείται ίσως και να δικαιώνεται, από τον οργασμό ανάπτυξης αναγκαίων βασικών υποδομών στη πόλη, ενώ αρνητικά συνεισφέρει και η προσπάθεια «ιδιοποίησης» των λαϊκών κινητοποιήσεων για λογαριασμό στενών κομματικών επιδιώξεων!
Έπεται η τρίτη, η τρέχουσα περίοδος, 2016- 2024
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ως η περίοδος του τέλματος!
Το Δημόσιο έχοντας την νομική κυριότητα, μεταβιβάζει τα οικόπεδα στο Υπερταμείο των μνημονίων και η πόλη παρακολουθεί «εκ του μακρόθεν» τα τεκταινόμενα, των Δημοτικών της Αρχών να περιορίζονται σε διακηρύξεις αγωνιστικής ενότητας, χωρίς καμιά μελέτη, χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό αξιοποίησης των ακινήτων, μια κατάσταση «λήθαργου», σκόπιμη ή όχι λίγη σημασία έχει!
Οι Δημοτικές αρχές της πόλης διαχρονικά «αγνοούν», αν δεν συνεργούν, τις ενέργειες του Δημοσίου και του Υπερταμείου δημιουργώντας έτσι τετελεσμένα εις βάρος της πόλης!
Χρειάστηκε η πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κ. Χατζηδάκη, για σχεδιασμένες ενέργειες της ΕΤΑΔ, για να ανακινηθεί το θέμα των οικοπέδων, κάνοντας ορατό τον κίνδυνο να πάνε χαμένοι οι αγώνες που δόθηκαν και τα οικόπεδα από ιδιωτικά χέρια να καταλήξουν σε ιδιωτικά χέρια, στερώντας την Ηλιούπολη από σημαντικές δυνατότητες αξιοποίησής τους προς όφελος της πόλης!
Η «αξιοποίηση» των οικοπέδων είναι μια σοβαρή υπόθεση και δεν έχει καμιά σχέση με «πρόχειρα αμυντικά έργα», «δόντια του δράκου» και «παράγκες-φυλάκια» για να μην περάσει ο εχθρός!
Η «αξιοποίηση» έχει άμεση σχέση με σύγχρονες και δυναμικές δράσεις προς όφελος των Δημοτών, πράγμα που εξασφαλίζει την «ιδιοκτησία» στη πράξη και μόνο!
Ζούμε σε μια αστική Δημοκρατία, με συγκεκριμένους κανόνες και λειτουργίες, καλοί ή κακοί, αυτοί είναι!
Βασικός κανόνας της αστικής μας δημοκρατίας είναι το δικαίωμα της διεκδίκησης μέσα από συγκεκριμένες, αγωνιστικές ή μη, δράσεις!
Όλα όμως καταλήγουν να γίνονται αποδεκτά ή απορριπτέα από διοικητικές ή δικαστικές πράξεις!
Για την ευόδωση κάποιων αγώνων απαιτείται η “σύμπλευση” διεκδικητικών λαϊκών αγώνων με παράλληλους “αστικούς” δρόμους, όπως είναι η προσφυγή στη δικαιοσύνη!
Αυτό άλλωστε δεν έκανε και ο αείμνηστος Δημήτρης Κιντής;
Αυτό το δεύτερο δρόμο, τη προσφυγή στη δικαιοσύνη, οι τρεις Δήμοι «παρέλειψαν» να τον σχεδιάσουν, να τον ανοίξουν, παρ’ ότι έπρεπε να είναι πρώτη τους φροντίδα από την επόμενη ημέρα της «διοικητικής πράξης» καταγραφής των οικοπέδων ως δημοσίων από τον Δημοσθένη Δημοσθενόπουλο!
Γιώργος Μπαλτάς
Ηλιούπολη 4 Νοέμβρη 2024