Δόθηκαν κάποια έγγραφα, από τον φάκελο του οικοπέδου στο Χαλικάκι, στους επικεφαλής, με τα οποία τελικά πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα αλλά και οι ανησυχίες, για την γραμμή που όπως φαίνεται έχει χαράξει η Δημοτική αρχή, να αρνείται να εκφραστεί, καθαρά και ξάστερα, και να βάζει μπροστά τις …υπηρεσίες.
Σε προηγούμενο κείμενό μας είχαμε ασχοληθεί διεξοδικά με την υπόθεση, διατυπώνοντας δημόσια τον προβληματισμό μας και συγκεκριμένα ερωτήματα αν:
–Είναι ακλόνητοι οι τίτλοι ιδιοκτησίας;
-Έγιναν όλα νόμιμα τότε και σήμερα;
-Είναι σύμφωνη με το γράμμα του νόμου η οικοδομική άδεια, που εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2024 από την Πολεοδομία του Δήμου Ηλιούπολης;
Μετά τη μελέτη των σχετικών εγγράφων που δόθηκαν στους επικεφαλής, όχι μόνο παραμένουν τα αρχικά ερωτήματα αλλά προέκυψαν ακόμα περισσότερα.
Ξύπνησαν κακές μνήμες για τις μεθοδεύσεις των φερόμενων τότε ως ιδιοκτητών και αντιδίκων ταυτόχρονα, με τη γνωστή και δοκιμασμένη δικαστική μέθοδο που κατέληγε να δοθεί τίτλος σε έναν από τους δύο αντιδίκους από το δικαστήριο, αλλά και νέες απορίες για το τι συνέβη στο παρελθόν και για τη στάση των δημοτικών αρχών στο θέμα, διαχρονικά.
– Η απόκτηση ιδιοκτησίας του εν λόγω οικοπέδου έγινε με «άτυπη αγορά» από τον Νάστο, το 1939, που, εξ όσων γνωρίζουμε πρόκειται για μια «δια λόγου» παραχώρηση…
– Η απόφαση του δικαστηρίου το 1975, δέχθηκε ότι ο Φ.Δ. κατείχε από το 1939 το οικόπεδο με «έκτακτη χρησικτησία» και το μεταβίβασε στον Γ.Κ. και την Ε. Κ., που αργότερα το έδωσαν γονική παροχή στον σημερινό ιδιοκτήτη Χ.Κ., αλλά στο μυαλό μας ξαναήρθαν τα χρόνια της ασυδοσίας των Νάστων, που διεκδικούσαν τη γη της Ηλιούπολης μέχρι την κορυφογραμμή του Υμηττού. Ναι καλά διαβάσατε μέχρι την κορυφογραμμή του Υμηττού…
-Στις 11/12/1997 ο Χ.Κ. κάνει αίτηση στον Δήμο Ηλιούπολης, όπου δηλώνει την συμφωνία του “με την πρόταση του Δήμου να γίνει ανταλλαγή του οικοπέδου μέσω της ΚΕΔ με άλλο αντίστοιχο, για να μη δημιουργεί πρόβλημα στην πρόσβαση του υπό κατασκευή χώρου άθλησης“.
– Ο εισηγητής τότε, ο κ. Προβιάς ξεκαθαρίζει στο ΔΣ ότι “το οικόπεδο με την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου του 1994 βρίσκεται σε περιοχή αθλητικών εγκαταστάσεων, έχει αποχαρακτηριστεί από οικοδομικό τετράγωνο και δεν μπορεί να οικοδομηθεί” και με την απόφαση του ΔΣ, εξουσιοδοτείται ο Δήμαρχος κ. Θ. Γεωργάκης, να κινήσει διαδικασία για ανταλλαγή μέσω της ΚΕΔ, με άλλο αντίστοιχο.
Το νέο ρυμοτομικό του 2003, δεν άλλαξε κάτι επί του σημείου και έτσι προκύπτει το νέο ισχυρό ερώτημα:
-Ποια διάταξη τροποποιήθηκε από τότε και έδωσε το δικαίωμα στον Χ.Κ. να ζητήσει και να λάβει τελικά οικοδομική άδεια τον Οκτώβριο του 2024, από την Πολεοδομία του Δήμου Ηλιούπολης;
Πώς θα ήταν σήμερα η Ηλιούπολη, αν τότε δεν όρθωνε το ανάστημά του ο αείμνηστος Δήμαρχος Δημ. Κιντής και ο τότε Υφυπουργός Εθνικής Οικονομάς της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ κ. Δημοσθένης Δημοσθενόπουλος και στη συνέχεια ο Δήμαρχος Θ. Γεωργάκης και ανώτατοι δικαστές, για να αποκαλυφθεί το μέγεθος των επιδιώξεων των κληρονόμων Νάστου και να οδηγηθεί η υπόθεση στη Δικαιοσύνη, με το γνωστό αίσιο τέλος το 2016;
Το ιδιοκτησιακό της Ηλιουπολίτικης γης, η ανάγκη στέγασης, η εμπορευματοποίηση της γης και η εκμετάλλευσή της από τους επιτήδειους, υπήρξε μία υπόθεση διεκδικήσεων και διαπλοκών ανάμεσα σε ιδιώτες, καταπατητές και επίορκους δημόσιους λειτουργούς…
Η δημοτική αρχή, σύσσωμη η αντιπολίτευση και μαζί τους και η τοπική κοινωνία, πρέπει να κάνουν ό,τι απαιτείται, ώστε να αποκλειστεί η πιθανότητα να συμβεί ξανά, σήμερα στην Ηλιούπολη, μια αναβίωση της ντροπιαστικής περιόδου καταπάτησης και κερδοσκοπίας και να προστατευτεί ο κοινόχρηστος χώρος και ο δημόσιος χαρακτήρας του.