Επιτέλους!
Ο πολυχρονεμένος πασάς της κλεινής (ένδοξης), παρά τω Νείλω ποταμώ, Ηλιούπολης (της Αιγύπτου), ξαπόλησε (ν)τελάληδες, διαλαλητές και δημόσιους κήρυκες παντού στην επάνω, στην κάτω και στην πέρα δώθε πόλη και αμόλησε, μεταξύ άλλων, αυστηρά κι ετούτο το φιρμάνι (περσικά farman = διάταγμα):
“Απαγορεύεται μπρε και … η ούρηση και η αφόδευση σε δημόσιο χώρο“, δηλαδή σε όλους τους μαχαλάδες (φιρμάνι αρ 70).
“Αφερίμ“! (τουρκ. εύγε) αναφώνησαν οι πιστοί υπήκοοι.
Επιτέλους, είχαμε μπουχτίσει στο ούρο και το σκ… εδώ και δεκαετίες και κανένας δεν σκέφτηκε ποτέ να βάλει φρένο και να απαγορεύσει την ανάγκη κυρίως των ομήρων της κύστης τους ηλικιωμένων, τους οποίους εκδιώκουν με γελοίες προφάσεις οι καφετζήδες της πόλης και οι οποίοι, οφείλουν πλέον να σβερκώνονται σπίτι τους, ίνα μη κατουρηθέντες γελοιοποιηθούν.
Τόπο στα νιάτα, το νέο σύνθημα της πόλης, με κοντά λόγια: τόπο στις γερές ουροδόχους κύστες.
Αυτό σηματοδοτεί την προβλεπτικότητα ενός ηγέτη, να ρυθμίζει σοφά ακόμη και την κοινή ούρηση και αφόδευση.
Βεβαίως το πρόβλημα της αφοδεύσεως νομίζαμε ότι είχε λυθεί αμετάκλητα από αιώνων, καθώς πολλοί σοφότεροι διώκτες του δημοσίου κοπρισμού, είχαν ασχοληθεί νικηφόρα, “κόβοντας τον κ…λο” (καθώς λέγει ο λαός), σε όποιον τολμούσε τότε να …τον ανοίξει δημοσίως, πλην σφάλαμε μεγάλως!
Μάλλον το πρόβλημα παραμένει μέγα κι επί των ημερών του νέου μας ηγέτη, αλλιώς δεν θα ασχολείτο αυτός με τόση ζέση.
Φαίνεται πως οι παραποτάμιοι σύγχρονοι Ηλιουπολίτες, δεν έχουν κόψει αυτή τη βδελυρή συνήθεια!
Τεράστιο όμως, το πρόβλημα της δημόσιας ούρησης.
Σίγουρα δικαιολογεί το μέτρο και τον τζερεμέ του ( τουρκ. το πρόστιμο).
Εμείς συμφωνούμε και επαυξάνουμε, θαυμάζοντας την σοφία των διοικούντων την ένδοξη πόλη μας.
Ναι, κι ακόμη αυστηρότερους τζερεμέδες να γιομίσουν και τα ταμεία!
Με στεντόρεια φωνή ανακράζουμε “Κανένας οίκτος για όσους δημοσίως ουρούν και αφοδεύουν και αποπατούν. Αρκεί να είναι δίποδοι. Για τους τετράποδους απαγορεύεται μόνο η επί των πάρκων αφόδευση, το ουρείν επιτρέπεται (όπως λέμε: σκυλίσια ζωή!).
Προς βελτίωση του κανονισμού, όμως, προτείνουμε να προστεθεί και η, επί προστίμου, απαγόρευση του λεγομένου δημόσιου “τοκισμού” (1) και οι λοιπές, στα άλση, “ασελγείς πράξεις”, που, δυστυχώς εδώ και αιώνες απαντώνται εντός της Αιγύπτου, με τις εντεύθεν περί την καθαριότητα συνέπειες!
Προς τούτο αποδίδεται στον υπέροχο ποιητή μας Γεώργιο Σουρή, ετούτο το καίριο (ad hoc) στιχούργημα, που σίγουρα η πολυχρονεμένη μας σοβαρή ηγεσία έλαβε υπόψη της καταρτίζοντας τον νέο κανονισμό καθαριότητας:
“Ο Έλλην δύο δίκαια ασκεί πανελευθέρως, ουρείν τε και συνέρχεσθαι (2) εις όποιον θέλει μέρος”.
(1): τοκισμός = η ολοκληρωμένη ερωτική πράξη συνων. το χαροπάλεμα
(2): συνέρχεσθαι = συνευρίσκεσθαι= γ@μείν