Τον Ιανουάριο του 1996 ο Κώστας Σημίτης εκλέχτηκε πρωθυπουργός, διαδεχόμενος τον βαρύτατα ασθενούντα Ανδρέα Παπανδρέου και έτσι στην ουσία έκλεισε η περίοδος Ανδρέα Παπανδρέου, για το ΠΑΣΟΚ αλλά και για τη χώρα!
«Έκλεινε» όμως και μια υποπερίοδος του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ με την περίφημη «Ωνασιάδα»!
Μόλις 6 χρόνια πριν, το 1990, ζήσαμε το κοσμοϊστορικό γεγονός της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης με τεράστια επίδραση στο «παγκόσμιο γίγνεσθαι» ακόμα και μέχρι σήμερα και την Ελλάδα, μια χώρα μικρή και με ισχυρή την ξένη εξάρτηση, να ζει το δικό της Γολγοθά.
Το ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε για να εκφράσει ένα κόσμο που ήθελε να αφήσει πίσω του την εμφυλιοπολεμική Ελλάδα, αποτέλεσμα του χωρισμού του κόσμου σε «καλή Δύση» και «κακή Ανατολή» και να ισορροπήσει εντός των πλαισίων του «ψυχρού πολέμου»!
Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το ιδεολογικό περιβάλλον μέσα στο οποίο χτίστηκε το ΠΑΣΟΚ, το οικοδόμημα του Ανδρέα Παπανδρέου, έπαψε να υπάρχει και όλες οι πολιτικές δυνάμεις, όχι μόνο της Ελλάδας, αναδιατάσσονται, άλλες εξαφανίζονται, ενώ άλλες συρρικνώνονται περνώντας στο «περιθώριο» των πολιτικών εξελίξεων!
Η «κοινή γνώμη» έζησε την κατάρρευση, όταν αυτή εκδηλώθηκε το 1990, πολλοί όμως ήταν εκείνοι, κυρίως ηγετικοί κύκλοι, που από πολύ νωρίτερα είχαν στη διάθεσή τους πλήρη εικόνα για τα «επερχόμενα» και ανάμεσα σ αυτούς φαίνεται να ήταν και η ηγετική ομάδα του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ.
Από το 1987 το ΠΑΣΟΚ άρχισε να «αλλάζει πορεία» μετακινούμενο από την αρχική σοσιαλιστική πολιτική επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέου, «ακουμπώντας» στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία του Κώστα Σημίτη!
Ιδεολογική μεταστροφή ή μεταστροφή ανάγκης;
Έχει καμιά σημασία να απαντηθεί το ερώτημα;
Προφανώς όχι!
Απλός «πραγματισμός» που πάει «γάντι» στον Σημίτη!
Στη Ελλάδα με την ιδιαίτερα ταραγμένη πολιτική κατάσταση να κυριαρχεί, σκάνδαλο Κοσκωτά, συγκυβέρνηση Αριστεράς-Δεξιάς, παραπομπή και αθώωση Ανδρέα Παπανδρέου, «επανάκαμψη» του ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση, ασθένεια Παπανδρέου, Συνέδριο ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά και εν μέσω των κοσμογονικών αλλαγών της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού είναι παράμετροι, που πολλοί παραβλέπουν τη βαρύτητα τους!
«Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω» έλεγε ο Αρχιμήδης αναφερόμενος σε νόμους της φυσικής, πράγμα που ισχύει και στην πολιτική!
Μια στέρεη πολιτική πρόταση πρέπει να στηρίζεται σε μια στέρεη ιδεολογική βάση και οι «προοδευτικές δυνάμεις» απανταχού της γης δεν έχουν «ανακαλύψει», την στέρεη ιδεολογική βάση πάνω στην οποία θα οικοδομήσουν το προοδευτικό οικοδόμημα!
Υπό το βάρος της σκληρής «καθημερινότητάς» μας, παραβλέπουμε την εξάρτηση της καθημερινότητάς μας από όσα συμβαίνουν «μακριά» από εμάς, τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο!
Κι όμως, από αυτά καθορίζεται και η δική μας «καθημερινότητα»!
Η αποτυχία της παράταξης «Δημοκρατική Ενότητα» να κερδίσει της εκλογές το 1990 και να επανεκλέξει τον επιτυχημένο Κομμουνιστή Δήμαρχο Δημήτρη Κιντή, ήταν ή όχι, και αποτέλεσμα του απόηχου της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης;
Ο Κώστας Σημίτης δεν μπορεί να κριθεί αγνοώντας τα παραπάνω, πράγμα που κάνουν όσοι τον κατακρίνουν!
Τον κατακρίνουν, με ιδεολογικούς καθοδηγητές τον Κώστα Καραμανλή, με το περίφημο χαρακτηρισμό ως «αρχιερέα της διαπλοκής» και την πικραμένη χήρα Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου να διαβεβαιώνει ότι ο Ανδρέας της εμπιστεύτηκε την εκτίμησή του, πως «ο Σημίτης δεν είναι ΠΑΣΟΚ», δηλαδή κάτι σαν …«πάρτους στο γάμο σου να σου πουν και του χρόνου»!
Δεν είναι τυχαίο, ότι η «ιδεολογική γραμμή» Καραμανλή-Δήμητρας, αποδόμησης του Σημίτη, βρίσκει απήχηση στις τάξεις της αναθεωρητικής αριστερής προοδευτικής εκλογικής βάσης που βρίσκεται σε πλήρη ιδεολογική σύγχυση – κατάρρευση, σαν τον «πνιγόμενο που πιάνεται ακόμα και από τα μαλλιά του»!
Ο ίδιος ο Σημίτης, στις τελευταίες του τοποθετήσεις, τόνιζε με έμφαση την ανάγκη «οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου έχουν την ευθύνη να δώσουν απαντήσεις στον προοδευτικό κόσμο», αναγνωρίζοντας πως υπάρχει «κενό», «ιδεολογικό κενό» προφανώς!
Υπάρχει κάποιος που να μην αναγνωρίζει , τούτη την αναγκαιότητα, τούτο το «κενό» στο προοδευτικό αριστερό χώρο;
Το «κενό» όμως η φυσική το απεχθάνεται και το καλύπτει «όπως-όπως» με «ό,τι βρει μπροστά της»!
Γιώργος Μπαλτάς
Ηλιούπολη 13 Ιανουαρίου