Ο συμπολίτης μας κ. Νίκος Λεβογιάννης, παρεμβαίνει δημόσια για ένα σημαντικό πρόβλημα που δημιούργησε η σημερινή κυβερνητική πολιτική, με την απόφαση συγκέντρωσης στο Μουσείο της Νάξου αρχαιολογικών θησαυρών, όπως των περίφημων 2 κούρων του Φλεριού.
Οι Κούροι είναι δύο ημιτελείς μαρμάρινοι κούροι που βρίσκονται στην περιοχή Φλεριό, κοντά στις Μέλανες στη Νάξο. Ο ένας κούρος έχει μήκος περίπου 5,5 μέτρα και ο άλλος, που βρίσκεται πιο ψηλά, είναι γνωστός ως κούρος του Φαραγγιού, που χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. και παραμένουν στο αρχαίο λατομείο όπου λαξεύτηκαν.
Η απόπειρα μεταφοράς των δύο κούρων από το αρχαίο λατομείο του Φλεριού της Κεντρικής Νάξου, στο μουσείο της πόλης, αναστάτωσε την τοπική κοινωνία και προκάλεσε ένα πρωτοφανές κύμα διαμαρτυρίας. Σύσσωμη η κοινωνία της Νάξου και των Ναξιωτών όπου γης, αντιδρούν σ΄αυτή την απόφαση και απαιτούν να αφεθούν εκεί που γεννήθηκαν και βρίσκονται 2700 χρόνια ως σήμερα και να παρθούν μέτρα για την προστασία τους.
Η κλιματική αλλαγή ως αιτία μεταφοράς των 2 κούρων στο Μουσείο αποτελεί μια προσχηματική λογική.
Ο αρχαιολογικός χώρος του λατομείου στο Φλεριό Νάξου, εκεί που γεννήθηκε η αρχαία ελληνική μαρμαρογλυπτική, αναδείχτηκε και κατέστη επισκέψιμος το 2010, με γενναία χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω του Γ΄ΚΠΣ της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου (2000-2004) και σήμερα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς τόπους και τουριστικούς προορισμούς.
Τώρα κάποιοι αποφασίζουν μέσω του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου την ανατροπή αυτής της πολιτικής και τη μεταφορά τους στη Νησίδα Μουσείων Νάξου, στο πλαίσιο μιας συγκεντρωτικής πολιτικής που θα βλάψει τα χωριά της περιοχής, ιστορικά, τουριστικά και οικονομικά, ενώ ταυτόχρονα ακυρώνει και καταργεί στην πράξη το αρχαιολογικό πάρκο του Φλεριού, που αναδείχτηκε και διαμορφώθηκε με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αξιοποίηση και ανάδειξη των αρχαιολογικών ευρημάτων στο Φλεριό μπορεί να ενισχυθεί με τη δημιουργία κατάλληλων υποδομών, ώστε ο χώρος να γίνει πιο εύκολα προσβάσιμος, επισκέψιμος και ελκυστικός για το ευρύ κοινό, διατηρώντας παράλληλα την αυθεντική του σύνδεση με τον τόπο.
Τι να πριμένει κανείς από αυτή την πρωτότυπη πολιτική;
Και η Πορτάρα της Νάξου η σημαία του νησιού, απειλείται από την κλιματική αλλαγή!
Θα …μεταφερθεί και αυτή στο Μουσείο, για το καλό της;
Η διατήρηση των Κούρων στο Φλεριό δεν αφορά μόνο την ιστορία, αφορά και το παρόν και το μέλλον του της Νάξου στην ολότητά του και αποτελεί στρατηγική επιλογή για την ενίσχυση της υπαίθρου της, αφού προάγει τη βιώσιμη ανάπτυξη μέσα από τον πολιτισμό, οδηγεί τους επισκέπτες προς την ενδοχώρα του νησιού, προσελκύει μορφωμένο, ποιοτικό τουρισμό και ενισχύει την τοπική οικονομία και τις μικρές κοινότητες.
Η απομάκρυνση σημαντικών ευρημάτων από το τοπίο στο οποίο ανήκουν ιστορικά και πολιτισμικά, οδηγεί σε απώλεια της σύνδεσης του μνημείου με το περιβάλλον του και αποδυναμώνει την αυθεντικότητα της βιωματικής εμπειρίας για τον επισκέπτη.
Ποιος είναι ο Νίκος Λεβογιάννης
Γεννήθηκε στη Νάξο, σπούδασε με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών υποτροφιών στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Εργάστηκε επί 20 χρόνια ως εκπαιδευτικός στην Ιδιωτική Εκπαίδευση (Λεόντιο Λύκειο Ν. Σμύρνης, Νυχτερινό γυμνάσιο Εργατοϋπαλλήλων Αθήνας, φροντιστήρια).
Έχει συγγράψει 20 βιβλία σχετικά με την ιστορία και τον λαϊκό πολιτισμό των Κυκλάδων και της Νάξου και εκατοντάδες άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά.
Μόνιμος κάτοικος Ηλιούπολης από το 1974, με έντονη παρουσία και δράση στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες των Ηλιουπολιτών, στα πολιτιστικά δρώμενα, στα θέματα της Παιδείας.
Καταγόμενος από οικογένεια αριστερή-δημοκρατική, με προσφορά και θυσίες στο προοδευτικό κίνημα (Κατοχή, Αντίσταση), δραστηριοποιήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια στο προοδευτικό κίνημα και τα κόμματα του προοδευτικό χώρο. Φοιτητής οργανώθηκε στη Νεολαία της Ένωσης Κέντρου, στον Σύλλογο των φοιτητών της Φιλοσοφικής σχολής, στη ΔΕΣΠΑ, στον Σύλλογο Κυκλαδιτών φοιτητών Αθήνας. Και πήρε ενεργό μέρος στους Ανένδοτους αγώνες της περιόδου 1963-1967. Έδωσε το παρόν στις μεγάλες λαϊκές εξεγέρσεις στη διάρκεια της δικτατορίας και στη συνέχεια στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Με την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ το 1974 δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στις οργανώσεις του και το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής Κυκλάδων του ΠΑΣΟΚ και μέχρι το 2004 (1981- Νοέμβριος 1989, και 1996-2004). Διετέλεσε Υφυπουργός Παιδείας την περίοδο 1988-1989.
Το 2009 αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ.
Από το 2012 εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου από το 2019 εργάστηκε έντονα για τη διεύρυνση του.
Το Νοέμβριο του 2024 αποχώρησε με δημόσια δήλωσή του από τον ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλοντας τις αντιδημοκρατικές πρακτικές και δηλώνοντας ότι “Θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τα πιστεύω του, όσο υπάρχει ως ενεργός πολίτης, από άλλο δημοκρατικό μετερίζι, γιατί χαμένοι αγώνες είναι μόνο όσοι δεν γίνονται“.