Κατοικούμε στον Δήμο Ηλιουπόλεως και συνεπώς είμαστε καταδικασμένοι να υφιστάμεθα την γραμματική και το συντακτικά των διοικούντων. Κοντολογίς να υπομένουμε ομού την αφόρητη και “δυσώδη ανορθογραφία”, την νηπιώδη σκέψη, πολτώδη άγνοια και ακαταστασία.
Την ιλαρότητα και την ντροπή θεωρήσαμε αρχικώς συγχωρητέες, αποδιδόμενες ίσως στην ταχύτητα, στο άγχος και στην βιασύνη. Πολύ περισσότερο γνωρίζοντας ότι εν Ηλιουπόλει αλλά και αλλαχού, από μόνη της η εκλογική επιτυχία και του πλέον απαίδευτου και ο διορισμός του σε καίρια θέση, τον καθιστά αυτοδικαίως πεπαιδευμένο. Μάλιστα οι εκλογές μπορούν επαξίως να αντικαταστήσουν και τις εγκύκλιες σπουδές.
Προϊόντος, όμως, του καιρού, διαπιστώσαμε ότι παρά τα εκλογικά “σπουδάσματα” η απαιδευσία και εντεύθεν φαιδρότητα είναι νόσος ενδημική αθεράπευτη, λαμβάνουσα πλέον την μορφή πνευματικής πανώλους, ή τυφοειδούς πυρετού.
“Εξ όνυχος τον λέοντα”, έλεγαν οι παλιοί, δηλαδή μπορούμε να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά ενός συνόλου ή την αξία κάποιου από μια μικρή λεπτομέρεια ή ένδειξη. Τι συνέβη; Απλούστατα σε επίσημη ανακοίνωση των αρμοδίων του Δήμου, αναγράφτηκε το επίθετο του σπουδαίου λόγιου, επαναστάτη και παιδαγωγού Δημήτρη Γληνού (ενός εκ των τριών σύγχρονων πνευματικών “ιερσρχών” μαζί με τον Αλέξανδρο Δελμούζο και τον Κω/νο Δ. Γεωργούλη), με “ύψιλον” ( Γλυνός !).
Τυχαίο θα πείτε, παραδρομή. Μάλλον ήταν ασύγγνωστη άγνοια, χυλώδης αμορφωσιά, έλλειψη σεβασμού για όσους πάσχισαν να μας ξεστραβώσουν . Όταν στείλανε τον Κώστα Βάρναλη στην εξορία , αυτός έγραψε απευθυνόμενος παρηγορητικά στον εαυτό του: ” Τυχερέ, κείνο το άθλιο δειλινό, σε δέσαν με το δάσκαλο Γληνό…” Όχι Γλυνό!
Γράψαμε το παρόν σημείωμα μήπως κι ετούτοι οι “παράγοντες” αποφασίσουν να μη γελοιοποιούνται δημοσίως. Αν και δεν πρέπει να ελπίζουμε στα αδύνατα.
Ενταύθα ισχύει το :
“Ολική έκλειψις ηλίου, αόρατος εν Ηλιουπόλει”