Το δέντρο της φωτογραφίας μας βρίσκεται κάτω από την κεντρική πλατεία, απέναντι από το γωνιακό σουβλατζίδικο, ακριβώς πίσω από το σπιτάκι ανακύκλωσης. Περνώντας από εκεί μας έκανε εντύπωση η εικόνα του κι έτσι την αποτυπώσαμε μοιραζόμενοι με τους αναγνώστες μας τις απορίες που μας δημιουργήθηκαν
Σε ποιους άραγε υψώνει το “μεσαίο του δάχτυλο“;
- Στους «άσπλαχνους» γεωπόνους του δήμου, που διέταξαν τους «σχιζοφρενείς δολοφόνους» κηπουρούς να κόψουν τον κορμό του, μη επιτρέποντάς του να υψωθεί περισσότερο, «τάχα εξαιτίας ασθένειας ή για λόγους ασφάλειας και προστασίας των διερχομένων»;
- Σε όσους επιμένουν να κραυγάζουν για «καρατομήσεις των δέντρων από άσχετους και επικίνδυνους δολοφόνους»;
- Προς τη δημοτική αρχή που κατηγορείται, ότι «έχει κηρύξει ιερό πόλεμο κατά της φύσης, πετσοκόβοντας ότι εξέχει»;
- Στους εργαζόμενους, που κάνουν και λάθη, καμμιά φορά και μεγάλα, αλλά γενικά παλεύουν για ένα καλό αποτέλεσμα κάτω από δύσκολες συνθήκες;
- Σ’ αυτούς που κατηγορούν τους πάντες για τα πάντα, χωρίς να έχουν μιλήσει με τους αρμόδιους, ώστε να ενημερωθούν για τους λόγους που η υπηρεσία πρασίνου επεμβαίνει κατά περίπτωση;
- ή μήπως τελικά απευθύνεται σε όλους εμάς, δείχνοντάς μας, ότι η φύση με σωστό ή λάθος κλάδεμα, βρίσκει πάντα τον τρόπο να αναγεννιέται, χαρίζοντάς μας οξυγόνο, μείωση θερμοκρασίας περιβάλλοντος, χώρο για τα έντομα και τα πουλιά, ίσκιο και ομορφιά;
Τα προβλήματα που παρουσιάζονται στις πόλεις πρέπει να τα μελετάμε, να τα συζητάμε, να βρίσκουμε τις αιτίες τους, αλλά και τις λύσεις!
Λύσεις σύγχρονες, επιστημονικές και ρεαλιστικές.
Η προεκλογική περίοδος προσφέρεται για κριτική, έστω και με υπερβολές, αλλά ας ενημερωθούμε, ας μάθουμε από τα λάθη και ας ασχοληθούμε με το πράσινο της πόλης μας με σοβαρότητα και ευθύνη.
Όποιος αναλαμβάνει ως δημοτική αρχή, με τους ίδιους «άσπλαχνους» γεωπόνους και τους ίδιους «δολοφόνους» κηπουρούς, συνεργάζεται για να συντηρήσει και φροντίσει το πράσινο της πόλης μας.
Σοβαροί και υπεύθυνοι επιστήμονες, τεχνικοί και απλοί εργαζόμενοι πασχίζουν να φέρουν βόλτα τα 6.700 τετραγωνικά χιλιόμετρα του αστικού ιστού της Ηλιούπολης, με πλούσιο πράσινο σε νησίδες, τρίγωνα, πάρκα, άλση, πλατείες, παιδικές χαρές και πεζοδρόμια, χωρίς επαρκές προσωπικό και πόρους, με ελάχιστους μόνιμους εργαζόμενους ή έκτακτους του ΟΑΕΔ που έρχονται για 8 μήνες και μέχρι να μπουν σε μια σειρά μας αποχαιρετούν για να επιστρέψουν στην ανεργία τους.
Όλα αυτά αντιμετωπίζονται με ενημέρωση, διάλογο, δράσεις, συνέργειες και όχι με «μεσαιωνικές κατάρες».
