Ένα βαθιά συναισθηματικό και ταυτόχρονα καταγγελτικό κείμενο της μητέρας του Παναγιώτη, της Μαγδαληνής Μπακαλίδη, για τα όσα άδικα έχει “ακούσει” από επίσημα χείλη της δημοτικής αρχής, εξαιτίας του αγώνα της για βελτίωση των συνθηκών φοίτησης των παιδιών ΑΜΕΑ στο Ειδικό Σχολείο Ηλιούπολης και για την αξιοπρέπειά τους και όπως χαρακτηριστικά σημειώνει η ίδια, “Για την «αχαριστία» μου, την αλήθεια πίσω από την εκστρατεία για τον Παναγιώτη και το αίτημα για σεβασμό“.
Εδώ και αρκετό καιρό φτάνουν στ’ αυτιά μου —και όχι μόνο— λόγια, ηχητικά και γραπτά μηνύματα που με ενημερώνουν ότι σχεδόν σε κάθε Δημοτική επιτροπή ακούγεται το όνομά μου με τον χαρακτηρισμό «Η αχάριστη που ο Δήμος μάζεψε δεκάδες χιλιάδες ευρώ για την εκστρατεία του Παναγιώτη, και τώρα αυτή σας πολεμάει».
Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Όσοι επιλέγουν να μιλούν πισώπλατα ή να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, ας θυμηθούν ότι κανένας δεν κέρδισε ποτέ χτίζοντας πάνω στο ψέμα.
Επειδή όμως εγώ δεν μιλάω πισώπλατα κι σας το είχα πει λοιπόν από την αρχή, στην πρώτη μας συνάντηση, ότι δεν χαϊδεύω αυτιά κι όταν κάτι με ενοχλεί το λέω. Ξεκάθαρα. Κι αυτό θα κάνω..
Η δράση αυτή δεν ξεκίνησε από κανέναν δήμο ούτε από καμία “επικοινωνιακή πολιτική”, αλλά από μια ομάδα ανθρώπων με αγάπη που πίστεψαν πραγματικά στο παιδί μου και σε καθένα που έχει ανάγκη.
Εμείς ήρθαμε σε επαφή μαζί τους απευθείας.
Η Πράξη Αγάπης ήταν η οργάνωση που πραγματικά κινητοποίησε τον κόσμο.
Το «ευχαριστώ» μας στη Δημοτική αρχή το είπαμε.
Ευχαριστήσαμε δημόσια τη Δημοτική Αρχή, στείλαμε επιστολή και είμαστε ειλικρινά ευγνώμονες για την πρωτοβουλία της, που ήταν πολύ σημαντική.
Κρατώ ακόμη το πανό που φτιάχτηκε με αγάπη (θέλω να πιστεύω) για τον Παναγιώτη ως σύμβολο της αλληλεγγύης των συμπολιτών μας.
Αυτό όμως που με πείραξε είναι ότι ο Δήμος αναφέρθηκε στο έργο ως δικό του και το “οικειοποιείται” πολιτικά, παρουσιάζοντας ότι όλα έγιναν μέσω της επικοινωνιακής πολιτικής του Δήμου, με 15.000 άτομα στο καρναβάλι και χάρη στη στήριξη του ΣΚΑΪ, ενώ η καμπάνια και η συγκέντρωση των χρημάτων έγιναν αποκλειστικά μέσω της Πράξης Αγάπης, η οποία στις 18-01-2024, έτρεξε και οργάνωσε την προσπάθεια, κινητοποιώντας με ανιδιοτελή αγάπη χιλιάδες ανθρώπους.
Όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά κι από άλλες χώρες.
Το μεγαλύτερο όμως ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ το οφείλουμε σε όσους πρόσφεραν, σε όσους μοιράστηκαν τον αγώνα του, σε όσους στάθηκαν πλάι μας σιωπηλά αλλά με ψυχή. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες αυτής της ιστορίας.
ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ!!!
Χωρίς εσάς δεν θα είχε γίνει τίποτα.
Και είναι κάτι που θα μείνει στην καρδιά μας και στην μνήμη μας για πάντα!!!
Η κοινωνία των πολιτών και οι πολίτες έκαναν τη διαφορά, όχι οι επικοινωνιακές κινήσεις.
Όλα αυτά δεν τα λέω αυθαίρετα.
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι δεν μιλάω ποτέ χωρίς αποδείξεις.
Υπάρχουν στοιχεία που δεν θα διστάσω να τα βγάλω στην δημοσιότητα.
Μπορούμε αν θέλετε να βγούμε δημόσια και μαζί με το πράξη αγάπης με χαρτιά, με λογαριασμούς κι αποδείξεις.
Μπορείτε ελεύθερα κι εσείς να δημοσιοποιήσετε οτιδήποτε έγγραφο έχετε.
Γιατί κουράστηκα να στοχοποιούμαι άδικα.
Επίσης να ευχαριστήσω δημόσια τον πρώην Δήμαρχο κ. Χατζηδάκη, που πρώτος δημοσιοποίησε στα νότια την εκστρατεία του Πράξη Αγάπης, αλλά δεν τον είδα να το καυχιέται πουθενά.
Όπως και τόσοι άλλοι.
Είδατε ποτέ έναν ολόκληρο ΠΑΟΚ να ζητάει ανταλλάγματα από τον μικρό Γιαννάκη. Οι οποίοι ήταν και είναι δίπλα του σε όλη την πορεία.
Ακόμα κι όταν σβήνουν τα φώτα.
Ξέρετε υπάρχουν κι άνθρωποι που αγαπάνε και τους αρέσει να βοηθούν χωρίς αντάλλαγμα.
Χωρίς σκοπιμότητες και επικοινωνιακές πολιτικές.
Απλά γιατί νιώθουν όμορφα για αυτό που κάνουν.
Όταν ζητάς τα αυτονόητα για το παιδί σου, για τα παιδιά του σχολείου σου, για τα παιδιά με αναπηρία, δεν κάνεις πολιτική — κάνεις το καθήκον σου ως γονιός και ως άνθρωπος.
Το να ζητάς αξιοπρεπείς συνθήκες και σεβασμό, δεν είναι επίθεση σε κανέναν.
Είναι φωνή για τα παιδιά που δεν μπορούν να φωνάξουν μόνα τους.
Δεν πολεμάω κανέναν.
Το πρόβλημα είναι δικό σας, όταν βλέπετε εχθρούς παντού.
Ξέρετε αυτό μπορεί να μεταφραστεί και ως μανία καταδίωξης.
Βλέπετε παντού εχθρούς κι ανθρώπους που σας πολεμάνε.
Έχετε σκεφτεί ότι « ΙΣΩΣ » κάνετε κάτι λάθος;
Γιατί δεν μπορείτε να δεχτείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι, γονείς που το μόνο που έχουν είναι αγάπη για τα παιδιά τους;
Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβετε;
Το να ανησυχείς και να διεκδικείς για το παιδί σου είναι μητρική υποχρέωση.
Ή μήπως θέλετε να το πω μητρική πολιτική για να το καταλάβετε;
Εγώ ξέρω τι περνάει το παιδί μου, το βλέπω με τα μάτια μου. Όταν το παιδί μου πολεμάει κάθε μέρα, υποφέρει, πονάει, ο περισσότερος χρόνος της ζωής του ήταν φυσιοθεραπεία, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία, χειρουργεία χωρίς να παραπονεθεί ποτέ. Γιατί τόσο μεγάλη δύναμη έχει κι είμαι ΠΕΡΗΦΑΝΗ γι αυτόν.
Αλήθεια και τώρα που το λέω, που ήσασταν εσείς όταν βγήκε ο Παναγιώτης από το χειρουργείο της Αμερικής;
Ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα που να ρωτάει πώς πήγε το χειρουργείο του, αν πήγαν όλα καλά, αν πονάει;
Και είναι ένα παράπονο δικό του και μόνο.
Γιατί είναι κάτι που τον πόνεσε και τον πονάει ακόμα.
Θα συνεχίσω με καθαρό πρόσωπο, καθαρή καρδιά και πίστη ότι η αλήθεια —όσο κι αν ενοχλεί— πάντα στο τέλος λάμπει.
Πριν λοιπόν με ξαναπείτε «αχάριστη», σκεφτείτε όλα αυτά.
Είμαι απλά η Ασπίδα του παιδιού μου, για να τον προστατεύω.
Όταν χτυπάτε εμένα δεν πληγώνετε εμένα πληγώνετε αυτόν.
Γιατί χωρίς εμάς τους γονείς τα παιδιά μας δεν έχουν άμυνα.
Δεν τιμωρείτε εμένα, τιμωρείτε αυτά τα παιδιά.
Και τέλος, να δείτε για τι σχολείο μιλάμε. Αν εσείς οι ίδιοι είχατε ένα παιδί με αναπηρία και ξέρατε ότι αν συμβεί κάτι δεν θα μπορέσει να φύγει ποτέ από εκεί, πώς θα αντιδρούσατε;
Είμαι «αχάριστη» που θέλω σεβασμό και αξιοπρέπεια για το παιδί μου;
Εάν απαντάτε ναι, τότε λοιπόν θα γίνω ακόμα πιο αχάριστη, γιατί δεν θα σταματήσω εδώ.
Με σεβασμό,
Μαγδαληνή Μπακαλίδη
Mητέρα του Παναγιώτη, Γραμματέας του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Ειδικού Γυμνασίου – Λυκείου Ηλιούπολης