Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Η ταινία «Μπανέλ & Αντάμα» της Ραμάτα Τουλάι, προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών και ενώ αρχικά φέρνει στο μυαλό, το πιο γνωστό έργο του Σαίξπηρ, η Γαλλοσενεγαλέζα σκηνοθέτις, δίνει μια διαφορετική κατεύθυνση.
Η ιστορία ακολουθεί την Μπανέλ και τον Αντάμα, που είναι ερωτευμένοι και έτοιμοι να παντρευτούν, αλλά αντιμετωπίζουν σοβαρές κοινωνικές πιέσεις, καθώς η νεαρή γυναίκα αναγκάζεται να ενωθεί με τα δεσμά του γάμου, με τον αδελφό του άντρα που αγαπά, σύμφωνα με τους κανόνες της φυλής.
Την ίδια στιγμή, ο Αντάμα βρίσκεται σε μια θέση, όπου πρέπει να γίνει αρχηγός του χωριού, αλλά αρνείται.
Οι δύο χαρακτήρες προσπαθούν να αποδράσουν από τις κοινωνικές τους δεσμεύσεις, ενώ η ξηρασία που πλήττει το χωριό, δημιουργεί επιπρόσθετες εντάσεις.
Η σκηνοθετική προσέγγιση της Ραμάτα Τουλάι, οπτικά μαγεύει, με έντονα καλλιτεχνικά πλάνα και σκηνές που συνδυάζουν τα φυσικά τοπία με ποικιλότροπους συμβολισμούς.
Τα φυσικά τοπία της Σενεγάλης αποτυπώνονται με μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που ενισχύει τη συναισθηματική φόρτιση της ιστορίας.
Η χρήση φωτός και σκιάς είναι κομβική, ενώ τα χρώματα των τοπίων συνδέονται με την εσωτερική κατάσταση των χαρακτήρων, δίνοντας μια σχεδόν ποιητική διάσταση στην ταινία
Η Ραμάτα Τουλάι επιλέγει να αφήσει πολλές σκηνές χωρίς διάλογο και δεν επιλέγει να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις, αφήνοντας πολλά ζητήματα ανοιχτά, ενώ η ιστορία παρουσιάζει ελλείψεις στην ανάπτυξη της πλοκής της, με την έλλειψη συνοχής να αποτελεί σημαντικό ζήτημα, το οποίο δεν ισορροπείται πάντα, με την μαεστρική της πλανοθεσία.
Ως ένα βαθμό, η Ραμάτα Τουλάι θίγει επιτυχημένα το ζήτημα της γυναικείας χειραφέτησης, αλλά και την αντίσταση στις κοινωνικές συμβάσεις, το πώς, η ελευθερία σε κοινωνίες του Τρίτου Κόσμου – όπως της Σενεγάλης – είναι ένα άπιαστο όνειρο.
Η ταινία “Μπανέλ & Αντάμα” προβάλλεται από την Πέμπτη 26/9 στους κινηματογράφους