Ο “Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος των Απανταχού Αρμεναίων Κυπαρισσίας Μεσσηνίας”, με τη συμμετοχή του στην εκδήλωση για τον Καραβόγιαννο, έδωσε χρώμα Επανάστασης του 1821 και κέρδισε τις εντυπώσεις.
Τόσο οι παραδοσιακές τοπικές ενδυμασίες του Συλλόγου, όσο και οι αυθεντικές φορεσιές και τα όπλα της Επανάστασης, που ευγενικά παραχώρησε ο πρόεδρος του Συλλόγου “Ελληνομνήμονες”, κ. Σπύρος Κατσίρας, εντυπωσίασαν και συγκίνησαν τους παρευρισκόμενους, μεταφέροντάς τους αισθητικά και νοερά στα χρόνια του 1821.
Τα ποιητικά λόγια, της συγγραφέως και ζωγράφου κυρίας Κασσάνδρας Αλογοσκούφη, που απέδωσε παραστατικά ο ηθοποιός Τάσος Τζιβίσκος, εκ μέρους του Συλλόγου Απανταχού Αρμεναίων Κυπαρισσίας, συγκίνησαν όσους τίμησαν με την παρουσία τους τον – άγνωστο στους πολλούς – μπουρλοτιέρη της επανάστασης του 1821.
Ακολουθεί το πύρινο κείμενο της κας Αλογοσκούφη:
Σαν γεννήθηκα εγώ, ο Καραβόγιαννος, και έπιασα το στήθος της μάνας μου, εκείνη τινάχθηκε ότι την έκαψα, οιωνός ήταν του ιερού γάλακτος, είπε.
Έτσι, όταν αντρώθηκα, μου είπε σύρε στη θάλασσα να σε ταΐζει ο Θεός απ’ το αρμυρίκι, γιατί στη στεριά ό,τι και να πιάνεις θα το λαμπαδιάζεις στη σπίθα του πνεύματός σου, σαν άχερο καμένο.
Με ανέχθηκαν τα νερά στην Ερεσό το 1821 όταν πυρπολούσα το δίκροτο ντελίνι του Μπαϊρακτάρη κυβερνήτη.
Και στην παραλία της Αγίας Φωτιάς το 1822 στην Χίο, είδα όραμα να βυθίζω πιο μετά τη μέγα ναυαρχίδα των Τούρκων.
Κάποτε, έκαμα τον Πηδαλιούχο Χάρο στη σκούνα του Κανάρη σαν πήγαμε αντάμα να πυρπολήσουμε το «Κινούμενο Όρος».
Εκεί, είδα το βουνό να πηγαίνει στον Μωάμεθ με δύο χιλιάδες μωαμεθανούς καμένους από χέρι.
Από δικό μου χέρι;
Απ’ του Κανάρη;
Άγνωστο θα μείνει, μα εγώ είχα του ιερού γάλακτος τη φλόγα και το μπουρλότο για να πιάσει στη φωτιά, θέλει σε καλό άνεμο τη θέληση των δύο:
Του Καραβόγιαννου και του Κανάρη.
Έπεσε, λοιπόν, το φλεγόμενο κατάρτι και εσκότωσε απ’ του Θεού το χέρι το κεφάλι του Καρά Αλή.
Μαζί βάλαμε μπουρλότο για αντιδικία στη μεγάλη σφαγή της Χίου.
Οι Οθωμανοί κινήθηκαν καταστρέφοντας τα Μαστιχοχώρια Χίου, υποχωρώντας έπειτα στην Μυτιλήνη και χάθηκαν στην Τένεδο.
Έπειτα, ήρθε σαν τιμωρία η μεγάλη των Ελλήνων φαγωμάρα.
Οι Σπετσιώτες ναύαρχοι να πάνε στην Κρήτη, οι Υδραίοι να θέλουν άλλα και οι Ψαριανοί να εζητούν δίχως απάντηση.
Κι σαν γέρασε ο Καραβόγιαννος και έμεινε στην άκρη.
Κανένας δεν του αναγνώρισε ότι τα χέρια του ήταν φυτίλι σε μπουρλότο.
Μόνο σιμά σαν ερχόταν το τέλος του εκεί στο φτωχόσπιτο τσαρδάκι στην πάροδο της οδού Αιόλου, στη βρύση του Βορρά κοντά, είδε ότι τον επισκεπτόταν ο εγγονός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ο Γενναίος και του έπλενε τα χέρια από την φλόγα της Επανάστασης με δάκρυα στα μάτια, λέγοντας τον “Λίχνο του Ηλίου”.
Κι έτσι, με αυτές τις σκέψεις, πάμπτωχος ύλης μα ζάμπλουτος ψυχής έδυσε του Καραβόγιαννου ο θαλασσοδαρμένος Ήλιος σαν όρκος ιερός του γάλακτος.
Για την πυρπόληση εκείνη την τρομερή, ο Θεός τιμώρησε τον Καραβόγιαννο, στις προτομές από πέτρα που του στήνανε τα παιδιά των παιδιών του, να λείπουν σκόπιμα τα χέρια -τα φλογοβόλα- από τον κορμό.
Η εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον πρώτο πυρπολητή του 1821 οργανώθηκε από τον Σύλλογο Λαγκαδιανών Αττικής, με την συμμετοχή των Συλλόγων Αρκάδων, Ομοσπονδίας Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής και Μεσοτοπιτών Λέσβου και πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 7 Απριλίου 2024 στην πλατεία Αγγέλου Σικελιανού της Ηλιούπολης, παρουσία του Δημάρχου κ. Στάθη Ψυρρόπουλου, αιρετών, εκπροσώπου της εκκλησίας και τοπικών φορέων, καθώς και πλήθους κόσμου.
Τιμητικό στεφάνι εκ μέρους του Συλλόγου Αρμεναίων κατέθεσε ο κ. Ηρακλής Σωμαράκης.
