του Γιώργου Μπαλτά
Η Ηλιούπολη, ένα κλασικό προάστιο της Αθήνας, όπως άλλωστε και οι άλλοι 65 Δήμοι της Αττικής, “συνθλίβεται” κάτω από τη βαριά ιστορία της Αθήνας.
Είναι πραγματικά δύσκολο για μια “πόλη” όπως η Ηλιούπολη να διαμορφώσει διακριτή ταυτότητα όταν δεν είναι τίποτα άλλο από ένα προάστιο της πρωτεύουσας! Στην ουσία μιλάμε για “διοικητικό διαμέρισμα”.
Για να είμαστε δίκαιοι, μέσα στους 66 Δήμους της Αττικής υπάρχουν και Δήμοι που έχουν μια κάποια δική τους ιστορία, δική τους ταυτότητα, αλλά και αυτές οι περιπτώσεις, όπως πάνε τα πράματα, συνθλίβονται όλο και περισσότερο από αυτό το “τέρας”, που ακούει στο όνομα Αθήνα!
Ακόμα και ο “ένδοξος” Πειραιάς συνθλίβεται από το τέρας της Αθήνας, με εντυπωσιακή εξαίρεση την περίπτωση του Ολυμπιακού, που κατορθώνει να ισχυροποιεί την ταυτότητα του Πειραιά και μαζί με το λιμάνι να διαμορφώνουν μια ισχυρή ταυτότητα, που αντέχει στο χρόνο!
Μέσα σ αυτό το περιβάλλον, προέκυψε και η Ηλιούπολη και μάλιστα ως ένα από τα πιο νέα προάστια της Αθήνας, που το κοντινό 2028 συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής, 100 χρόνια ιστορίας Ηλιούπολης!
Η Ηλιούπολη μεγαλώνει, 100 χρόνια τώρα, ερωτοτροπεί με την Αθήνα και καθόλου τυχαίος δεν είναι ο “διχασμός”, που περνάει απαρατήρητος και εκφράζεται με την ένταξη της Ηλιούπολης στον “κεντρικό τομέα” για την Περιφέρεια Αττικής και στο “νότιο τομέα” για την εκλογή βουλευτών.
Τούτος ο διχασμός παίρνει μια ιδιαίτερη διάσταση, όταν στα πόδια της Ηλιούπολης αναπτύσσεται και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς, το μέτωπο των παραλιακών Δήμων, η πολυδιαφημισμένη “Αθηναϊκή Ριβιέρα”!
Από την μεταφορά της πρωτεύουσας του Ελληνικού Κράτους το 1834, από το Ναύπλιο στην Αθήνα, όλη η ζωή της πρωτεύουσας, 190 χρόνια τώρα, έχει επίκεντρο την Ακρόπολη!
Η πρώτη αμφισβήτηση αυτής της επιλογής έρχεται να συμβεί με την επιλογή της επένδυσης του Ελληνικού, που φαίνεται να έχει σημαντικές προοπτικές να αναδείξει ένα νέο “κέντρο προσοχής” του Ελληνικού κράτους, την “Ελληνική Ριβιέρα”!
Η Ηλιούπολη, μετά από 100 χρόνια ζωής, στερείται ισχυρών αναγνωρίσιμων ταυτοτικών στοιχείων, που θα επέτρεπαν μια “Ηλιουπολίτικη εξέλιξη”!
Πόλη αποκλειστικής κατοικίας, θεοσεβούμενων πολιτών, ολίγον αριστερών, με έντονο το αίσθημα εξάρτησης τους από τους τόπους καταγωγής τους, ξεκίνησε με βασικό της χαρακτηριστικό το άνετο πολεοδομικό σχέδιο της, την εγγύτητά της στην Αθήνα, στην Αθήνα που παρείχε εργασία, αγορά και πολιτιστικές υπηρεσίες.
Υπό αυτές τις συνθήκες η Ηλιούπολη έγινε πόλη – προάστιο 70.000 δημοτών και 140.000 κατοίκων!
Πολλά προάστια-Δήμοι της Αθήνας προσθέσανε, ενισχύσανε το θέμα της ταυτότητάς τους με στοιχεία της καταγωγής των πολιτών τους, με κυρίαρχο αυτό της “προσφυγιάς” όπως αυτά προέκυψαν με τη Μικρασιατική καταστροφή.
Στην γειτονιά μας, Αργυρούπολη, Σούρμενα – Κομνηνό μετέπειτα Ελληνικό, ξεκινάνε να χτίζουν ταυτότητα από πιο “ομογεννοποιημένη” πληθυσμιακή βάση!
Στην Ηλιούπολη δοκιμάστηκε, πρώτη φορά, το σημερινό πρόγραμμα επένδυσης του Ελληνικού, ένα προάστιο της μεγαλοαστικής τάξης της Αθήνας όπως σχεδιάστηκε από τον επενδυτή Δρανδάκη.
Βρέθηκε και το όνομα του “πρότζεκτ” από τον επιχειρηματία: “Ηλιούπολις”, μετονομάζοντας τον οικισμό-περιοχή “Καρράς”.
(συνεχίζεται)
Γιώργος Μπαλτάς
Ηλιούπολη 26 Δεκέμβρη 2024