Άρθρο άποψης του Γιώργου Μπαλτά
Η ταυτότητα μιας πόλης διαμορφώνεται από τις κυρίαρχες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της και από το πως αυτές εκφράζονται μέσα από τις λύσεις των προβλημάτων της, τον σχεδιασμό και αξιοποίηση των προοπτικών της!
Στην Ηλιούπολη, η εκκλησία κρατώντας μια πιο «δημοκρατική» σχέση με την κοινωνία και προωθώντας με επιτυχία τις επιδιώξεις της, χτίζει, προσθέτει στην ταυτότητα της πόλης την εικόνα της «θεοσεβούμενης» πόλης και αυτό πρέπει να παραδεχτούμε πως το πετυχαίνει!
Το ισχύον πολιτικό σύστημα «αλληλοεπιδρώντας» σιγοντάρει την ισχυροποίηση της εκκλησίας επιλέγοντας την «ενορία» ως κύτταρο και της πολιτικής δομής της πολιτείας-Δημοκρατίας!
Η «ενορία», εργαλείο με σημαντική συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα, προωθεί θέσεις της εκκλησίας όχι μόνο θεολογικά αλλά και πολιτιστικά, ιδεολογικά, κοινωνικά με ανάλογες δομές που δημιουργεί, ανεγείροντας εκκλησίες και βοηθητικές υποδομές που έχει ανάγκη!
Τελευταία, στην Ηλιούπολη προέκυψε ένα «όμορφο» θέμα που, «άμα τη εμφανίσει» του, προκάλεσε συζητήσεις που αποκαλύπτουν ιδιαίτερες πτυχές του πολιτικού-ιδεολογικού κρατούντος συστήματος στην πόλη!
Πρόκειται για την πρωτοβουλία του κ. Σεραφείμ Δημητρίου, προϊσταμένου του ιερού ναού της Αγίας Μαρίνας να συγκεντρωθούν χρήματα για να αγοραστεί όμορο της εκκλησίας ακίνητο, προκειμένου να το αξιοποιήσει για τις ανάγκες και τις επιδιώξεις της συνεπώνυμης ενορίας!
Από τις πρώτες καταθέσεις απόψεων ξεχωρίζει η πόλωση μεταξύ των «φίλων» της λαϊκής συμμετοχής στην προώθηση των επιδιώξεων της ενορίας και των «φίλων» μιας «συναισθηματικά-ιδεολογικά» φορτισμένης άρνησης συμμετοχής του λαού-ενορίας στο έργο της αγοράς του οικοπέδου, αλλά και πέραν αυτής!
Σίγουρο είναι πως το θέμα θα πάρει ευρύτερες διαστάσεις καθ’ όσον, πέραν της αγοράς του οικοπέδου θα προκύψουν και ανάλογες ενέργειες ανέγερσης και λειτουργίας της δομής, με βέβαιη την συμμετοχή με τον Α ή Β τρόπο και της πολιτείας, αλλά και γιατί όχι και του Δήμου!
Σχετικά πρόσφατα, είχαμε ένα άλλο παράδειγμα στην Ηλιούπολη με τις κουρτίνες ενός σχολείου!
Η αντικατάσταση των φθαρμένων κουρτινών του σχολείου και η πρόθεση γονέων να τις αντικαταστήσουν είχε αναδειχτεί ως μείζον πολιτικό-ιδεολογικό πρόβλημα μεταξύ αυτών που πρότειναν να αναλάβει ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων την πρωτοβουλία και σ’ αυτούς που απαιτούσαν να είναι θέμα της πολιτείας, του λαού-σχολικής κοινότητας «περιορισμένου» σε ρόλο δυναμικού-αγωνιστικού διεκδικητή και αφ’ υψηλού κριτή της πολιτείας!
Καμιά πολιτική δύναμη δεν προσδιορίζει έναν σαφή, αναγνωρίσιμο, ενεργητικό ρόλο του λαού-σχολικής κοινότητας στο σχολείο.
Όλοι αρκούνται στην υποτυπώδη «δήθεν συμμετοχή» μέσα από συλλόγους γονέων-σφραγίδες στρατευμένους στην εξυπηρέτηση «κρυφών» πολιτικών επιδιώξεων και στις τυπικές «σχολικές επιτροπές», που τελευταία έχω ακούσει πως καταργούνται!
Τελικά δεν παρακολούθησα την έκβαση, της περί κουρτινών «ιδεολογικής» σύγκρουσης, αυτό που βλέπω να συμβαίνει, είναι η υποβαθμισμένη λειτουργία της έννοιας «σχολική κοινότητα» με τα ανάλογα φαινόμενα δυσλειτουργίας των σχολικών μονάδων!
Παράλληλα με την πρωτοβουλία του κ. Σεραφείμ Δημητρίου έχουμε την περίφημη «Δημοτική Περιουσία» που «περιμένει την «αξιοποίησή» της για λογαριασμό του Ηλιουπολίτικου λαού!
Αξιοποίηση;
Άραγε, τι σημαίνει αξιοποίηση της περιουσίας που με τόσους αγώνες «κερδήθηκαν» για τις δημοτικές παρατάξεις;
Πόσο συγκροτημένες και σαφείς είναι οι προτάσεις, όχι οι θέσεις, των δημοτικών παρατάξεων για την αξιοποίηση της Δημοτικής περιουσίας;
Γιώργος Μπαλτάς
Ηλιούπολη 27 Νοέμβρη 2023