Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Το κινηματογραφικό τοπίο στην έναρξη του θέρους ανέκαθεν ταυτιζόταν με την αβάσταχτη ελαφρότητα της εποχής, ως εκ τούτου και οι νέες πρεμιέρες ακολουθούν τις πιο προσιτές, τις ευχάριστές και ευκολοχώνευτες επιλογές.
Η αργεντίνικη ταινία μυστηρίου “Το Μυστικό της Μαύρης Βαλίτσας” ανήκει σε αυτό το είδος. Μερικά ψέματα και λίγο σασπένς συνθέτουν την ιστορία του Μαρτίνο Ζαϊντέλις.
Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας είναι ένας πιλότος, που βρίσκεται κοντά στην συνταξιοδότηση, αλλά επιθυμεί να συνεχίσει να « πετά». Αρχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα ακοής. Απευθύνεται στο γιατρό του – που είναι και κάτι παραπάνω από γιατρός του – για να καλύψουν το ιατρικό ζήτημα και να μην κινδυνέψει η θέση του.
Δύο πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της Αργεντινής θα τον επισκεφθούν στο σπίτι, παρουσία της συζύγου και θα τον εκβιάσουν.
Είτε θα μεταφέρει βαλίτσες – με άγνωστο περιεχόμενο – από το Μπουένος Άιρες στη Μαδρίτη είτε θα αποκαλύψουν τα πλαστά ιατρικά έγγραφα και θα χάσει τη δουλειά του.
Η ταινία ακολουθεί χιτσκοκικά μοτίβα.
Υπάρχει το αντικείμενο – η βαλίτσα – και ατομικές επιλογές που ορίζουν το δρόμο της ηθικής ή της αποδοχής του εκβιαστικού διλήμματος.
Παρά το γεγονός ότι ο ήρωάς μας είναι πιλότος, το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής βρίσκεται στο έδαφος, σε συζητήσεις με τους πράκτορες και στην οικεία του.
Η αργεντίνικη κοινωνία και το ίδιο το σύστημα, έχουν ομοιότητες με το ελληνικό και η κρατική διαφθορά είναι ένα στοιχείο που απεικονίζεται πολύ εύστοχα.
Το τι είναι αλήθεια, το τι εκπροσωπεί ο κάθε χαρακτήρας αλλά και το ίδιο το διακύβευμα της συνομωσίας περιπλέκουν διαρκώς την ιστορία, αλλά το έργο είναι σε μεγάλο βαθμό στατικό και οι ανατροπές δεν είναι τόσο συγκλονιστικές για να διατηρήσουν το ενδιαφέρον μετά τα πρώτα 40 λεπτά.
Η φιγούρα του καταξιωμένου αργεντίνου ηθοποιού Γκιγιέρμο Φραντσέλα, ξεχωρίζει.
Η ταινία “Το Μυστικό της Μαύρης Βαλίτσας” προβάλλεται από την Πέμπτη 23/5 στους κινηματογράφους.