Κριτική: Ιάκωβος Γωγάκης
Η αγάπη, η ενότητα, η αλληλοβοήθεια, η πατριαρχία -με τη θετική και την αρνητική σημασία – οι θρησκευτικές πεποιθήσεις – με τη θετική και την αρνητική σημασία – , η στήριξη στις γιαγιάδες και στους παππούδες, η αλληλεπίδραση με μακρινούς συγγενείς – θείες ξαδέρφια – οι διευρυμένες οικογενειακές μαζώξεις με επίκεντρο τα νόστιμα εδέσματα, ο κομβικός ρόλος της μητέρας, διαμορφώνουν τα στερεότυπα μιας τυπικής μεξικάνικης οικογένειας, που αποτελεί – όπως και στην Ελλάδα – τον πιο σημαντικό κοινωνικό θεσμό.
Από τη “Roma” του Αλφόνσο Κουαρόν μέχρι την, περί ης ο λόγος, ταινία «Totem» της Λίλα Αβιλές, βλέπουμε τις μεξικάνικες οικογένειες, να ζουν μέσα σε ένα οργανωμένο χάος.
Η Λίλα Αβιλές, σχηματίζει το πορτρέτο των σύγχρονων συμπατριωτών της, μέσα σε ένα κινηματογραφικό 24ώρο, κατά τη μέρα ενός πάρτι γενεθλίων.
Το πάρτι γενεθλίων είναι προς τιμήν του πατέρα της 7χρόνης Σολ, ο οποίος είναι καρκινοπαθής και η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή.
Ήδη από τα αρχικά στάδια της ταινίας η μικρή Σολ προσδιορίζει το διακύβευμα “ο πατέρας της να ζήσει και να μην πεθάνει”, ταυτόχρονα ένα πρόσωπο κλειδί της ιστορίας, είναι και η μητέρα της, η Λουσία, με όλο το βάρος της ανατροφής του παιδιού να πέφτει πάνω της, ενώ έχει να διαχειριστεί τη στήριξη στο σύζυγο της, οικονομικά και επαγγελματικά διλήμματα. Άπαντες είναι παρόντες και παρούσες στο πάρτι. Ο παππούς της, οι θείες της, η ξαδέρφη της.
Η κάμερα της Αβιλές παραμένει επικεντρωμένη μέσα στους κλειστούς χώρους του σπιτιού, όπου όλοι μιλούν ακατάπαυστα, κάνουν ένα απίστευτο σαματά, ενώ υπογείως υπάρχει διάχυτη η ανησυχία για τον άρρωστο σύζυγο και πατέρα, για τη ζωή και το θάνατο. Η μικρή Σολ κινείται στους δικούς της ρυθμούς, ενώ σε μια φοβερή σκηνή, τα υπόλοιπα μεγαλύτερα μέλη, μιλούν αλληγορικά για την ασθένεια του πατέρα της, για να μην την ταρακουνήσουν ψυχικά. Η σκηνοθέτιδα από το Μεξικό, δίνει αξία στις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητας, τις οποίες πολλές φορές παραβλέπουμε, παραδομένοι στα μεγάλα βάσανα που συναντάμε σε κάθε οικογένεια.
Η Αβιλές δίνει νόημα και σκοπό στις μικρές απολαύσεις, όπως είναι ένα πάρτι γενεθλίων, γνωρίζοντας ότι την ασθένεια του πατέρα δεν μπορεί κανείς να την ανατρέψει.
Για την Αβιλές η συμπόνια, η ευγνωμοσύνη και η συντροφικότητα, αποτελούν τα στηρίγματα για την επόμενη μέρα.
Εξαιρετική η κινηματογράφηση και μοναδικές-ατόφιες ερμηνείες, από ένα σύνολο μεξικανών ηθοποιών, που θα μνημονεύονται για καιρό.
Η ταινία προβάλλεται από την Πέμπτη 11/4 στους κινηματογράφους.