Σάββατο, 8 Φεβρουαρίου, 2025
No menu items!

ΑρχικήΑΡΘΡΑΠοιά ήταν η Μαρία Κυπριωτάκη-Περράκη

Ποιά ήταν η Μαρία Κυπριωτάκη-Περράκη

Πρόσφατα, ο Δήμαρχος Ηλιούπολης Στ. Ψυρρόπουλος, πρότεινε την τιμητική ονοματοδοσία του νέου Βρεφονηπιακού Σταθμού επί της Λεωφόρου Ειρήνης, σε “Μαρία Κυπριωτάκη – Περράκη” και προσκάλεσε όλες τις παρατάξεις να υιοθετήσουν την πρότασή του. Η πρόταση έγινε κατά τη δημόσια τοποθέτησή του “περί αμβλώσεων…”, επειδή η αείμνηστη συμπολίτισσά μας είχε πρωτοστατήσει στην αποποινικοποίηση της άμβλωσης και ως Υφυπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων είχε εισηγηθεί το σχετικό νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε το 1986.

Η Ηλιουπολίτισσα Μαρία Κυπριωτάκη, γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 27 Δεκεμβρίου του 1932, ως πρώτο από τα 4 παιδιά του παππά -Γιώργη Κυπριωτάκη. Η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 1949 με στόχο να έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο και ήδη από το καλοκαίρι του 1952, εγκαταστάθηκε στην Ηλιούπολη.
Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικεύτηκε στη Μαιευτική – Χειρουργική Γυναικολογία την οποία και άσκησε με μεγάλη επαγγελματική επιτυχία και επιστημονική καταξίωση μέχρι την υπουργοποίηση της, το 1981.
Υπήρξε παντρεμένη με τον γιατρό παθολόγο–πνευμονολόγο, Γιώργο Περράκη από το 1965 ως το 1983, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.
Έντονα πολιτικοποιημένοι, προερχόμενοι κι οι δύο από το χώρο της παραδοσιακής αριστεράς, υπήρξαν από τα ιδρυτικά μέλη της τοπικής οργάνωσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ Ηλιούπολης το 1974.
Εξελέγη βουλευτής Β΄ Περιφέρειας Αθηνών το 1977 και το 1981, καθώς και βουλευτής Ηρακλείου το 1985 με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Ιδρυτικό στέλεχος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας, της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος αργότερα, πρωτοστάτησε στα χρόνια της κοινοβουλευτικής της θητείας στην αλλαγή του ως τότε υφιστάμενου οικογενειακού δικαίου, στην αναβάθμιση της κοινωνικής θέσης της Ελληνίδας και στην υιοθέτηση του νόμου για την αποποινικοποίηση των αμβλώσεων, τον οποίο και εισηγήθηκε.
Μέλος της πρώτης Κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, ως Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας συνεργάστηκε στενά με τον Υπουργό Παρασκευά Αυγερινό στη σύλληψη, διάρθρωση και θεμελίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Διετέλεσε Υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας από το 1981 ως το 1985 και από το 1986 ως το 1987.
Επί των ημερών της δημιουργήθηκε ο θεσμός των ΚΑΠΗ (το πρώτο ΚΑΠΗ της Ελλάδας λειτούργησε στο Δήμο Υμηττού επί Δημαρχίας Ανδρέα Λεντάκη), εισήχθη ο θεσμός των παιδικών χωριών SOS και ιδρύθηκε το πρώτο ελληνικό παιδικό χωριό SOS στη Βάρη, χρηματοδοτήθηκαν και ιδρύθηκαν πολυάριθμοι παιδικοί σταθμοί, των οποίων η αρμοδιότητα λειτουργίας εκχωρήθηκε στους δήμους.
Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην στήριξη των ατόμων με αναπηρίες και στην κοινωνική τους ένταξη, όχι μόνο μέσω της αύξησης των επιδομάτων, αλλά κυρίως μέσω προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης και αποκατάστασης.
Επίσης, κάτι που η ίδια θεωρούσε τομή και προσωπικό στοίχημα, για πρώτη φορά η απεξάρτηση από τις ναρκωτικές ουσίες αντιμετωπίσθηκε με την αρμόζουσα εξειδίκευση και μετά από υπέρβαση πολλών αντιξοοτήτων και πανταχόθεν αντιδράσεων, ιδρύθηκε το πρώτο κέντρο σωματικής αποτοξίνωσης και ψυχολογικής απεξάρτησης, η θεραπευτική κοινότητα “Ιθάκη” στη Σίνδο, την οποία ακολούθησαν η “Στροφή” και άλλα κέντρα και δομές του ΟΚΑΝΑ.
Υφυπουργός Προεδρίας, αρμόδια για θέματα Ισότητας κατά την περίοδο 1988 – 1989, προώθησε προγράμματα για τη γυναικεία απασχόληση και για τους Αγροτουριστικούς Συνεταιρισμούς.
Υπήρξε διοικητής του ΟΓΑ, από το 1993 ως το 1996 και Αντιπρόεδρος στο νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας, διορισμένη από το Διοικητικό Συμβούλιο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, του οποίου υπήρξε μέλος.
Πέθανε στις 6 Φεβρουαρίου 2015, στο νοσοκομείο Σωτηρία, από αναπνευστική ανεπάρκεια, απόρροια πνευμονίας από εισρόφηση, παρεπόμενο της άνοιας από την οποία έπασχε τα τελευταία χρόνια.
Τιμήθηκε λίγο μετά το θάνατό της με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Ηλιούπολης και μετέπειτα σε εκδηλώσεις του Δήμου.

Η συζήτηση του νομοσχεδίου για την αποποινικοποίηση της άμβλωσης είχε ξεκινήσει στη Βουλή στις 26 Μαΐου 1986 και ολοκληρώθηκε στις 5 Ιουνίου, με τη Νέα Δημοκρατία να είναι το μόνο κόμμα που το καταψήφισε. Σημαδεύτηκε τότε από έντονες αντιδράσεις που προήλθαν, εκτός από τους βουλευτές της ΝΔ, τον κεντρώο Ιωάννη Ζίγδη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ τότε, και άλλους. Ακόμα και ο Μανώλης Γλέζος, πρόεδρος της ΕΔΑ και συνεργαζόμενος τότε με το ΠΑΣΟΚ, είχε εκφράσει την αντίθεσή του στις αμβλώσεις, ο Λ. Κύρκος του τότε ΚΚΕ Εσωτ, είχε εκφράσει τις επιφυλάξεις του, όπως και ο Νίκος Ψαρουδάκης, ανεξάρτητος βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ ως πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας. Σύμφωνα με δημοσίευμα και ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης, ήταν κατά της νομιμοποίησης των αμβλώσεων, λόγω των “εθνικών κινδύνων που αντιμετωπίζει η χώρα εξ ανατολών”… Είχαν γίνει και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά των αμβλώσεων και τα θεωρεία της βουλής είχαν πλημμυρίσει από γυναίκες φεμινίστριες, κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου.

Για να κατανοηθεί καλύτερα το κλίμα της περιόδου, παραθέτουμε κάποιες χαρακτηριστικές δηλώσεις και αποκόμματα εφημερίδων.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στις εφημερίδες της εποχής, ενδιαφέρον είχε προκαλέσει η τοποθέτηση του Ιωάννη Παλαιοκρασσά (ΝΔ), υποστηρίζοντας ότι, “Tο νομοσχέδιο θίγει ανεπανόρθωτα την ιδέα του Έθνους που επιβίωσε και αναγεννήθηκε χάρη στην Εκκλησία μας, που δικαίως αποκαλείται κιβωτός του. (…) επιτρέπει χωρίς κανένα σοβαρό λόγο το φόνο όλων των εμβρύων κάτω από τους 3 μήνες με μόνη την απόφαση της εγκύου; Μα αυτή η νοοτροπία δεν είναι στη βάση κάθε δικτατορίας, ότι κάποιος άλλος αποφασίζει για τη ζωή μου;» για να συνεχίσει τονίζοντας ότι «γιατί δεν νομιμοποιεί η κυβέρνηση και τις κλοπές και τους βιασμούς και τα ναρκωτικά“;
Σε δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας αναφέρεται ότι η υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας, Μαρία Περράκη είχε επιτεθεί σε όσους υποστήριζαν “υποκριτικά” ότι οι αμβλώσεις χειροτερεύουν το δημογραφικό πρόβλημα, ρωτώντας τους “γιατί δεν κάνετε τότε περισσότερα παιδιά;“.
Ο κ. Γεννηματάς είχε απαντήσει με ντοκουμέντα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, τονίζοντας ότι:
Οι αμβλώσεις είναι ο συνηθέστερος λόγος θανάτου των γυναικών, αλλά όταν γίνονται παράνομα τα ποσοστά αυτά είναι πολύ μεγαλύτερα. Μόνο στο 9% της υφηλίου απαγορεύονται οι αμβλώσεις. Το έμβρυο αποκτά ανθρώπινη ζωή μόνο μετά το δεύτερο ήμισυ της κύησης“.

RELATED ARTICLES

Most Popular

Recent Comments

Μετάβαση στο περιεχόμενο