του Θάνου Κατσώνη
Πανηγυρίζει ο Δήμαρχος για την “απόρριψη” της προσφυγής των 4 επικεφαλής της αντιπολίτευσης από την Αποκεντρωμένη, ενώ στην ουσία αυτοαποκαλύπτεται, χρησιμοποιώντας στρεψόδικα “επιχειρήματα”.
Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωσή του ΕΔΩ.
Από την αρχή, με μεθόδους προπαγάνδας, προσπάθησε να παραπλανήσει την τοπική κοινωνία, ότι όλα έχουν γίνει σωστά, ενώ στη συνέχεια υλοποίησε το τελεσίγραφο που έλαβε από την Αποκεντρωμένη “να διορθώσει τάχιστα τα λάθη που έκανε στην σύνταξη του Προϋπολογισμού, αλλιώς η προσφυγή θα γινόταν δεκτή“.
Για αυτό προχώρησε στην – πρωτοφανή στην ιστορία του Δήμου – διαδικασία της “έγκρισης οίκοθεν διόρθωσης του Προϋπολογισμού“, με αυθημερόν διαδικασία δια περιφοράς απόφαση της Δημοτικής Επιτροπής και έκτακτη συνεδρίαση του ΔΣ. Διαβάστε περισσότερα σχετικά με το ΔΣ, ΕΔΩ και ΕΔΩ.
Να υπενθυμίσουμε ότι “όλως τυχαίως” οι διορθώσεις στον Προϋπολογισμό ήταν ακριβώς οι κωδικοί της προσφυγής των 4 επικεφαλής, αλλά “προς θεού“, ο Δήμαρχος κατηγορεί ότι, “οι επικεφαλής των προσφευγουσών παρατάξεων προσπάθησαν εσφαλμένα και παραπλανητικά να ταυτίσουν τους λόγους της προσφυγής τους με την οίκοθεν διόρθωση που έγινε από την Οικονομική Υπηρεσία“.
Τονίζει στην ανακοίνωσή του ότι “η προσφυγή λοιπόν ούτε έγινε δεκτή από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, ούτε αναπέμφθηκε ο προϋπολογισμός με έγγραφο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης που να υποδεικνύει ενέργειες προς τον Δήμο μας“, αλλά στην ουσία χρησιμοποιεί ένα δικολαβικό επιχείρημα, αφού έκανε ό,τι του υπέδειξαν να κάνει, για να αποφύγει τον διασυρμό του στους θεσμούς και στην τοπική κοινωνία.
Και κομπάζει από πάνω, με όρους προπαγάνδας για τη δήθεν δικαίωσή του, ενώ ταυτόχρονα λοιδορεί ονομαστικά τους επικεφαλής γιατί “δεν σκέφθηκαν τις ανυπολόγιστες συνέπειες για την πορεία του Δήμου Ηλιούπολης”, χωρίς να απαντά στις ερωτήσεις της αντιποίτευσης “γιατί δεν έφερε τον Προϋπολογισμό μέσα στο 2024“…
Τέλος, το “συμπέρασμά του” ότι, “η άσκηση προσφυγής αποτελεί για μένα και για κάθε Ηλιουπολίτη μία πράξη αναλγησίας και εξυπηρέτησης παραταξιακών συμφερόντων”, αποτελεί τη συνήθη απροκάλυπτα χειριστική πρακτική του, να φορτώνει στους άλλους τις προσωπικές του αδυναμίες, επιζητώντας τη συμπάθεια του κόσμου!