του Θάνου Κατσώνη
Άραγε φταίει αυτή η «μάστιγα», το facebook, που δημιουργεί, αναθερμαίνει, αλλά και διαταράσσει σχέσεις και φιλίες;
Μα δεν γνωρίζουν οι χρήστες του, ότι τα λάϊκ και τα σχόλιά μας τα βλέπουν όλοι και ιδιαίτερα οι φίλοι με τους οποίους έχουμε μεγάλη αλληλεπίδραση;
Αυτός ο περίφημος, ο …άτιμος αλγόριθμος, του μέσου που μας φιλοξενεί, που υπηρετεί διαρκώς μεταλλασσόμενους και προσαρμοζόμενους στις απαιτήσεις της αγοράς, αλλά άγνωστους στον αμύητο χρήστη, σκοπούς!
Πίνεις καφέ με το φίλο και σου «εκμυστηρεύεται με συγκινητική ειλικρίνεια τις μύχιες σκέψεις του» ή δέχεται ως λογικές και δίκαιες τις δικές σου απόψεις και το ίδιο βράδυ, ενώ χαζεύεις στο κινητό σου τα της πόλης σου, βλέπεις με έκπληξη και απογοήτευση, τον ίδιο φίλο σου, τον «γκαρδιακό», να υποστηρίζει «δημόσια» στο φατσοβιβλίο, σε μια ομάδα ή σε κάποιο άλλο προφίλ, ακριβώς τα αντίθετα.
Βλέπεις να συμμετέχει σε μειωτικές, για σένα και τον περίγυρό σου, συζητήσεις με άδικους, αγοραίους και αταίριαστους ακόμα και γι’ αυτόν χαρακτηρισμούς…
Ποιόν άραγε τιμά μια τέτοια «φιλία»;
• Είναι η άγνοια του τρόπου που λειτουργεί το facebook, που τον αποκαλύπτουν και τον εκθέτουν ή μήπως εσύ εκτίμησες και εμπιστεύθηκες τον λάθος άνθρωπο ή και όλα αυτά μαζί;
• Είναι η απίστευτη ελαστικότητα της συνείδησης του σύγχρονου ανθρώπου;
• Είναι ο – εμφανής πια – σύγχρονος ευτελισμός των αξιών, που ναρκοθετεί και προδίδει σχέσεις φαινομενικά ειλικρινείς, που δοκιμάζει ή ακόμα και διαλύει κοινωνικούς και προσωπικούς δεσμούς;
• Είναι τόσο ευάλωτοι οι άνθρωποι μπροστά στους εφήμερους πειρασμούς, στα αμφίβολης βεβαιότητας ή αξίας «κέρδη» και στις «υποσχέσεις», που ίσως σε κάποια άλλη περίοδο της ζωής τους, με τίποτα δεν θα πίστευαν;
• Είναι τόσο ελκτική η ακτινοβολία μιας «εξουσίας», που αργά ή γρήγορα θα κλείσει τον κύκλο της, όπως όλα σ’ αυτή τη σύντομη ζωή, που αξίζει να ακυρώσει το παρελθόν και το παρόν των ανθρώπων, των γνωστών και των φίλων;
• Είναι τόση η απελπισία ή η ελαφρότητα των ανθρώπων, που πιστεύουν τα απίστευτα;
Δύσκολο να απαντήσεις στα παραπάνω, επώδυνο να αντέξεις τις απαντήσεις κι ακόμη περισσότερο να διαχειριστείς παρόμοιες σχέσεις, διατηρώντας τουλάχιστόν εσύ την αξιοπρέπειά σου…
Η ιστορία όλου του κόσμου έχει γραφτεί, με αθέτηση υποσχέσεων, με καταπάτηση όρκων, με απιστίες και προδοσίες σχέσεων και δεσμών, με πατροκτονίες, μητροκτονίες και αδελφοκτονίες και έτσι – δυστυχώς – θα συνεχίσει να γράφεται…
Αλλοίμονο στους ρομαντικούς και έντιμους «αφελείς»…
“Oh mon dieu, quelle décadence morale”, που θα αναφωνούσε και ο συμπαθής Γάλλος κωμικός ηθοποιός Λουΐ Ντε Φινές!!!