Κριτική: Ιάκωβος Γωγάκης
Το «September 5» του Τιμ Φέλμπαουμ επιχειρεί να αφηγηθεί την τρομοκρατική επίθεση του Μαύρου Σεπτέμβρη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972, μέσα από τη σκοπιά του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου ABC.
Η ιδέα ενός δημοσιογραφικού θρίλερ – ακόμη κι αν ένα μεγάλο μέρος του κοινού γνωρίζει ήδη την ιστορία – θα μπορούσε να προσφέρει μια φρέσκια προσέγγιση, συνδέοντας τις ηθικές προεκτάσεις της δημοσιογραφίας του τότε, με τις προκλήσεις του σήμερα.
Αντιθέτως, η ταινία παραμένει εγκλωβισμένη σε μια απεικόνιση των δημοσιογραφικών διλημμάτων, χωρίς να επιτυγχάνει πραγματική συναισθηματική ή πολιτική εμβάθυνση.
Η αφήγηση περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά στα στούντιο και τα γραφεία του ABC, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνει να μεταφέρει στο κοινό την αίσθηση του επείγοντος και της αγωνίας που χαρακτήριζε την πραγματική κρίση.
Ο Φέλμπαουμ επιδιώκει να θέσει στο επίκεντρο της ταινίας του σημαντικά ζητήματα, όπως η σύγκρουση μεταξύ ενημέρωσης και εκμετάλλευσης.
Η σκηνή όπου το ABC μεταδίδει λανθασμένα ότι όλοι οι όμηροι είναι ασφαλείς είναι η πιο δυνατή στιγμή του έργου, καθώς αναδεικνύει την ανευθυνότητα των μέσων ενημέρωσης.
Ακόμη κι εδώ, η έμφαση δίνεται περισσότερο στη διαχείριση της κρίσης από τους δημοσιογράφους παρά στη φρίκη των ίδιων των γεγονότων.
Η αναπόφευκτη σύγκριση με το «Μόναχο» του Στίβεν Σπίλμπεργκ αναδεικνύει τις αδυναμίες του «September 5».
Εκεί που ο Σπίλμπεργκ χτίζει ένα πολιτικό θρίλερ ήδη από την εναρκτήρια σεκάνς, ο Φέλμπαουμ μένει προσκολλημένος στις τεχνικές λεπτομέρειες της τηλεοπτικής παραγωγής. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που προσπαθεί να πει κάτι σημαντικό, αλλά καταλήγει να μοιάζει με ένα εσωστρεφές δράμα, που δεν προκαλεί ούτε συναισθηματική ούτε διανοητική διέγερση.
Η ταινία “5 Σεπτεμβρίου” προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 6 Μαρτίο 2025