Ένας φοιτητής καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 14 μηνών με δυνατότητα εξαγοράς (πάλι καλά!), για τοποθέτηση συνθημάτων σε τοίχο του ΕΜΠ.
Η υπόθεση αφορά δράση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2025 και καταγγέλθηκε από τον κοσμήτορα της σχολής (τι δημοκράτης!).
Η κατηγορία αφορά “φθορά ξένης ιδιοκτησίας και απείθεια”.
Αν πράγματι τούτο αληθεύει, μόνο περιφρόνηση αρμόζει για τον πανεπιστημιακό που κατήγγειλε μια πολιτική ενέργεια, συνήθη και κατά την αρχαιότητα!
Σκαμπάζει όμως τίποτα από αρχαιότητα ο κοσμήτορας;
Θεωρώ ότι ξέρει κι αυτό καθιστά την καταγγελία του σε βάρος του φοιτητή του πιο αποκρουστική.
Ο φοιτητής, σίγουρα, δεν είχε πρόθεση να καταστρέψει τον τοίχο του ιδρύματος, αλλά να εκφράσει τον αποτροπιασμό του για τις χιλιάδες τους νεκρούς στη Γάζα, κυρίως παιδιά!
Αν ο κ. κοσμήτορας ήταν άλλος ή ήταν άλλη εποχή, θα προσυπέγραφε το σύνθημα, όπως θα έκανε ο λαμπρός καθηγητής του Ποινικού Δικαίου, ο Γ.Α. Μαγκάκης, και τόσοι άλλοι. Ψιλά γράμματα αυτά για “άκοσμους” σημερινούς κοσμήτορες και για αρκετά σημερινά φοβικά δικαστήρια.
Θα πει κάποιος “ειδήμων” νομικός:
“Πώς αποφαίνεστε χωρίς να δείτε τη δικογραφία;”
Απαντούμε:
“Δεν έχουμε τη δικογραφία αλλά έχουμε τη στοιχειώδη κρίση και λογική. Και ξέρουμε τους σημερινούς καιρούς και το ανθυγιεινό κλίμα που κυριαρχεί σήμερα στα βαλτοτόπια της δικαιοσύνης.
“O tempora, o mores” (Ω καιροί ώ ήθη!)
Αντί άλλου, προτιμούμε, προς τιμήν του γενναίου φοιτητή, που θα έχει για πάντα στο πέτο του την μεγάλη τιμή της καταδίκης του από ανθρώπους μικρούς, να παραθέσουμε ένα παλιότερο, μάλλον επίκαιρο, ποίημα (από το βιβλίο μου “Μικρά Ονόματα, εκδ. Γαβριηλίδης, 2012):
“ΕΠΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙ
Οι λέξεις εκφράζονται πάντα με λέξεις.
Παίζουν, γελάνε, πενθούν
κηδεύουν λέξεις προγόνους.
Έχουν ρίζες, γεννούν
και το φθινόπωρο επιμένουν
έχουν σημάδια από τον βίο και την αντίσταση.
Οι λέξεις οπλίζονται
εξασφαλίζουν την επιβίωση
από πολέμους, από συγκρούσεις
από τον έρωτα.
Από τον φόβο επινοούν
από την τύχη και τη σιωπή
από τον πόνο των γερασμένων.
Από τις ανορθόγραφες φωνές των παιδιών.
Υπάρχουν λέξεις που τιμωρούνται
για κάποιο νόημα.
Λιθοβολούνται για ένα μήνυμα επικίνδυνο.
Επικηρύσσονται
για κάποιο σύνθημα σε έναν τοίχο.”
Γι αυτό το σύνθημα τιμωρήθηκε ο φοιτητής μας!
Για ένα σύνθημα στον τοίχο (του Νίκου Καραβέλου)
