Ακούμε συχνά για φλεγόμενα κουκουνάρια που πετάγονται και προκαλούν νέες εστίες, που πετάνε και προσγειώνονται μακριά ανάβοντας νέες φωτιές.
Ας δούμε τι λένε οι ειδικοί, οι επιστήμονες και όχι ο γείτονας, ο πρόεδρος του χωριού ή ο τοπικός βουλευτής…
Άλλος «είδε» τα κουκουνάρια να σκάνε σαν χειροβομβίδες και να διασπείρουν τη φωτιά.
Τα κουκουνάρια όχι μόνο δεν καίγονται, αλλά ούτε καν ανοίγουν κατά τη διάρκεια της φωτιάς.
Στη Χαλέπιο Πεύκη ανοίγουν 48 περίπου ώρες μετά την πυρκαγιά και στην Τραχεία Πεύκη, μόλις τον Σεπτέμβριο ή μετά τις πρώτες βροχές.
Κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς, όταν αυτή έχει πάρει ήδη διαστάσεις, δημιουργείται λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, ένα κυκλωνικό σύστημα και ένα ανοδικό ρεύμα αέρος στο κέντρο της πυρκαγιάς, το οποίο παρασύρει αποκαΐδια σε μεγάλη απόσταση και έτσι εκδηλώνονται ταυτόχρονα πολλές νέες εστίες πυρκαγιάς, οι οποίες δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η επικρατούσα σε ορισμένους αντίληψη ότι οι κώνοι εκρήγνυνται και εκτοξεύονται σε απόσταση εκατοντάδων μέτρων δεν δικαιολογείται από τη γνώση των φυσικών δυνάμεων που ενεργούν αλλά και από παρατηρήσεις στην πράξη (Καϊλίδης 1990).
Οι κλειστοί κώνοι πράγματι ανοίγουν με τη θερμότητα της πυρκαγιάς απελευθερώνοντας τους σπόρους τους. Φλεγόμενα τμήματά τους ή και ολόκληροι κώνοι είναι δυνατό να αρπαχθούν από την επαγωγική στήλη χάρη στον υψηλό τους αεροδυναμικό συντελεστή και να γίνουν αποτελεσματικές κάφτρες μεταφέροντας την πυρκαγιά μερικές εκατοντάδες μέτρα.
Ιδιαίτερα προβλήματα δημιουργεί η απόσπαση των κώνων από τα κλαδιά και η κύλισή τους με τη βαρύτητα προς τα κατάντη της πλαγιάς, όταν υπάρχει μεγάλη κλίση.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το άναμμα νέας φωτιάς χαμηλά στο βάθος της χαράδρας η οποία με τη βοήθεια της κλίσης αρχίζει καινούρια εξάπλωση προς τα επάνω δημιουργώντας κίνδυνο για τους δασοπυροσβέστες.
Πηγή: Κουρτέσης Ιωάννης, Τεχνικός Δασικής Προστασίας – Εθελοντής Πυροσβέστης