Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Ανάμεσα σε δύο ταινίες του με πλατιά απήχηση αλλά ταυτόχρονα δυσοίωνες και σκοτεινές, τη «Χαμένη Λεωφόρο και «Οδός Μαλχόλαντ» ξεπροβάλλει η πιο ρεαλιστική, η πιο ευαίσθητη και υπαρξιακή ταινία του Ντέιβιντ Λιντς.
O ευφυής Αμερικανός σκηνοθέτης, το 1999 μας συστήνει έναν διαφορετικό δικό του κόσμο, νοσταλγικό μεν, περιστοιχισμένο δε από τη βαθιά επίγνωση του τι εστί γηρατειά, αυτογνωσία, καλοσύνη, συγχώρεση, οικογενειακοί δεσμοί, μέσα από το road movie «The Straight Story», όταν ένας ηλικιωμένος άντρας διανύει με ένα βραδυκίνητο τρακτέρ, 560 χιλιόμετρα για να συναντήσει τον άρρωστο αδερφό του και να αποκαταστήσει τις σχέσεις τους.
Ο Ντέιβιντ Λιντς αφηγείται τη διαδρομή του 73χρόνου Άλβιν από την Αιόβα στο Ουισκόνσιν, κρατώντας κάποια απόσταση από τον ήρωά του, αφήνοντας τον να αποκαλύψει τα λάθη, τις ενοχές, το πείσμα και τη σοφία που τον διακρίνει, όπου τα εμπόδια και οι απρόσμενες συναντήσεις ξεκλειδώνουν τη διαδικασία της αυτογνωσίας ενώ παράλληλα ξεπροβάλλει με αυθεντικότητα – ακόμη και με τους φυσικούς ήχους – το απέραντο τοπίο των βορειοκεντρικών Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Λιντς τοποθετεί τον Άλβιν να παρακολουθεί με θαυμασμό εκατοντάδες ποδηλάτες τη στιγμή που τον προσπερνούν, να αλληλεπιδρά με ένα κορίτσι που κάνει ώτοστόπ, με μια γυναίκα που σκοτώνει ένα ελάφι και το παρατάει στη μέση του δρόμου, με κάποιον που τον φιλοξενεί όταν το τρακτέρ χαλάει και εξομολογείται μυστικά, από την εποχή του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου σε συνομήλικο του άντρα.
Η ιστορία της ταινίας εμπλουτίζεται με δόσεις διακριτικής ειρωνείας γύρω από τα φλέγοντα ζητήματα των επιπτώσεων της αστικοποίησης, της τεχνολογικής ανάπτυξης, των έντονων ρυθμών της καθημερινότητας στην σύγχρονη Αμερική που δεν επιτρέπουν να πορευτεί κανείς με το δικό του ρυθμό αλλά και της γενικευμένης τάσης να τεθούν στο περιθώριο οι αρχές και οι αξίες των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας.
Ο Λιντς συνδέει τα διάφορα επεισόδια, με μοναδικής αισθητικής οπτικές αναπαραστάσεις – η σκηνή στο σπίτι όπου καθρεφτίζεται ο Άλβιν ενώ πέφτουν οι σταγόνες της βροχής, είναι εξαιρετική – και ταυτόχρονα η συμπαθέστατη φιγούρα του πρωταγωνιστή, του Ρίτσαρντ Φάρνσγουορθ προσδίδει μια αξεπέραστη και διαχρονική αξία στο δημιούργημα του σπουδαίου αμερικανού δημιουργού.
Διπλή τραγική ειρωνεία, ο Ρίτσαρντ Φάρνσγουορθ αυτοκτόνησε ένα χρόνο μετά το τέλος των γυρισμάτων ενώ ο συμπρωταγωνιστής του, ο Χάρι Ντιν Στάντον έφυγε από τη ζωή ένα χρόνο μετά την συγκλονιστική του ερμηνεία στην ταινία «Lucky», που θύμιζε σε πολλά της σημεία το «The Straight Story».
Η ταινία “The Straight Story’ προβάλλεται από την Πέμπτη 27/6 στους κινηματογράφους.