Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Πτυχές από την τραυματική περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στην Αφρική, και δη στους υπόδουλους λαούς της, που βρίσκονταν υπό τη γαλλική κυριαρχία, διερευνά ο Ματιέ Βαντεπιέ σε ένα κοινωνικό και πρωτίστως αντιμιλιταριστικό έργο, για τη βίαιη στράτευση ενός 17χρόνου Σενεγαλέζου και την θαρραλέα «βουτιά» του πατέρα του, να βρεθεί στα ίδια χαρακώματα με το γιό του.
Η Γαλλία στρατολόγησε εκατοντάδες χιλιάδες αφρικανούς άνδρες από τις αποικίες της, μεταξύ 1914-1918 , μετά την κήρυξη πολέμου από τη Γερμανία. Οι Γάλλοι υποσχέθηκαν τη γαλλική υπηκοότητα στους αφρικανούς υπηκόους που θα πολεμούσαν και άλλα προνόμια, έχοντας εν τέλει –αναλογικά- μεγαλύτερες απώλειες στη μάχη από τους Γάλλους, γιατί εστάλησαν στην πρώτη γραμμή, χωρίς τη θέλησή τους.
Η ταινία γυρίζεται μέσα στα χαρακώματα, με αμυδρό φωτισμό , με την κάννη των όπλων, πολλές φορές να είναι στραμμένη προς το βλέμμα του θεατή και με το διακύβευμα να ορίζεται από την σχέση πατέρα και γιού, όπου ο δεύτερος στο μέτωπο του πολέμου εμφανίζεται ανώτερος , και βέβαια με τους δεσμούς αίματος τους, να παραμένουν άγνωστοι στο υπόλοιπο στράτευμα.
Ο σκηνοθέτης Ματιέ Βαντεπιέ, θέτει ζητήματα που απασχολούν γονείς και παιδιά, όπως είναι η ενστικτώδης επιθυμία των γονέων να προστατεύουν τα τέκνα τους, ενίοτε να τα εξουσιάζουν, τα παιδιά να αντιδρούν και να επιδιώκουν με τις δικές τους δυνάμεις, να χαράξουν τη δικιά τους πορεία. Ο πόλεμος και ο θάνατος που παραμονεύει στη δυναμική της σχέσης του πατέρα και του γιου δεν μπορεί να αλλάξει τα διαχρονικά ζητήματα που απασχολούν τις οικογενειακές σχέσεις.
Πρωταγωνιστές της ταινίας που προβλήθηκε στο παράλληλο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών, είναι οι Ομάρ Σι, Αλασάν Ντιονγκ.
”Ο Πατέρας του Στρατιώτη” από την Πέμπτη 16/11 στους κινηματογράφους
