Πλήθος κόσμου μέσα και έξω από τον Ιερό Ναό Κοίμησης της Θεοτόκου της Ηλιούπολης, στη νεκρώσιμη ακολουθία, για το τελευταίο αντίο στον Μιχάλη Κουρή. Ήταν πολλοί εκεί, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας, ο Υφυπουργός Εσωτερικών Βασίλης Σπανάκης, ο Τ. Γαϊτάνης Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Καινοτομίας, η Ιωάννα Γκελεστάθη, ο Δήμαρχος Ηλιούπολης Στ. Ψυρρόπουλος, οι 3 πρώην Δήμαρχοι, Γ. Χατζηδάκης, Β. Βαλασόπουλος και Ι. Αναγνώστου, επικεφαλής και δημοτικοί σύμβουλοι δημοτικών και περιφερειακών παρατάξεων, νυν και πρώην και άλλα κυβερνητικά στελέχη.
Πλημμύρησε ο ναός από τοπικά στελέχη κομμάτων, παρατάξεων, συλλόγων και φορέων, επαγγελματίες της πόλης, συγγενείς και φίλους του εκλιπόντος και πολλούς απλούς πολίτες, που ήρθαν να τον χαιρετίσουν για τελευταία φορά.
Όλοι είχαν να πουν μια καλή κουβέντα για τον Μιχάλη, τον άνθρωπο, το συνάδελφο αυτοδιοικητικό, το φίλο, τον γείτονα.
Θερμά ήταν τα λόγια αποχαιρετισμού του π. Σεραφείμ Δημητρίου, που δεν δίστασε να τονίσει μεταξύ άλλων και συμβολικά, ότι “τα θύματα του παγκοσμίως προγραμματισθέντος και κρατικώς εκτελεσθέντος σχεδίου, ως μάρτυρες λογίζονται”…
Τον κεντρικό επικήδειο εκφώνησε ο κ. Τάσος Ευσταθίου, αδελφικός φίλος του Μιχάλη Κουρή, στενός συνεργάτης και συνοδοιπόρος του, ενώ στη συνέχεια μίλησε και ο κ. Ευσταθόπουλος.
Εμφανώς συγκινημένος αλλά ψύχραιμος, ο κ. Ευσταθίου περιέγραψε την προσφορά του Μιχάλη Κουρή στην Τοπική Οργάνωση της ΟΝΝΕΔ και της Νέας Δημοκρατίας, την κοινή τους απόφαση για τη δημιουργία της παράταξης “Ηλιούπολη Πάμε Μπροστά” και την συνεπή του παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο και όπου αλλού κλήθηκε να προσφέρει στα κοινά της πόλης. Τόνισε τις αρετές του, την αγάπη για την οικογένειά του, τις αξίες που ενέπνευσε στα παιδιά του και την αγάπη του για την ομάδα του, τον Παναθηναϊκό.
Όταν όμως μίλησε για την προσωπική οικογενειακή τους σχέση και την καθημερινή τους συνάντηση στο γραφείο, η φωνή του τσάκισε και ο ίδιος λύγισε…
Ολοκλήρωσε με την τελευταία συμβουλή που του έδωσε ο Μιχάλης στο Νοσοκομείο Σωτηρία, λίγο πριν το τέλος:
– “Κάνε αυτό που πιστεύεις πως είναι σωστό. Μη σταματάς. Προχώρα, προχώρα ενωτικά, προχώρα”!
Ακολουθούν εκτεταμένα αποσπάσματα από τον επικήδεια που εκφώνησε ο κ. Ευσταθίου.
Ο Μιχάλης έφυγε, έφυγε ο φίλος μου, ο αιώνιος έφηβος, ο παντοτινός ΟΝΝΕΔίτης, ο επί πολλά χρόνια Πρόεδρος της Τοπικής Οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας Ηλιούπολης.
Και μαζί του φεύγει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας, της ιστορίας της Νέας Δημοκρατίας στην πόλη μας, της ίδιας της ψυχής της παράταξής μας. Πόσα περάσαμε, τι να πρωτοθυμηθώ….
Ένας άνθρωπος αυθεντικός, αληθινός, αφοσιωμένος, που στεκόταν δίπλα σε όλους και που ποτέ δεν κουράστηκε να αγωνίζεται, να παλεύει για τις ιδέες του, για την παράταξή του, για την ενότητά της αλλά και για την πόλη του.
Αυτός ήταν ο Μιχάλης και γι’ αυτό σήμερα τον τιμά όλη η Νέα Δημοκρατία, τον τιμά η Κυβέρνηση.
Από παιδί ακόμη, αφιέρωσε τον εαυτό του στην κοινή προσπάθεια.
Με εθελοντική διάθεση, χωρίς να προσδοκά ούτε αξιώματα, ούτε ανταλλάγματα.
Με λόγια καθαρά και πράξεις ακόμα καθαρότερες.
Όλοι όσοι τον γνώρισαν ξέρουν καλά πως ήταν εκεί για όλους.
Όποιος χρειαζόταν βοήθεια, στήριξη και κουράγιο, ο Μιχάλης ήταν παρών.
Όχι γιατί του το επέβαλλε κάποιος, αλλά γιατί έτσι ήταν η καρδιά του, μεγάλη, δοτική, γενναιόδωρη.
Σαν Πρόεδρος της Τ.Ο. της Ν.Δ. ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε τη θέση του.
Ούτε για τον εαυτό του, ούτε για τα παιδιά του.
Ο Γιάννης και η Άννα πορεύτηκαν με τις δικές τους δυνάμεις, με αξιοπρέπεια και ήθος – όπως τους μεγάλωσε με την αγαπημένη του Μέμα.
Μαζί τους, τους έδωσε το πολυτιμότερο δώρο:
Τις αξίες. Την εντιμότητα, την καθαρότητα, την πίστη στις αρχές στους ανθρώπους και στις φιλίες.
Το θάρρος να στέκεσαι όρθιος στις δυσκολίες, και ευθύς στους αγώνες.
Με τον Μιχάλη συμπορευτήκαμε χρόνια πολλά γιατί συμπλέαμε σε πολλά και τα λέγαμε όλα με ένα βλέμμα.
Το 2014 κάναμε μαζί το μεγάλο βήμα: δημιουργήσαμε τη δημοτική παράταξη ‘’Ηλιούπολη Πάμε Μπροστά’’ και ξεκινήσαμε μαζί μια Αυτοδιοικητική πορεία για την πόλη που αγαπήσαμε και υπηρετήσαμε & συνεχίζουμε.
Μαζί στα όνειρα, μαζί και στις δυσκολίες.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο ο Μιχάλης ξεχώρισε αμέσως.
Όχι με φωνές, αλλά με λόγο καθαρό, τεκμηριωμένο, μετρημένο.
Με αγάπη για την Ηλιούπολη, με αγωνία για τους πολίτες, με σεβασμό για κάθε άποψη – ακόμα και όταν διαφωνούσε.
Οι παρεμβάσεις του, πάντοτε ουσιαστικές, αναγνωρίστηκαν από όλους.
Όχι μόνο από τους φίλους και συναγωνιστές, αλλά και από τους άλλους χώρους.
Γιατί ο πολιτικός του λόγος είχε συνέπεια, αλήθεια & ήθος.
Γι’ αυτό άλλωστε βρίσκονται για να τον αποχαιρετήσουν Δήμαρχος, τέως Δήμαρχοι, Περιφερειακοί Σύμβουλοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, τ. Δημ. Σύμβουλοι κ.α.
Για μένα, όμως, ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένας πολιτικός συνοδοιπόρος.
Ήταν ο αδελφός που ήταν εκεί, σε κάθε στιγμή της διαδρομής μου – στις χαρές και τις λύπες, στις νίκες και τις δοκιμασίες……..
Και όταν ήρθε η πιο μεγάλη μάχη της ζωής του, στάθηκε όρθιος.
Όπως έμαθε να στέκεται πάντα.
Με αξιοπρέπεια, με θάρρος, με σιωπηλό μεγαλείο.
Έφυγε όπως έζησε: παλικάρι και πάντα αγωνιζόμενος.
Μιχάλη μου, ήδη μας λείπεις.
Μου λείπεις, θα μας λείψει, σε μένα και στην Άντα, η καθημερινή παρουσία σου στο γραφείο, που ήσουν αναπόσπαστο κομμάτι του.
Λείπεις ήδη στα παιδιά μου αφού μεγάλωσαν μαζί σου – κάθε μέρα σε έβλεπαν στο γραφείο και σε έβλεπαν να αγωνίζεσαι, αλλά και να πηγαίνουμε μαζί στις εκδηλώσεις.
Εκτός μόνο, όταν έπαιζε ο Παναθηναϊκός – η μεγάλη σου αγάπη!
Εκεί δεν σε σταματούσε τίποτα.
Αδυνατούμε να το πιστέψουμε…
Μας λείπεις.
Η απουσία σου είναι ηχηρή.
Μα η παρουσία σου είναι παντού γύρω μας.
Στους ανθρώπους που βοήθησες.
Στους φίλους που αγάπησες.
Στην οικογένειά σου, στα εγγόνια σου, που τόσο λάτρεψες.
Γι’ αυτό άλλωστε φίλε μου είναι εδώ όλοι οι συναγωνιστές σου από τα χρόνια της ΟΝΝΕΔ. Ήρθαν για να σε αποχαιρετίσουν στο τελευταίο κάλεσμά σου.
Και εγώ, πριν το τελευταίο αντίο, θέλω να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Για όλα όσα έκανες για μένα, για την οικογένειά μου, για την παράταξή μας, την ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ, για την Ηλιούπολη, την πόλη μας.
Θα κρατήσω μέσα μου για πάντα την τελευταία σου κουβέντα:
«Κάνε αυτό που πιστεύεις πως είναι σωστό. Μη σταματάς. Προχώρα, προχώρα ενωτικά, προχώρα». Γι’ αυτό σου λέω Μιχάλη, σήκω, σήκω πάμε μαζί στο Δημοτικό Συμβούλιο, πάμε να προχωρήσουμε την πόλη μας μπροστά, έχουμε να προσφέρουμε ακόμα….
Θερμά συλλυπητήρια στην αγαπημένη σου οικογένεια – θα είμαστε πάντα δίπλα τους, όπως ήσουν πάντα δίπλα μας.
Καλό ταξίδι, αγαπημένε μου φίλε.
Καλό ταξίδι, αδελφέ μου.
Θα σε θυμόμαστε. Πάντα.
Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.