Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
Η ταινία “Το Θηρίο” σε σκηνοθεσία του Μπερνάρντ Μπονελό, συνδυάζει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, ρομαντισμού και ψυχολογικού θρίλερ, με επίκεντρο τις διαχρονικές σχέσεις δύο ανθρώπων, της Γκαμπριέλ (Λέα Σειντού) και του Λουί (Τζορτζ ΜακΚέι).
Η ταινία εκτυλίσσεται σε τρεις διαφορετικές εποχές: το Παρίσι του 1910, το Λος Άντζελες του 2014, και το δυστοπικό Παρίσι του 2044.
Οι δύο χαρακτήρες διασταυρώνονται σε κάθε εποχή, με τη σχέση τους να φαίνεται καταδικασμένη από το πεπρωμένο.
Η πλοκή εναλλάσσεται συνεχώς ανάμεσα στις τρεις χρονικές περιόδους, παρουσιάζοντας τις συναισθηματικές συγκρούσεις των χαρακτήρων και τις επιπτώσεις της τεχνολογίας στις ζωές τους.
Ο Μπονελό επιλέγει μια σκηνοθετική προσέγγιση που συνδυάζει ονειρικές εικόνες με φουτουριστικές αναφορές.
Η ταινία κινείται μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας, παρουσιάζοντας το 2044 ως ένα ψυχρό, τεχνολογικά αποξενωμένο Παρίσι, όπου οι άνθρωποι αποκόπτονται από τα συναισθήματά τους.
Η αφήγηση είναι μη γραμμική, με συνεχείς μεταβάσεις μεταξύ των χρονικών περιόδων, κάτι που δημιουργεί μια αίσθηση αποσύνθεσης του χρόνου, η οποία είναι αρκετά υπερβολική.
Η έμφαση στους συμβολισμούς αλλά και στην αισθητική, επισκιάζει την ανάπτυξη της πλοκής, με αποτέλεσμα η αφήγηση να χάνει μέρος της συναισθηματικής της δύναμης.
Η Λέα Σειντού, καταφέρνει να μεταδώσει την ένταση και τον πόνο της ηρωίδας, ιδιαίτερα στις στιγμές όπου η τεχνολογία προσπαθεί να “σβήσει” τα συναισθήματά της.
Ο Τζόρτζ ΜακΚέι προσφέρει μια ισορροπημένη ερμηνεία, εστιάζοντας στην εσωτερική του πάλη και στη μοιραία σχέση του με την Γκάμπριελ.
Η ταινία “Το Θηρίο” προβάλλεται από την Πέμπτη 17/10 στους κινηματογράφους.