“Ρέκβιεμ” (*) διεθνώς ονομάζεται η Καθολική Νεκρώσιμη Τελετή και μεταφορικά το επίσημο τέλος μιας ζωής ή η επισημοποίηση του “θανάτου” μιας ανθρώπινης διεργασίας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, λόγος γίνεται για αυτό που την τελευταία 15ετία ορίστηκε ως η κεντροαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και ό,τι συμβαίνει τους τελευταίους μήνες είναι λες και κάνει ό,τι μπορεί, για να πείσει ότι δεν δικαιούται να υπάρχει, πια.
Με όσα παρατηρούμε τελευταία, φαίνεται ότι τόσο το υπερτονισμένο “ηθικό πλεονέκτημα“» σε σχέση με τους άλλους πολιτικούς χώρους, όσο και η παραδοσιακή “εσωκομματική δημοκρατία” ανήκουν πια στα “ουσιώδη εν ανεπαρκεία“, όπως χαρακτήριζε παλιά το Υπουργείο Εμπορίου κάποιες κατηγορίες προϊόντων.
Όταν ένα κόμμα με ιστορία και κυβερνητική εμπειρία δεν έχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί μια κρίση ηγεσίας και καταφεύγει σε σωρεία αμφιλεγόμενων κομματικών μέτρων και μεθόδων, δικαιούται να έχει παρόν και μέλλον;
Κάποτε διαβάζαμε και ωχριούσαμε, για τις μεθόδους των πάλαι ποτέ εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ, Φ. Μακρή και Δ. Θεοδώρου, που έχουν μείνει στην αρνητική ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος με τα σωματεία – σφραγίδες, τις μαζικές διαγραφές αντιπάλων συνδικαλιστών και τις καθαιρέσεις διοικήσεων αντίπαλων σωματείων και άλλα παρόμοια δημοκρατικά…
Πολλά από αυτά τα νοσηρά φαινόμενα του παρελθόντος αναβίωσαν τώρα…
Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έδειξε πλήρη αδυναμία να διαχειριστεί με πολιτικούς όρους τον – μετά από κοινά συμφωνημένη διαδικασία εκλογής – ψηφισμένο πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη και τον στόλισε ετεροχρονισμένα με διάφορα κοσμητικά επίθετα, “παρείσακτο, ξενόφερτο νεανία, Αμερικανάκι, δεξιό εγκάθετο”, κλπ.
Τα κεντρικά του στελέχη, κατέφυγαν σε κομματικά μέτρα επιβολής, που – ορθά – είχαν εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη και χρησιμοποίησαν δημόσια, επιχειρήματα χαμηλότατης πολιτικής υποστάθμης, κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους, τους δημοσιογράφους στους οποίους μιλούσαν και φυσικά όλους εμάς που παρακολουθούσαμε άφωνοι τα τεκταινόμενα.
Βασικά δεδομένα, γνωστά σε όσους έχουν περάσει από κόμματα, τώρα υποστηρίζεται επισήμως και δημοσίως, με τη μεγαλύτερη φυσικότητα του κόσμου, ότι δεν ισχύουν…
Απόψεις που θέλουν το Συνέδριο, το ανώτατο δημοκρατικό όργανο ενός κόμματος, να “δεσμεύεται” από αποφάσεις της Πολιτικής Γραμματείας, της Επιτροπής Διαφάνειας ή της Κεντρικής Επιτροπής, χρησιμοποιούνται απλά για να δικαιολογηθεί μια προειλημμένη απόφαση, αχρηστεύοντας “γνωστές τοις πάσι” καταστατικές αρχές της αριστεράς.
Αρκούσε η “εισβολή” ενός απολιτίκ αλλά πολύ επικοινωνιακού τύπου, για να αναστατώσει τα “κομματικά νερά και τους παλιούς και δεδομένους”;
Επειδή απειλούσε ότι θα τα αλλάξει όλα, που οι συνεργάτες του ήταν όλοι άμαθοι από εσωκομματικά και ήξεραν μόνο να χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα,
Τα επιχειρήματα στελεχών, ότι αυτά τα κάνει ο Κασσελάκης για “να πάρει στα χέρια του το ακίνητο της Κουμουνδούρου και την κρατική χρηματοδότηση του κόμματος”, μήπως έχει και άλλη, αντίστροφη ανάγνωση;
Αυτό το Συνέδριο θα μείνει στην ιστορία, ως αντιπαράδειγμα δημοκρατικών διαδικασιών;
– Ποτέ δεν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών …
– Πόσοι ψήφισαν συνολικά και πόσοι ήταν οι σύνεδροι;
Κανείς δεν ξέρει, ούτε και ο – δια βοής εκλεγείς από όσους ήταν στην κεντρική αίθουσα – πρόεδρος του Συνεδρίου (Ι. Ματζουράνης) ήξερε να απαντήσει, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο…
Είναι δυνατόν;
Προσπαθήσαμε να βρούμε κάποια ομοιότητα ανάμεσα σ΄ αυτό το συνέδριο και σε όλα όσα έχουμε ζήσει ή δει στο παρελθόν, αλλά ήταν αδύνατον!!!
Δεν υπάρχει σύγκριση!
Δείτε σχετικές φωτογραφίες από παλαιότερα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων αριστερών κομμάτων και θα καταλάβετε!
Γίνεται συνέδριο σε χώρο, όπου η κύρια αίθουσα μπορεί να δεχθεί το ένα τέταρτο των συνέδρων του, άλλοι σύνεδροι είναι απομονωμένοι σε αίθουσες σε άλλους ορόφους, έχοντας μονόδρομη επαφή με τη συνεδρίαση μέσα από μεγάλες οθόνες και πολλοί, πάρα πολλοί, έξω από την είσοδο;
Ήταν αδύνατο να μπουν μέσα πολλές εκατοντάδες σύνεδροι, λόγω υπαρκτού συνωστισμού και στην είσοδο στέκονταν σεκιούριτι-φουσκωτοί του νυκτερινού κέντρου;
Έφθαναν sms στους “δικούς τους” με οδηγίες για το πώς θα έμπαιναν στον χώρο του Συνεδρίου παρακάμπτοντας την κανονική οδό προσέγγισης, μέσω δαιδαλώδους υπόγειας διαδρομής, με συνθηματικά;
Μιλήσαμε με συνέδρους των δυο ΟΜ της Ηλιούπολης και από τους 30, μόνο δυο κατάφεραν τελικά να μπουν μέσα, ενώ οι υπόλοιποι έμειναν έξω και δεν ήταν όλοι «σκέτοι»…
Τυχαίο;
Μας έδειξαν και τα μειλ που έλαβαν οι ίδιοι αλλά και άγνωστος αριθμός κομματικών μελών με σύνδεσμο για τη συμμετοχή στο διαδικτυακό zoom που μετέδιδε τις εργασίες, αλλά και τον κωδικό για να ψηφίσουν, χωρίς να είναι βέβαιο ότι πρόκειται για συνέδρους…
Ήδη στην Ηλιούπολη έχει αρχίσει αλυσιδωτή παραίτηση μελών και στελεχών, αρχής γενομένης από δύο μέλη της ΚΕ, του συντονιστή της Α’ ΟΜ Ηλιούπολης, μελών των Συντονιστικών και της Νομαρχιακής και μεγάλου αριθμού απλών μελών.
Μετά το τέλος αυτής της συνεδριακής δοκιμασίας κυριαρχεί γενικά η απογοήτευση και η περισυλλογή, αλλά ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ προχωρά ακάθεκτος για εκλογή νέου προέδρου, αδιαφορώντας για την κατακρήμνιση της πολιτικής του επιρροής…
Κατά τα φαινόμενα, ο Γολγοθάς θα συνεχιστεί με επιπλοκές και άγνωστο τελικό αποτέλεσμα…
Όλοι αυτοί που πρωταγωνιστούν σ΄ αυτόν τον εμφύλιο, έχουν αναλογιστεί τι σκέπτονται για τον χώρο αυτό οι πολίτες και δυνητικοί ψηφοφόροι;
Ποιος πολίτης θα ήθελε να συμπλεύσει με όσους δημόσια αλληλο-υβρίζονται και αλληλο-καταγγέλλονται, με κριτήρια παρελθόντος και παρόντος και χωρίς την παραμικρή αίσθηση κάποιου κοινού πολιτικού μέλλοντος;
Ειλικρινά, πιστεύουν ότι με αυτές τις συμπεριφορές, είναι δυνατόν να αποτελέσουν πρότυπο για κάποιον ώστε να τους ακολουθήσει ή μήπως απλά, εκούσια ή ακούσια, επιταχύνουν την – συμφωνημένη ή μη – αυτοδιάλυση;
“Τετέλεσται” ή μήπως κάτι άλλο;
Η Φύση απεχθάνεται τα κενά, προφανώς το ίδιο και η Πολιτική!
Άλλα κόμματα θα επωφεληθούν ή και νέα θα δημιουργηθούν!
Το βέβαιο είναι ότι δεν θα πλήξουμε!
(*) Το Ρέκβιεμ, η καθολική νεκρώσιμη ακολουθία, ξεκινά με την παρακλητική φράση: “Requiem aeternam dona eis Domine” δηλαδή, “Ἀνάπαυσιν αἰώνιον δὸς αὐτοῖς, Κύριε”.
Θάνος Κατσώνης
Ηλιούπολη 19 Νοεμβρίου 2024