Παρά τις αρχικές προσπάθειές της να είναι μειλίχια, διαλλακτική και αρκετά χαλαρή στην τήρηση των αυστηρών διατάξεων που τόσο πολύ υποστηρίζει, τελικά προδόθηκε από τον ίδιο της τον εαυτό.
Συνειδητοποιώντας σιγά-σιγά, ότι κανείς από την αντιπολίτευση δεν αφήνει να πέσει κάτι κάτω και κάθε μικρή λεπτομέρεια των εισηγήσεων της δημοτικής αρχής δεχόταν αυστηρή κριτική, συμπεριφέρθηκε, όχι ως Πρόεδρος, αλλά ως μέλος της Διοίκησης και ξέφυγε…
Έχασε την αίσθηση του ποιος μίλησε και ποιος όχι, στην αρχή δεν επέτρεπε στο κ. Τάσο Ευσταθίου να μιλήσει και όταν μετά τις διαμαρτυρίες του, του έδωσε τον λόγο, εξάντλησε την αυστηρότητά της στην τήρηση του χρόνου και κατάφερε να εξοργίσει ακόμα και αυτόν τον ίδιο, που ξεχωρίζει για την ευγένεια και την μετριοπάθειά του.
Ασκώντας του πρωτοφανή πίεση και διακόπτοντάς τον συνεχώς, τάχα ευχαριστώντας τον που ολοκλήρωσε, απέδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν είναι σε θέση να διευθύνει το ΔΣ με ηρεμία, ισονομία και σεβασμό των ομιλητών της αντιπολίτευσης.
Η Πρόεδρος, που εκλέχθηκε με την ψήφο σχεδόν όλων, δυστυχώς έχει χάσει την εμπιστοσύνη της αντιπολίτευσης και αυτό, δεν φαίνεται να μπορεί να θεραπευτεί.
Οποιοσδήποτε άλλος ή άλλη, ακόμα και αν δεν γνωρίζει από διαδικασίες του ΔΣ, θα επιτελούσε καλύτερα τα προεδρικά καθήκοντα.
Θα είναι βέβαια ακόμα ένα πλήγμα στην εικόνα της Διοίκησης, αλλά αν δεν γίνει, ίσως έρθουν τα χειρότερα…
Μάλλον το καμπανάκι του τελευταίου κύκλου στον “στίβο” του ΔΣ έχει ήδη ακουστεί…
Τραγική η διεύθυνση της συζήτησης από την Πρόεδρο του ΔΣ & επιστροφή στα παλιά…
