Κριτική: Ιάκωβος Γωγάκης
Ο Οικονομίδης ξέρει όσο λίγοι Έλληνες δημιουργοί, πώς να στήνει ατμόσφαιρα, ένταση και σασπένς, ταυτόχρονα όμως παραμένει πεισματικά πιστός σε ένα κινηματογραφικό σύμπαν, που δύσκολα εξελίσσεται.
Ο Γιάννης Οικονομίδης, όπως στις παλαιότερες του ταινίες “Το ψάρι” και “Μαχαιροβγάλτης” έτσι και στη νέα του, τη “Σπασμένη φλέβα” συναντάμε ξανά έναν άντρα βουτηγμένο στη διαφθορά, στις λάθος επιλογές και στη βία, αυτή τη φορά τον Θωμά Αλεξόπουλο, τον οποίο υποδύεται ο Βασίλης Μπισμπίκης σε ένα ρολό που μόνο κόντρα ρόλος δεν είναι.
Ο Θωμάς είναι ένας άνθρωπος που έσπειρε άνεμους και τώρα θερίζει θύελλες.
Η ιστορία του, οικονομικά χρέη, τοκογλύφοι, μία οικογένεια σε διάλυση και ένα κυνήγι δανεικών από όπου μπορεί, θυμίζει την κοινωνική παρακμή που διαπερνά όλη τη φιλμογραφία του Γιάννη Οικονομίδη.
Το σενάριο μοιάζει κάπως παλιομοδίτικο – όχι ότι δεν υπάρχουν πια τοκογλύφοι, το αντίθετο – αλλά δείχνει να έχει μείνει σε αντιλήψεις του ‘90 και του 2000, χωρίς να αγγίζει τα σύγχρονα διλήμματα και τη ρευστή αισθητική της εποχής μας.
Η αφήγηση απλώνεται περισσότερο από όσο χρειάζεται και δημιουργείται το εξής παράδοξο: οι πρωτεύοντες χαρακτήρες, όπως η σύζυγος η κόρη και ο γιός του Θωμά, δεν δουλεύονται αρκετά, ενώ κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες αναπτύσσονται περισσότερο.
Ενδεικτικό παράδειγμα, ο ρόλος της Κλέλιας Ρένεση ως παράνομης παλιάς ερωμένης τον οποίο υποστηρίζει πειστικά, ο Οικονομίδης εμπορευματοποιεί το σινεμά του και για αυτό ίσως αποφεύγει την εμβάθυνση στους χαρακτήρες.
Ο Λεξ γράφει τραγούδι, εμφανίζονται φευγαλέα ένα δυο κριτικοί ως κομπάρσοι – μια κίνηση κατανοητή αλλά αχρείαστη.
Ο σκηνοθέτης εξακολουθεί να χτίζει σκηνές υψηλής έντασης, οι ανατροπές λειτουργούν και η κατάβαση του ήρωα θυμίζει αρχαία τραγωδία: Ύβρις, Άτις, Νέμεσις.
Ατμοσφαιρική ταινία και ένας κλασσικός Οικονομίδης, με τα καλά, αλλά και τα κουραστικά του.
Το επίσημο trailer της ταινίας
Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου.