Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Ο νυχτερινός εκφωνητής του Ρένου Χαραλαμπίδη, δεν θυμίζει τον μποέμ Νίκο που φλερτάρει τη Σοφία από την ταινία «Φτηνά Τσιγάρα», μα ούτε και τον Στέφανο από την «Καρδιά του Κτήνους» που φλερτάρει με την παρανομία.
Ο νυχτερινός εκφωνητής συλλογίζεται μπροστά από ένα άγαλμα στο μουσείο της Ακρόπολης, βλέπει τις πύλες του μετρό να κλείνουν και να ανοίγουν, περπατάει στην πόλη και κάνει την υπαρξιακή παρέμβασή του, όταν το σήμα του σταθμού τον ενημερώνει ότι η ώρα Ελλάδος είναι μεσάνυχτα.
Μόλις έκλεισε τα πενήντα του χρόνια.
Ξαφνικά νιώθει να απειλείται το νόημα της ζωής του.
Αναγάγει μια ερωτική σχέση της νιότης του, σε υπέρτατο σκοπό της ύπαρξής του, κουβαλώντας τις αναμνήσεις της, σε μια κασέτα από έναν παλιό τηλεφωνητή.
Οι ακροατές ακούνε με χρονολογική σειρά αποσπάσματα από την κασέτα, ενώ ο νυχτερινός εκφωνητής παρεμβάλλει υπέροχες μελωδίες αλλά και τηλεφωνήματα ακροατών, που ξετυλίγουν το μυστήριο της ζωής του νυχτερινού τηλεφωνητή.
Με τη νέα του ταινία, ο Ρένος Χαραλαμπίδης αφήνει στην άκρη την ανέμελη διάθεση του παρελθόντος και με λιτές περιγραφές ακουμπάει στις ευαίσθητες χορδές όσων πέρασαν ή τώρα βιώνουν μια εσωτερική αναταραχή εξαιτίας των χρόνων που περνούν.
Τα ανεκπλήρωτα όνειρα, η εργασιακή ρουτίνα, η έλλειψη ενός δοτικού παρτενέρ, το αίσθημα μοναξιάς αλλά και η παγίδα της προσκόλλησης στο παρελθόν για την αποφυγή της αναπόφευκτης μετάβασης από το πρώτο στο δεύτερο μισό της ζωής, συνθέτουν ξεκάθαρα και τολμηρά το νοηματικό πλαίσιο της ταινίας.
Ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής, χρησιμοποιεί με κραυγαλέο τρόπο τον αυτοσχεδιασμό, ο οποίος σε κάποιες στιγμές βγάζει μάτι, από μονολόγους και διαλόγους που δεν έτυχαν της απαραίτητης προσοχής.
Από την άλλη, τον καλύπτει με την ευρηματική του ιδέα να χρησιμοποιήσει την εικόνα ενός ραδιοφωνικού παραγωγού και να τοποθετήσει τις αναμνήσεις του, μέσα σε μια κασέτα και να τις συνδυάσει με πλάνα από τη νυχτερινή Αθήνα, από τηλεφωνικούς θαλάμους και από το Σύνταγμα, όπου ο νυχτερινός εκφωνητής και το κορίτσι του – εύζωνας και χορεύτρια – 30 χρόνια πριν, έζησαν έναν έρωτα όλο τρέλα, ανώριμο και επιφανειακό.
Ο νεανικός ενθουσιασμός αλλά και το γεγονός πως επαναφέρεται στο προσκήνιο μια ερωτική ιστορία που έλαβε τέλος πριν από δεκαετίες, δίνει και μια άλλη διάσταση στο δημιούργημα του.
Ότι στην εποχή της νιότης, οι άνθρωποι υποτιμούν τις ερωτικές τους σχέσεις, έχοντας τη βεβαιότητα ότι στο μέλλον θα βρεθούν καλύτεροι σύντροφοι.
Χρόνια αργότερα, όταν η εσωτερική κρίση βαθαίνει, τους επαναφέρουν στο προσκήνιο σαν οπτασία, τους αναπολούν και τους επιθυμούν ξανά στη ζωή τους.
Ο Ρένος Χαραλαμπίδης ξέρει να κάνει σινεμά και στην ταινία «Νυχτερινός Εκφωνητής» δίνει νόημα και υπόσταση στην κρίση μέσης ηλικίας αλλά και σε ευρείες έννοιες – ζωή και θάνατος – που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν στην αυτοπαγίδευση.
Την απέφυγε.
Ο ίδιος έχει μια έντονη σόλο παρουσία, πιο σοβαρή και πιο μελαγχολική, από ότι – μέχρι προσφάτως – μας είχε συνηθίσει.
Η ταινία “Νυχτερινός Εκφωνητής” προβάλλεται από την Πέμπτη 20/6 στους κινηματογράφους.