Με μια σύντομη και περιεκτική, συναισθηματική αλλά και ρεαλιστική τοποθέτηση στο πρόσφατο ΔΣ, η κα Χριστίνα Σερέτη, Δημοτική Σύμβουλος της παράταξης “Ενωμένοι για την Ηλιούπολη”, τοποθέτησε στην πραγματική του διάσταση το πρόβλημα που θα έπρεπε να απασχολεί τη δημοτική αρχή. Ο κόσμος βλέπει, ένα ενδιαφέρον για τη διασφάλιση των αμοιβών των μεσαζόντων και όχι για τη δυνατότητα των πολιτών να μπορούν να δουν τις παραστάσεις με ένα προσιτό εισιτήριο.
Είπε συγκεκριμένα:
Επειδή μιλάμε σήμερα για πολιτισμό και για θεατρικές παραστάσεις, συνάδελφοι, εγώ απόψε αυτό που νιώθω ότι βιώνουμε, είναι μία τραγωδία.
Και στην αρχαία Ελλάδα τουλάχιστον, το θέατρο υποστηριζόταν, για τους ανθρώπους, με όποιο μέσο μπορούσε ο καθένας να προσφέρει, ώστε και ο πιο απλός πολίτης, ο πιο αδύναμος οικονομικά, να μπορεί να βρίσκεται σε μία παράσταση
Οι παλαιότεροι από δω μέσα θυμόμαστε εκείνο το κίνημα των παραγωγών χωρίς μεσάζοντες.
Εγώ σήμερα ακούω συνέχεια τη λέξη παραγωγός, μεσολαβητής μεσάζων.
Αυτός είναι Πολιτισμός στην πόλη;
Πώς θα εξασφαλιστούν τα ποσοστά του παραγωγού, του μεσάζοντα, του διαμεσολαβητή;
Και επειδή ο κύριος δήμαρχος είπε ότι ο Πολιτισμός είναι κοινωνική πολιτική, κύριε δήμαρχε, ίσως θα ΄πρεπε να πιέσουμε αυτούς τους μεσάζοντες, αυτούς τους παραγωγούς, να μειώσουν λίγο τα τεράστια κέρδη τους και αυτό το 20-25 ευρώ που σε μία οικογένεια 4 ατόμων μεταφράζεται σε 100 ευρώ και δεν μπορούν να πάνε να το δουν, αν δεν μπορούμε με άλλο τρόπο το 8% να το μεγαλώσουμε, σύμφωνα με τη συμφωνία που έχετε κάνει, τουλάχιστον το 25 ευρώ, το 20, να γίνει 18 ή 17.
Θα είναι πολύ μεγάλη ελάφρυνση για τα νοικοκυριά της πόλης.
Μην τα θεωρούμε όλα δεδομένα και μη θεωρούμε ότι η κοινωνική πολιτική εξαντλείται στα ποσοστά των μεσαζόντων, των παραγόντων και όποιες άλλες λέξεις ακούστηκαν, εδώ απόψε…