Κριτική Ιάκωβος Γωγάκης
H ταινία «Γραμμή Δισταγμού», σε σκηνοθεσία Σελμάν Νακάρ, είναι ένα τουρκικό δικαστικό δράμα, που φέρνει στο προσκήνιο, τα θεσμικά προβλήματα και τα ηθικά διλήμματα, της δικαιοσύνης στην Τουρκία.
Ο 34χρονος σκηνοθέτης κινηματογραφεί σχεδόν εξολοκλήρου μέσα σε μια δικαστική αίθουσα, αφηγούμενος την ιστορία μιας φιλόδοξης δικηγόρου, της Κανάν, η οποία υπερασπίζεται έναν εργάτη που κατηγορείται για φόνο.
Τα βράδια, όμως, παραμένει στο πλευρό της κλινικά νεκρής μητέρας της.
Η ταινία καταφέρνει να διατηρήσει την ένταση σε αρκετά της σημεία, μετατρέποντας το περιορισμένο περιβάλλον του δικαστηρίου, σε σκηνικό – βαθιάς – ψυχολογικής και ηθικής πάλης,
Η νεαρή δικηγόρος η Κανάν. από τη μία πλευρά, παλεύει να σώσει τον πελάτη της, από την άλλη, καλείται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για τη ζωή της μητέρας της.
Ο Νακάρ χειρίζεται τις εναλλαγές των δύο κόσμων, αρκετά επιδέξια, δημιουργώντας μια ιστορία για την αίσθηση της αποξένωσης και της εσωτερικής σύγκρουσης, όταν όλα γύρω μοιάζουν να καταρρέουν.
Η μουσική επένδυση, που συνδυάζει κλασικά κομμάτια του Βιβάλντι με ραπ μουσική, προσθέτει μια μοναδική συναισθηματική διάσταση, ενισχύοντας την αίσθηση της διαρκούς πίεσης, που βαραίνει την Κανάν.
Καθώς βλέπουμε την πρωταγωνίστρια να προσπαθεί να επιβιώσει και να υπερασπιστεί την αθωότητα του πελάτη της, μέσα σε ένα σύστημα που δεν αφήνει περιθώρια για διαφάνεια, συνειδητοποιούμε το βάθος της συναισθηματικής και ηθικής της δέσμευσης.
Σημεία – όπως επί παραδείγματι το νερό που στάζει από το ταβάνι της αίθουσας, και δεν έχει επισκευαστεί – λειτουργούν ως μεταφορές για την κατάρρευση του θεσμικού συστήματος, ενώ η αμφίβολη στάση του δικαστή και του εισαγγελέα – απέναντί της – υπογραμμίζει το βάρος των κοινωνικών προσδοκιών και περιορισμών.
Η αποφασιστικότητα της Κανάν να στηρίξει τον Μούσα και η αλληγορική αντανάκλαση της προσωπικής της πάλης αποδίδονται μοναδικά από την ηθοποιό Τουλίν Οζέν.
Αντιθέτως, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως ο αντίπαλος δικηγόρος και τα μέλη της οικογένειας της νεαρής δικηγόρου, δεν αναπτύσσονται επαρκώς, περιορίζοντας τη δυνατότητα κατανόησης του περιβάλλοντος αλλά και τις κοινωνικές δυνάμεις, που επιδρούν πάνω της.
Η ταινία φέρνει στο μυαλό το πρόσφατο γαλλικό δικαστικό δράμα – που είδαμε και στις ελληνικές αίθουσες «Υπόθεση Γκολντμάν» – με μια κοινή θεματική, τη σύγκρουση ανάμεσα στην ατομική ηθική και την κοινωνική δικαιοσύνη, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο οι θεσμοί διαμορφώνουν τη μοίρα των ανθρώπων.
Η ταινία “Γραμμή Δισταγμού” προβάλλεται από την Πέμπτη 31/10 στους κινηματογράφους.
ΠΗΓΗ