Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Το ντοκιμαντέρ «Εδώ Μιλάνε για Λατρεία» του Βύρωνα Κριτζά επιχειρεί να ξετυλίξει την ιστορία μιας ασυνήθιστης μπάντας, των Κόρε. Ύδρο (Κορεσμένοι Υδρογονάνθρακες), που γεννήθηκε από μια μαθητική παρέα στην Κέρκυρα, στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Η ταινία παρακολουθεί πώς ο αρχικός ενθουσιασμός μιας ομάδας φίλων, που άκουγε REM, Nirvana, Smashing Pumpkins, Sonic Youth και Τζίμη Πανούση, με μοναδικό σοβαρό γνώστη της μουσικής τον Παντελή Δημητριάδη, εξελίχθηκε σε μια μουσική κολεκτίβα και πώς η προσθήκη του ταλαντούχου Αλέξανδρου Δημητριάδη έδωσε φτερά στη μπάντα, οδηγώντας τη στη δημιουργία άλμπουμ-ορόσημων, όπως το «Φτηνή Ποπ για την Ελίτ».
Ο σκηνοθέτης σκιαγραφεί τις συγκρουσιακές σχέσεις των δύο βασικών μελών, του Παντελή, που προσδοκούσε έναν βαθμό δημοσιότητας, και του Αλέξανδρου, που επιδίωκε περισσότερο την καλλιτεχνική ουσία παρά τα φώτα της προβολής.
Οι ανατροπές της εφηβικής τους φιλίας, από το πρώτο τους live το 2000 μέχρι τη διάλυσή τους το 2014, φωτίζονται μέσα από τα λόγια των ίδιων, αλλά και φίλων, παραγωγών, πιστών φαν, ακόμη και ενός απολαυστικού hater.
Στα «συν» του ντοκιμαντέρ εντάσσονται και οι μαρτυρίες δύο νεαρών κοριτσιών που εξηγούν πώς οι Κόρε. Ύδρο επηρέασαν τη ζωή τους, καθώς και ενός μουσικού παραγωγού που δεν διστάζει να δακρύσει μπροστά στην κάμερα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο ο Κριτζάς εστιάζει στη ρίζα της μπάντας, την Κέρκυρα, μια πόλη με πλούσια θρησκευτική και ποιητική παράδοση, που γέννησε μια μουσική σύνθεση γεμάτη post punk αισθητική και εφηβική αγνότητα.
Η «κατάληψη των μελωδικών κορυφών του βιωματικού ελληνικού τραγουδιού» που επεδίωξαν τα μέλη, φαίνεται ξεκάθαρα στα πλάνα από τις εκρηκτικές συναυλίες τους στο Gagarin, όπου οι κιθάρες έσπαγαν και τα όρια μεταξύ σκηνής και κοινού… γίνονταν ρευστά.
Ο ίδιος ο Παντελής Δημητριάδης, με τόλμη και ειλικρίνεια, εξομολογείται πτυχές της ψυχικής νόσου που βίωσε και πώς αυτή έγινε πηγή έμπνευσης για τους στίχους του. Αντίθετα, ο εξίσου ευφυής αλλά πιο αθόρυβος και απόμακρος Αλέξανδρος Δημητριάδης είχε περιορισμένη συμμετοχή στο ντοκιμαντέρ, με το πορτρέτο του να δημιουργείται και από τον ζωγράφο Στέφανο Ρόκο.
Έτσι, το «Εδώ Μιλάνε για Λατρεία» πετυχαίνει να αναδείξει τον μύθο και την ανθρώπινη πλευρά μιας μπάντας, που ήρθε αθόρυβα… κι έφυγε με κρότο.
Η ταινία “Εδώ Μιλάνε για Λατρεία” προβάλλεται από την Πέμπτη 3 Απριλίου στους κινηματογράφους.