Οι τρεις Στρατάρχες (του Νίκου Καραβέλου)

Τρεις δήμαρχοι.
Τρεις πολέμαρχοι!
Τρεις!
Όπως οι τρεις σιδερένιοι της Γαλλίας κατά τους ναπολεόντειους πολέμους!
Ο Ιωακείμ Μυρά, ο Ζαν Σουλτ, ο Λουί Νικολά Νταβού!
Στρατάρχες δήμαρχοι!
Μόλις έληξε το πολεμικό τελεσίγραφο προς την κυβέρνηση ( 15/ 9/ 25 ) αποφάσισαν να δράσουν, γιατί ο εχθρός τους αγνόησε.
Κατόπιν τούτου όρισαν ως ημερομηνία ενάρξεως κινητοποίησης την 29/ 9/ 25!
Η καθυστέρηση δικαιολογείται από την ανάγκη καλύτερης οργάνωσης.
Θα πει ο κακόπιστος, καλά αφού ήξεραν, είχαν τον χρόνο να αποφασίσουν από πριν τις κινήσεις τους;
Καλύτερα όμως να περιμένεις, μπας κι ο “εχθρός” κάνει κάποια βολική κίνηση καλοσύνης και σε απαλλάξει από τους κουραστικούς αγώνες, που κάποιοι θεωρούν ντεμοντέ!
Που είμαστε; Στην εποχή του Κιντή;
Μέθοδος εφάμιλλη της λοξής φάλαγγας, παρακαλώ.
Άλλος κακόπιστος θα έλεγε ότι τούτο ομοιάζει με τον γνωστό μονόλογο του ερωτύλου:
-“Είχα ραντεβού στις 10, τώρα είναι δώδεκα, αν δεν έρθει το κορίτσι στις τέσσερις, …στις οκτώ έφυγα.”.
Λοιπόν αγώνας!
Κι αν κρίνουμε από την ασφυκτική συμμετοχή χιλιάδων λαού στην εμβληματική διήμερη “γιορτή του Τράγου, (μέγα πολιτιστικό γεγονός), λαμπρή προοιωνίζεται και η συμμετοχή του λαού και στους νέους αγώνες τους οποίους επί χάρτου έχουν σχεδιάσει οι στρατάρχες μας.
ΥΥ: Επ ευκαιρία, η λέξη “λαός” προέρχεται από το “λας” που σημαίνει πέτρα. Ίδια ρίζα με τη “λάσπη”, κοινώς (την πολιτιστική) λασπουριά.
Άιντε και καλούς, κατόπιν του τράγου, αγώνες!